به گزارش مشرق، روحانی در مراسم ارائه دستاوردهای دولت در توسعه زیرساخت‌های روستایی با بیان اینکه امروز در شرایط سختی قرار گرفته‌ایم و از یک‌سال قبل شدیدترین تحریم‌ها علیه مردم برقرار شده است، گفت: در عین اینکه در این تحریم‌ها مقاومت می‌کنیم مقابله به مثل هم می‌کنیم، تعهدات خود را کاهش می‌دهیم، اما فرصت برای مذاکره و دیپلماسی را هم قرار می‌دهیم و با ۲ ماه فاصله بین هر مرحله از کاهش تعهدات راه برای حل مشکلات از مسیر دیپلماسی را باز می‌گذاریم.
بیشتر بخوانید:
سلامتی: مشکل اقتصاد سوء مدیریت دولت است نه رفراندوم
چرایی تَکرار پروژه عبور از روحانی توسط اصلاح‌طلبان
رکود دولت رکود می‌آورد
وی با بیان اینکه خواست مردم ما حفظ عزت و استقلال توأم با رفاه و کاهش زحمت و سختی‌ها است، اظهار داشت: ما مقاومت و ایستادگی می‌کنیم تا به اهداف، امنیت و عظمت برسیم. ایستادن وقتی ارزش دارد که منافع ما تأمین شود.
رئیس‌جمهور افزود: برخی که در گوششان پنبه است، مدام می‌گویند از مذاکره با قدرت‌های بزرگ چه سودی برده‌ایم؟
روحانی خاطرنشان کرد: در زمینه هسته‌ای دو گام مهم برداشته‌ایم، اما همزمان مذاکره هم می‌کنیم. وزیر خارجه کشورمان به پاریس می‌رود برای مشورت بازگشته و دو مرتبه به پاریس باز می‌گردد و ما نیز با مسئولین مربوطه جلسه گذاشته و گفت‌وگو می‌کنیم و معتقدیم باید هرگونه اقدامی که لازم است را انجام دهیم. حتی اگر احتمال موفقیت ۲۰ یا ۱۰ درصد باشد، نیز باید تلاش کنیم و نباید فرصت را از دست بدهیم.
وی گفت:اگر من بدانم در جلسه‌ای با کسی ملاقات کنم، منافع ملی تأمین و کشور آبادتر می‌شود، دریغ نخواهم کرد زیرا اصل منافع ملی کشور است.
اظهارات آقای روحانی از چند منظر قابل بررسی است.
آبادی کشور با دیدار!
رئیس‌جمهور گفته است که «اگر من بدانم در جلسه‌ای با کسی ملاقات کنم، منافع ملی تأمین و کشور آبادتر می‌شود، دریغ نخواهم کرد». طبعا منظور آقای روحانی، ملاقات با مقامات کشورهای اروپایی و همچنین مقامات چین و روسیه و ژاپن نیست. تنها دیداری که در سطح رئیس‌جمهوری صورت نگرفته، دیدار با رئیس‌جمهور آمریکا و به عبارتی دیدار با ترامپ است.
سؤال اینجاست که گفت‌وگوی تلفنی ۱۵ دقیقه‌ای روحانی و اوباما(رئیس‌جمهور سابق آمریکا) چه دستاوردی برای مردم ایران داشت که حالا انتظار آبادانی کشور از ماحصل دیدار با دولتمردان مثلاً آمریکایی را داشته باشیم؟!
آقای روحانی در سال ۹۲ در اظهارنظری تأمل‌برانگیز گفته بود که «اروپا آقااجازه و آمریکا کدخداست و بستن با کدخدا راحت‌تر است»! بر همین اساس مذاکرات هسته‌ای ایران و ۱+۵ در دولت اول روحانی عملاً تبدیل به مذاکرات ایران و آمریکا شد تا جایی‌که فرانسه رسما به این روند اعتراض کرد. «علی اکبر صالحی» رئیس سازمان انرژی اتمی پیش از این گفته بود که تیم مذاکره‌کننده دولت روحانی در مذاکرات هسته‌ای، با آمریکا مذاکره می‌کرد، نه با ۱+۵.
