در ماه‌های اخیر و با نزدیک شدن به انتخابات، انتقادات بسیاری از رفتار نمایندگان مجلس و به ویژه اعضای فراکسیون امید از سوی طرفداران جریان اصلاح طلبی صورت گرفته و طرفداران این جریان، عامل ناامیدی موجود در جامعه را انفعال در این فراکسیون دانسته اند؛ بنابراین، زمزمه‌هایی از عدم حضور در انتخابات مجلس نیز از سوی برخی سران آن‌ها مطرح شده بود؛ هر چند صحبت‌های اخیر رئیس دولت اصلاحات، موضوع شرکت نکردن در انتخابات را به کلی رد کرد، همچنان گلایه‌ها از عملکرد این فراکسیون در مجلس ادامه دارد.

به گزارش «تابناک»؛ محمد علی وکیلی، عضو فراکسیون امید در گفت‌وگو با تابناک در خصوص این موضوع اظهار داشت: ما در مجلس به عنوان اعضای فراکسیون امید، قرائت حداکثری از جامعه اصلاح‌طلبی نبوده و نیستیم و چون قرائت حداقلی از اصلاح‌طلبی هستیم، پذیرفته شده ایم.

وی گفت: حسن روحانی به عنوان نامزد اصلاح طلبان به عنوان خاتمی دوم انتخاب نشده، بلکه با علم بر خاستگاه او ـ که اصولگراست ـ به عنوان نامزد انتخابات ریاست جمهور برگزیده شده است؛ بنابراین، نه روحانی مأموریت داشت که نقش یک خاتمی دیگر را ایفا کند و نه نقش ما این بود که در مجلس ،نقش مجلس ششم را ایفا کنیم.

این نماینده مجلس ادامه داد: مأموریت ما این بود که با حاکمیت تعامل کرده و روزنه‌ای که برای ورود اصلاح طلبان به حاکمیت بود، به دروازه تبدیل و با حاکمیت تعامل کنیم؛ بنابراین، باید فاصله بین حاکمیت و اصلاح طلبان با جلب اعتماد برطرف و سوءتفاهم و سایه امنیتی که بر سر اصلاح‌طلبان هست، رفع می شد.

وی افزود: مطالبات اصلاح طلبان نه از طریق تقابل بلکه باید از طریق تعامل تأمین شود. یکی از این مطالبات هم رفع حصر بود. عرض کردم که نمی‌توان رفع حصر را از طریق روش‌های مجلس ششم رفع کرد، بلکه با تعامل می‌توان آن را برطرف نمود. ما در مجلس و روحانی در دولت از این منظر قابل نقد هستیم، اما از این منظر که چرا در مجلس نطق کم داشتیم قابل نقد نیستیم؛ هر چند موضوع اصلاح طلبی در مجلس فراتر از انتظارات بوده، نقد وارد بر ما این است که چرا ما نتوانستیم تعامل سازنده ای با هرم قدرت برقرار کنیم تا بتوانیم سایه امنیتی را کم کرده و مطالبات خود را عملی کنیم.

این نماینده گفت: من اعتراف می‌کنم و می‌گویم بر سر فراکسیون امید نزنید که چرا مانند مجلس ششم نبودید، مگر کارکرد مجلس ششم چه بود، جز اینکه محصول آن شد مجلس هفتم؛ جز اینکه دولت برآمده از آن مجلس شد، دولت احمدی نژاد؟ باید ما را با مأموریت خودمان مقایسه کنید. مقایسه ما با مأموریتی که کار ما نبوده غلط است. ما باید به رفع حصر کمک کنیم، اما این کار با فریاد و شو اف و کار روزنامه و رسانه‌ای و قهرمان سازی امکان پذیر نیست. ما باید کار واقعی می‌کردیم که کار ما تعامل با حاکمیت نه برای رفع حصر چهار نفر، بلکه برای حصر امنیتی از سر همه بوده که برداشته شود و چون موفق نشدیم از این بابب قابل نقد هستیم. متأسفانه فضای بیرون به جای آنکه ما را ترغیب به تعامل کند، ما را به سمت شو اف هدایت کرد.

این نماینده مجلس در پاسخ به این که راه تعامل از کدام سو بسته است، گفت: قطعا دو سویه است، حتما ما کم کاری داشته ایم و از آن طرف هم پالسی دریافت نشده است. ما باید می‌رفتیم و با شورای نگهبان تعامل می‌کردیم، نه به خاطر اینکه موضوع خودمان حل شود، بلکه دوستانی هم که در صف بودند، هم باید مشکلشان حل می‌شد، باید با سپاه تعامل می‌کردیم و سوءتفاهم‌هایی که با دیگران درست شده بود، رفع می‌کردیم، ما باید با بیت رهبری تعامل می‌کردیم تا اعتماد آن‌ها جلب می‌شد. این اعتماد از باب این است که رفاهی برای چند نفری که در مجلس هستند ایجاد شود و نیز برای کسانی هم که در بیرون و در جریان اصلاح طلبی هستند، تا به نفع کشور شود. باید این سوءتفاهم‌ها برداشته شود، چون کارآمدی جمهوری اسلامی بر سر زندگی جریان اصلاح‌طلبی است. اگر همین سوسو این جریان ـ که اکنون در مجلس است و هم مورد بی مهری طرفداران خود در بیرون و هم رقبایش از حذف آن‌ها در آینده جشن زود هنگام گرفته اند ـ بسته شود، در نهایت به نفع جمهوری اسلامی نخواهد بود؛ اما همه این‌ها به این معنی نیست که کارنامه ما از نظر تعامل صفر است. به نظر من آن بخش از حاکمیت که نگاه منصفانه داشته و تجربه گذشته را دارد و نگاه آن به خاستگاه اجتماعی است، این را می‌داند که نگاه ما به منافع ملی، کارنامه روشن تری نسبت به کسانی که مدعی انقلابی نما هستند، دارد.

وی در ادامه یادآور شد: حتما بخش منصف حاکمیت این را پیرامون داوری خود در خصوص اصلاح طلبان مد نظر قرار خواهد داد. برایند حاکمیت در خصوص اصلاح‌طلبان وضعی است که الان شاهد آنیم. نسبت دیالوگ بین اصلاح طلبان و اصولگرایان نسبتی تسهیل یافته‌ است. در گذشته بین آن‌ها گارد بود و حتی اصولگرایانی که به منافع ملی می‌اندیشیدند، از این دیوار امنیتی که دور اصلاح‌طلبان کشیده شده بود، می‌ترسیدند و گفت‌گو نمی‌کردند، اما اکنون ما با هم صحبت می‌کنیم. این دیوار بی اعتمادی یک شبه کشیده نشده بود و در یک پروسه زمانی طولانی کشیده شده است؛ بنابراین نیاز است تا زمان بگذرد تا این بی اعتمادی برچیده شود.