به گزارش خبرگزاری فارس، بر اساس برآوردهای به دست آمده از طرح آمارگیری از هزینه و درآمد خانوار مرکز آمار ایران، خانوارهای شهری دارای سرپرست مزد و حقوق‌بگیر بخش خصوصی (اعم از خصوصی و تعاونی) ۲۸.۷ درصد از خانوارهای مورد بررسی را تشکیل می‌دهند، این گروه از خانوارها بیشترین سهم را در گروه‌های درآمدی با درآمد سالانه ۱۲۰۰۰۰ تا ۱۶۵۰۰۰ هزار ریال (۳۸.۷ درصد) و هزینه سالانه ۱۲۰۰۰۰ تا ۱۶۵۰۰۰ هزار ریال (۳۶.۰ درصد) دارند.
همچنین نتایج طرح مذکور حاکی از آن است که خانوارهای شهری دارای سرپرست مزد و حقوق‌بگیر بخش خصوصی در دهک‌های درآمدی دوم و سوم به ترتیب با ۳۷.۹ و ۳۷.۶ درصد، بیشترین سهم را دارد.
اطلاعات حاصل از طرح هزینه و درآمد نشان می‌دهد، در خانوارهای دارای سرپرست مزد و حقوق‌بگیر بخش خصوصی بیشترین منبع درآمد مربوط به درآمد از حقوق‌بگیری است.
همچنین در خانوارهای شهری با سرپرست مزد و حقوق‌بگیر بخش خصوصی متوسط کل هزینه سالانه یک خانوار حدود ۲۹۵۷۳۱ هزار ریال (حدود ۲۹۶ میلیون ریال) می‌باشد که ۶۹۲۰۸ هزار ریال (۲۳.۴ درصد) مربوط به اقلام خوراکی و دخانی و ۲۲۶۵۲۳ هزار ریال (۷۶.۶ درصد) مربوط به اقلام غیرخوراکی می‌باشد.
حداقل دستمزد کارگری تعیین شده از طرف شورای عالی کار
مطابق ماده ۴۱ قانون کار، حداقل دستمزد کارگری بر اساس نرخ تورم و با توجه به هزینه زندگی یک خانوار کارگری مشخص می‌گردد. بررسی حداقل دستمزد اعلام شده طی سال‌های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۷ نشان می‌دهد، قبل از سال ۱۳۹۳ افزایش حداقل دستمزد از نرخ تورم کمتر بوده است، از سال ۱۳۹۳ الی ۱۳۹۶ افزایش حداقل دستمزد از نرخ تورم بیشتر بوده است اما در سال ۱۳۹۷ نرخ تورم از افزایش حداقل دستمزد پیشی گرفته است.
وضعیت رفاهی کارگران
نگاه اجمالی به آمارهای وضعیت رفاهی کارگران حاکی از کاهش چشمگیر در ارائه تسهیلات رفاهی و بیمه تکمیلی در سال ۱۳۹۷ نسبت به سال ۱۳۹۶ است، به طوری که تقریباً ۸۶۸۵۷۱ هزار کارگر کمتر از سال ۱۳۹۶ از این تسهیلات برخوردار شده‌اند که بیانگر کاهش ۷۳.۸ درصدی نسبت به سال قبل است.
انتهای پیام/