ارتباطات ویژه دولت روحانی و دولت آمریکا تا جایی پیش رفت که وزرای خارجه دو کشور دیدارهای دوجانبه متعددی برگزار کرده و با هم به پیاده‌روی نیز رفتند. ملاقات‌های اعضای تیم مذاکره‌کننده ایران و آمریکا تا جایی پیش رفت که- بنابر ادعای طرف آمریکایی- یکدیگر را به نام کوچک صدا زده و عکس نوه‌های خود را به یکدیگر نشان می‌دادند.
اما آیا این ارتباطات ویژه، کشور را آباد و منافع ملی را تأمین کرد؟! پاسخ منفی است. دولت اوباما پس از این ارتباطات ویژه، بر شدت اقدامات ضدایرانی خود افزود. امتناع از صدور ویزا برای نماینده دولت روحانی در سازمان ملل و تروریست! نامیدن وی. تصویب قانون محدودیت ویزا، تمدید قانون تحریمی آیسا(که دولتمردان آن را نقض فاحش برجام نامیدند)، تمدید قانون وضعیت اضطراری علیه ایران، غارت ۲ میلیارد دلار از اموال مردم ایران و...تنها بخشی از اقدامات ضدیرانی دولت اوباما علی‌رغم ارتباطات ویژه بود.
مگر دیوانه‌اند!
آقای روحانی می‌گوید «برخی که در گوششان پنبه است، مدام می‌گویند از مذاکره با قدرت‌های بزرگ چه سودی برده‌ایم؟». این اظهارنظر در حالی است که وی- آبان ۹۶- با اشاره به عهدشکنی آمریکا در توافقات بین‌المللی گفته بود:«داستان مضحکی اتفاق افتاده؛ می‌گویند تعهدی که قبلاً بستیم، فعلا محکم نباشد، درباره موضوع دیگری حرف بزنیم! آمریکا با زبان و عمل می‌گوید که اهل مذاکره و تعهد نیست اما به برخی کشورهای شرق آسیا (کره شمالی) می‌گوید بیا با ما مذاکره کن؛ مگر دیوانه‌اند که با شما مذاکره کنند؟ شما به مذاکره‌ای که به تأیید سازمان ملل رسیده، پایبند نیستید».
آقای ظریف نیز چندی پیش گفته بود که توافق با آمریکا به اندازه جوهر روی کاغذ هم ارزش ندارد.
دولتمردان از یکسو بر عهدشکنی و بی‌دستاوردی برجام اذعان کرده و از سوی دیگر، بدون توجه به نتایج عبرت آموز برجام، راه‌حل مشکلات کشور را مذاکره و توافق با آمریکا جا می‌زنند!
سیب و گلابی برجام کجاست؟!
مقامات ارشد دولت همچنان در حال وعده دادن به مردم هستند. این در حالی است که اکنون ۶ سال از عمر دولت و ۴ سال از عمر برجام سپری شده است. دولتمردان پیش از این با تشبیه منتقدان به عده‌ای کودک! مدعی بودند که نهایتا در سال ۹۶ میوه‌های برجام خواهد رسید. حال سؤال اینجاست که سیب و گلابی برجام کجاست؟! وعده‌های برجامی چه شد؟! چرا دلار در پسابرجام از حدود ۳ هزارتومان تا ۱۹ هزارتومان افزایش یافت؟! چرا مسکن در پسابرجام ۱۳۰ درصد گران شد؟! چرا قیمت خودرو، اجاره بهای مسکن، سکه، لوازم خانگی، گوشت و...در پسابرجام به‌صورت سرسام‌آور افزایش یافت؟!
کارنامه خالی!
اکنون هفته دولت است. هیچ خبری از افتتاح پروژه‌های ملی نیست. ماهها از آخرین نشست خبری رئیس‌جمهور با حضور رسانه‌ها سپری شده است. همچنین مدت بسیار زیادی از آخرین گفت‌وگوی زنده تلویزیونی رئیس‌جمهور با مردم گذشته است.
پیش از این نیز بارها سابقه داشته است که هرگاه دولت در مقابل افکار عمومی برای ارائه گزارش عملکرد در تنگنا قرار می‌گیرد، به عملیات روانی متوسل شده و با مطرح کردن اظهارات جنجالی و دسته چندم، حواس افکارعمومی را از موضوع اصلی که همان گزارش عملکرد است، پرت می‌کند.
