به گزارش خبرنگار آموزش و پرورش خبرگزاری فارس، عبدالرسول عمادی معاون سابق وزارت آموزش و پرورش در برنامه پرسشگر، اظهار داشت: در این دو سال باقی مانده از دولت دوازدهم، وزیر آموزش و پرورش نمی‌تواند کار شاقی انجام دهد؛ این چهارمین وزیر در دولت تدبیر و امید است؛ هر ۳ وزیر قبلی را هم ناکام بدرقه کردیم و پیش‌بینی نمی‌کنم که نفر بعدی هم بتواند کار خاصی انجام دهد.

وی با بیان اینکه وزیر جدید در این مدت با چالش‌های بزرگی مواجه است و معتقدم وزیر در مدت ۲ سال نمی‌تواند کار خاصی انجام دهد، گفت: تلقی از آموزش و پرورش این است که این دستگاه دارد گران کار می‌کند و بهره‌وری آن پایین است و این تصور و تلقی، آموزش و پرورش را در گذر زمان تضعیف می‌کند.

عمادی با اشاره به اینکه سال‌هاست مبنای بودجه‌ریزی، بودجه مصوب بوده است نه آنکه بودجه عملکردی باشد و جالب این است که وزرا هم همین بودجه مصوب را می‌پذیرند، افزود: اگر وزیری بدون شرط و شروط وزارت را پذیرفت بعداً حق ندارد بابت مشکلات حل نشده، گلایه کند؛ هرکسی بخواهد وزیر شود باید با شرط و شروط بپذیرد و یک مورد آن، این است که نگرش دولت و مجلس در ارتباط با آموزش و پرورش باید تغییر کند.

وی با بیان اینکه شرط دوم همین تمایز بودجه مصوب و عملکرد سالانه است که باید اصلاح شده و مبنای بودجه ریزی، عملکردی باشد، ادامه داد: شرط دیگر این است که اجازه دهند وزیر از اختیاراتش در انتخاب معاونان، مدیران کل استانی و... استفاده کند.

معاون سابق وزارت آموزش و پرورش اضافه کرد: وزیر باید اعتماد به‌نفس خود را در استفاده از اختیاراتش بالا برده و مدافعان و پشتوانه‌هایی در دولت و مجلس داشته باشد که از اختیارات او حمایت کنند.

وی با بیان اینکه اگر وزیر بدون اصلاح نگرش و بدون این شروط مسؤولیت را بپذیرد نمی‌تواند کاری از پیش ببرد،  گفت: یکبار چند سال قبل رئیس سازمان برنامه در جلسه‌ای با مدیران آموزش و پرورش اعلام کرد که وضعیت بودجه‌ای و دریافتی پرسنل آموزش و پرورش بهتر از برخی دستگاه‌های دیگر است؛ در حالی که آنها دریافتی مستمر را دیده‌اند ولی دریافتی‌های غیرمستمر دستگاه‌های دیگر را نمی‌بینند. 

عمادی ادامه داد: یک چیز دیگری هم که مد شده این است که هرکس می‌آید می‌گوید می‌خواهد سند را اجرا کند. در حالی که در ۸، 9 سال گذشته چیزی از سند اجرا نشده است؛ حرکت از آموزش نظری به مهارت آموزی مورد تأکید سند است و اگر اراده‌مان افزایش یابد، می‌توان گفت به سمت اجرای سند رفته‌ایم؛ اکنون از برنامه‌های مهارتی پشتیبانی مادی و معنوی نمی‌شود. این شعار، زیبا و مد روز است اما به محض آنکه پای آموزش های مهارتی به میان می آید کاری پیش نمی رود.

انتهای پیام/