وکلای دادگستری به نامه رییس انجمن جراحان ایرانی درباره پیوند اعضای محکومان به اعدام، واکنش متفاوتی داشتند. وکلا میگویند، چرا باید این اقدام را محکوم کرد وقتی فرد با رضایت خاطر خودش قرار است، اعضای بدنش را اهدا کند.
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبر فوری، « چنانچه محکوم داوطلب اهدای عضو پیش یا پس از اجرای حکم باشد و مانع پزشکی برای اهدای عضو موجود نباشد، قاضی اجرای احکام کیفری طبق دستورالعملی اقدام میکند که ظرف سه ماه از تاریخ تصویب این آئین نامه توسط معاونت حقوقی قوه قضائیه با همکاری وزارت دادگستری و سازمان پزشکی قانونی کشور تهیه و به تصویب رئیس قوه قضائیه میرسد.» این ماده 47 آیین نامه اجرای احکام کیفری است. مادهای که این روزها فضای رسانهها را ملتهب کرده است و واکنش طیفهای مختلف جامعه را در پی داشته است. جامعه جراحان در واکنش به این ماده نامه نوشتند و عدهای از فعالان حقوق بشر به آن واکنش نشان دادند. جامعه جراحان به این دستورالعمل جدید میگویند، خدشه دار شدن کرامت انسانی و فعالان حقوق بشر، اهدای عضو محکومان به اعدام را نشدنی میدانند. یک وکیل دادگستری اما در این باره میگوید:« وقتی فردی با رضایت خودش، اعضای بدنش را اهدا میکند، چرا باید بگوییم خدشه دار شدن کرامت انسانی؟»
هرچند که غلامحسین اسماعیلی سخنگوی قوه قضاییه، در رابطه با اهدای عضو از ناحیه محکومان اعلام کرده است که تاکنون از ناحیه قوه قضاییه هیچ ابلاغیه، آیین نامه و دستورالعملی در مورد اهدای عضو توسط محکومان به قصاص، اعدام و سایر محکومیتهای کیفری تصویب و ابلاغ نشده است؛ اما رسانههای مختلف داخلی و خارجی هنوز هم روی موج خبری، نامه اعتراضی رییس جامعه جراحان سوار هستند و آن را از زوایای مختلف بررسی کردند و تب و تاب این اتفاق هنوز در کشور بالاست.
جان دیگری را نجات میدهند، اشکالش کجاست؟
عبدالصمد خرمشاهی، وکیل پایه دادگستری در واکنش به این نامه و این تب و تاب ایجاد شده در گفتوگو با خبرنگار اجتماعی خبر فوری اظهار کرد: ببینید، در هیچ جای قانون اجبار عنوان نشده، فرد با رضایت خاطر خودش میتواند دست به اهدای عضو بزند.
وی تاکید کرد: موارد این چنینی که فرد متقاضی اهدای عضو باشد، به کمیسیون ارجاع داده میشود، کمیسیون که شامل نمایندگان معاونت حقوقی قوه قضاییه، وزیر دادگستری و ریاست پزشکی قانونی است، تقاضای فرد را بررسی میکند.
خرمشاهی اضافه کرد: از منظر اخلاقی، وضعیت محکوم در کمیسیون بررسی میشود و در صورت صلاحدید امکان پذیر میشود.
این وکیل پایه یک دادگستری در واکنش به این نامه و اینکه آیا این اتفاق کرامت انسانی را خدشه دار میکند یا نه، گفت: من از این زاویه به ماجرا نگاه نمیکنم، ماجرا از منظر اخلاقی زیر سوال نمیرود، زیرا این کار جان انسانهای دیگر را نجات خواهد داد. اینکه میگویند این اقدام باعث ایجاد تجارت میشود و جنبه تشویقی دارد هم از منظر حقوقی توجیهی ندارد و قابل قبول نیست.
خرمشاهی همچنین در پاسخ به این سوال که آیا اهدای عضو پیش از مرگ منافاتی با قصاص ندارد ،تاکید کرد: وقتی فردی محکوم به اعدام است، دیگر سلب حیات میشود، فرد اعدامی به هرحال قرار است جان خودش را از دست بدهد، حالا به هر شکلی به هرحال کسی که قلبش را پیش از اعدام اهدا کند، دیگر امکان اعدام او با چوبه دار وجود ندارد.
چون اعدامیست نباید حق اهدای عضو داشته باشد؟
میرحسین میر محمد صادقی، حقوقدان هم در واکنش به این اتفاق و این نامه به خبرنگار اجتماعی خبرفوری، گفت: هرکسی دواطلبانه میتواند اقدام به اهدای عضو کند.
وی تاکید کرد: اینکه فردی اعدامی است، یعنی باید از حق طبیعی خودش برای بعد از مرگش محروم باشد و نمیتوانیم بگوییم بدلیل اینکه اعدامی است نباید اعضای بدنش را اهدا کنند.
این حقوقدان همچنین علت مخالفت با این پدیده را تایید نکرد و اعلام کرد، اعدامی مجبور به این اقدام نمیشود، بلکه تمام مراحل کار داوطلبانه است.
اما شما در اینباره چه نظری دارید؟ آیا با اهدای عضو محکومان اعدامی موافقید؟ در ادامه برای ما کامنت بگذارید.