دولت تنها در یک قلم باید درباره سوء مدیریت ۱۸ میلیارد دلاری و ایجاد بیش از ۲۵۰ هزار میلیارد تومان رانت دربازار خودرو و سکه و ارز و تورم ۴۲ درصدی و کوچک شدن سفره مردم، به افکارعمومی پاسخگو باشد.
امیدواری ظریف،گستاخی ترامپ!
محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه در بدو ورود به پکن در تشریح اهداف سفرش به فرانسه عنوان کرد: روز جمعه در پاریس با رئیس‌جمهور و وزیر خارجه فرانسه موضوعات را بررسی کرده بودیم، نیاز بود یک دور دیگر برخی نکاتی که لازم به توضیح و یا مذاکره بیشتر بود مخصوصاًً مسائل بانکی و مسائل مربوط به نفت بین متخصصان ما بررسی شود که این کار در یک مذاکره فشرده تقریبا حدود چهار ساعت در بیاریتز بودیم و تمام این چهار ساعت را با وزیر خارجه و وزیر دارایی فرانسه گفت‌وگو کردیم و ساعت آخر هم با ماکرون بودیم.
ظریف افزود: همین‌طور فرصتی پیش آمد که آخرین تحولات و هماهنگی‌ها را با مشاور نخست‌وزیر انگلیس و مشاور صدراعظم آلمان به‌عنوان سایر اعضای سه کشور اروپایی عضو برجام مرور کنیم و امیدواریم این گفت‌وگوها برای اجرای تعهدات اروپایی‌ها درباره برجام موثر باشد و اروپایی‌ها این توان را پیدا کنند که تعهداتشان را در قالب برجام انجام دهند.
ایران اکنون در برجام طلبکار است و اروپا نیز به ما بدهکار است. در حال حاضر ضرب‌الاجل برجامی در حال اجرا است. اما متأسفانه اظهارات دولتمردان هیچ رنگ و بویی از طلبکاری نداشته و از اثرگذاری ضرب‌الاجل می‌کاهد. نوع رفتار دولت این پیام را به طرف غربی می‌دهد که ایران هیچ گزینه‌ای به جز حفظ برجام به هر قیمت در برنامه خود ندارد و دستش خالی است! به‌نظر شما با این رویکرد می‌توان از طرف مقابل امتیاز گرفت؟!
رسانه‌های زنجیره‌ای اینگونه القاء کردند که ترامپ از سفر ظریف به فرانسه غافلگیر شده است. این در حالی است که رئیس‌جمهور آمریکا اعلام کرد که ماکرون سفر ظریف به فرانسه را با او هماهنگ کرده بود. پیش از این مقامات فرانسوی نیز اعلام کرده بودند که سفر وزیر امور خارجه ایران به فرانسه با هماهنگی کامل با مقامات آمریکایی صورت گرفته بود.
در حالی که ایران از ابتدا اعلام کرد که ظریف هیچ برنامه‌ای برای دیدار با مقام‌های آمریکایی ندارد، ترامپ مدعی شد که این او بوده که نخواسته با ظریف دیدار کند. وی گفت: فکر کردم که خیلی زود است. گفتم نمی‌خواهم الان دیدار کنیم.
این گستاخی و تکبر از سوی ترامپ یکی از نتایج اظهارات و اقدامات منفعلانه دولتمردان در هفته‌های اخیر است.
غفلت از کار و تلاش
آقای روحانی در اظهارنظری تأمل‌برانگیز گفته است که می‌توان با دیدار با مقامات سایر کشورها، کشور را آباد کند.
اما تجربه‌های گذشته در ایران و دیگر کشورها نشان‌دهنده این است که آنچه آبادانی یک کشور را به ارمغان می‌آورد، نه دیدار با این و آن، بلکه کار و تلاش و مجاهدت خستگی‌ناپذیر است.
به عبارت دیگر، یقین به وعده الهی در کنار مجاهدت خستگی‌ناپذیر و شبانه‌روزی، همراه با اعتماد به جوانان نخبه و انقلابی است که آبادانی کشور را در پی دارد.
طرف غربی در پی آن است تا با وعده‌های سرخرمن اقتصادی، زمینه دائمی‌کردن محدودیت‌های برجام و تعمیم خسارت محض توافق هسته‌ای به دیگر مولفه‌های قدرت کشورمان را کلید بزند. دولتمردان باید با هوشیاری نسبت به این نقشه شوم واکنش نشان داده و از تکرار و استمرار خسارت محض برجام جلوگیری کنند.
نیاز ترامپ به عکس یادگاری
امانوئل ماکرون دیروز در نشست خبری مشترک سران فرانسه و آمریکا با اشاره به اظهارات اخیر رئیس‌جمهور ایران مبنی بر اینکه وی آمادگی دارد در راستای تأمین منافع ملی خود با هر مقامی دیدار کند، اظهار داشت: «امروز صبح رئیس‌جمهور روحانی اعلام کرد که حاضر است برای تأمین منافع کشورش با هر رهبر سیاسی در جهان دیدار کند. من هم به وزیر امور خارجه ایران و هم به رئیس‌جمهور روحانی به‌صورت تلفنی گفتم که اگر با رئیس‌جمهور ترامپ دیدار کنند، شانس توافق وجود خواهد داشت.»
وی گفت: «با ترامپ به توافق رسیدیم که ایران باید به تعهدات هسته‌ای پایبند باشد. ایران نباید به سلاح هسته‌ای دست پیدا کند و نباید ثبات منطقه را تهدید کند.»
ماکرون همچنین گفته: «از ظریف خواستم به فرانسه بیاید تا به طرح نقشه کاری برای پیشرفت در پرونده ایران برسیم.»
در این نشست خبری ترامپ نیز گفت که به دنبال تغییر رژیم در ایران نیستیم بلکه به دنبال دستیابی به تضمینی هستیم که ایران به سلاح هسته‌ای دست پیدا نکند و موشک‌های بالستیک نداشته باشد و توافق طولانی مدت‌تری با ایران داشته باشیم.
رئیس‌جمهور آمریکا اضافه کرد در صورتی که شرایط مناسب باشد با رئیس‌جمهور ایران دیدار خواهد کرد اما وی با این حال تهدید کرد که در صورتی که ایران به دنبال سلاح هسته‌ای باشد، با قدرتی شدید مواجه خواهد شد و گزینه دیگری نخواهیم داشت.
با حرف‌های ماکرون معلوم می‌شود که تقلای بیشتر دشمن برای برآورده کردن نیازش برای مذاکره با ایران به سبب چراغ سبز آقای روحانی بوده است. متأسفانه دولت به جای خروج از برجام و دست کشیدن از اجرای یکطرفه تعهداتش، روی جنازه این توافق معرکه گرفته است و از جایگاه یک بدهکار در بازی مکارانه و تحقیرآمیز ترامپ و ماکرون افتاده است. رئیس‌جمهور باید پاسخ دهد تکاپوی مذاکره با دشمنی که جز به نابودی فاکتورهای اقتدار نظام راضی نیست و با وجود اجرای پیش‌دستانه تعهدات هسته‌ای ایران، باز هم مسئله بمب اتمی را بهانه می‌کند، بازی در زمین منافع ایران است یا آمریکا؟ ۶ سال اعتماد به غرب و در مقابل پیمان‌شکنی و گستاخی آنها، زمان کمی برای فهم غیرقابل اعتماد بودن اروپا و آمریکا نیست. امروز مقامات ارشد دولت هم به این بدعهدی معترفند. اینکه هنوز روی ریل قبلی حرکت میکنند، اقدامی خلاف منافع ملی و مصالح کشور است.
در همین شرایط، سخنان ماکرون به روشنی گویای نیاز ترامپ به عکس یادگاری با مقامات ایرانی است. انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در پیش است و ترامپ به شدت به چنین عکس و ژستی نیاز دارد. همان سیاستی که ترامپ در مورد دیدار با رهبر کره شمالی در پیش گرفت و ماحصل دیدارهای آنها چیزی جز عکس یادگاری نبود. حال باید دید آیا دولتمردان کشورمان خیال دارند چنین امتیاز بزرگی را نصیب رئیس‌جمهور آمریکا کنند؟!