به گزارش مشرق، عباس سلیمی‌نمین مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران در شماره روز شنبه (15 تیر) روزنامه سازندگی به یادداشت سعید حجاریان، از شخصیت‌های مطرح جریان موسوم به اصلاحات با عنوان «مقاومت در برابر ترامپ» پاسخی داده و از وی خواسته بود تا در مناظره‌ای درباره مطالب مورد ادعای او در این یادداشت شرکت کند، اما سعید حجاریان نیز در نامه‌ای درخواست مناظره عباس سلیمی‌نمین تحلیلگر مسائل سیاسی و را نپذیرفت.
بیشتر بخوانید:
پاسخ سلیمی‌نمین به حجاریان: مظلوم نمایی بخش ناچیزی از تبحّر شماست
متن پاسخ حجاریان به سلیمی‌نمین مبنی بر رد درخواست مناظره با وی به شرح زیر است:
جناب آقای سلیمی نمین
مرقومه شریفه منتشره در روزنامه سازندگی واصل شد؛ از حُسن نظر شما سپاسگزارم. در یادداشت مزبور پیشنهاد مناظره با اینجانب را مطرح فرموده بودید، البته مستحضرید مناظره آدابی دارد! اولین آنها تناظر میان مناظرین است. این را خدای ناکرده از این باب نمی‌گویم که خود را اجل از انجام مناظره با شما می‌دانم؛ حضرتعالی واجد کمالات و سجایای فراوان هستید و این ناچیز خود را اخس از آن می‌داند که با چون شمایی هم‌آوردی کنم.
مشکل جای دیگری‌ست. همانگونه که اطلاع دارید من دو عقده در لسان دارم که با دعای حضرت موسی نیز قابل رفع نیست. اول آنکه اختلال تکلم مانع از انجام هر نوع مناظره می‌شود. دیگر آنکه در بسیاری از امور ناگزیر از خودسانسوری هستم تا مبادا خفیه‌نویسان دامن‌ام را بگیرند و کار به جای باریک بکشد! خوشبختانه شما از این دو مشکل بری هستید. اولا بحمدالله طلیق‌اللسان هستید و ثانیا محدویتی برای ابراز عقایدتان ندارید، لذا با کمال تأسف باید بگویم قادر نیستم دعوت شما را اجابت کنم.
حالا، عباس سلیمی‌نمین تحلیلگر مسائل سیاسی نیز پاسخی به رد درخواست مناظره سعید حجاریان داده است که در زیر می‌خوانید:
جناب آقای سعید حجاریان
با سلام و تشکر از اظهار لطف و بزرگواری شما نسبت به این کمترین حوزه قلم، از همین میزان عنایت و بیان ملاحظات قدردانم.
راستش دعوت به مناظره قلمی متأثر از پیامی بود که در اوایل روی کار آمدن آقای ترامپ از سوی شما به واسطه یکی از خویشاوندانتان - که در جبهه اصولگرایان دارای وزانتی است - دریافت شد. دعوت به همگرایی و گفت‌وگو در برابر تشدید خصومت‌های دشمن موجب امیدواری بود. افسوس که این مسرّت دوام چندانی نداشت و در فاصله کوتاهی رویکردتان به‌طور اساسی تغییر کرد.
اما در مورد "دو عقده در لسان" که کم سعادتی مرا موجب شده است، باید معروض دارم که همواره برای شما دستیابی به سلامت کامل آرزو نموده‌ام و اکنون نیز شفای عاجل برایتان از خداوند متعال مسئلت دارم. البته اجازه دهید از تجاهل‌العارف نمودنتان گله‌مند باشم. درخواست بنده ارتباطی با لکنت در کلامتان نداشت، بلکه به روانی قلمتان و پرکاری آن مرتبط است.
اما در مورد مشکل دوم تنها می‌توانم آرزو کنم خفیه‌نویسی از دست‌آموزانتان را به امر شما بگمارند که از سعه‌صدر و وسعت نظر استاد بهره کافی و وافی برده باشد. ضمن این که ظاهرا خفیه‌نویسان به امور پنهان سیاست‌پیشگان مشغولند و نه به آنچه مکتوب می‌شود و همگان از آن آگاه‌اند و بعضاً چو منی به نقد آن می‌پردازند.
جناب آقای حجاریان! شما از جمله کارآزمودگان برجسته عملیات روانی هستید- که مظلوم‌نمایی بخش ناچیزی از آن است- از این رو خواهشمندم از این توانمندی در مورد درخواستی که از سر دلسوزی و علاقمندی به خودتان و آحاد ملت بیان شده، بهره نبرید. فلذا مجدداً درخواست خود را تکرار می‌کنم، زیرا معتقدم اگر بتوانیم از طریق بحث‌های مکتوب اندیشه‌محور به تعاریف واحدی در مورد موضوعات اساسی نائل آییم به نحو شایسته‌تری از مصالح ملت پشتیبانی خواهیم کرد. ما هنوز فهم مشترکی از مقاومت، آن هم در این شرایط نداریم. آیا این راهبردی که ملت ایران از ابتدای دهه چهل تاکنون در پیش گرفته اجتماعی است یا سیاسی؟ اگر اجتماعی است، کشاندن آن به عرصه سیاست، آن هم سیاست‌ورزی معیوب به چه میزان زیانبار خواهد بود؟
طرح مسائلی از این قبیل می‌تواند تقویت توان ملی را در پی داشته باشد. لذا امیدوارم ما نیز در این وادی نقشی -هر چند اندک- ایفا کنیم.
با تشکر
عباس سلیمی‌نمین
مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران