به گزارش مشرق، جواد بیژنی نوشت لطفا اندکی در این آمارها بیاندیشید:
_ ۱۰۰هزار کشته طی سال‌های اخیر
_ حدودا هر خانواده یک کشته
_ ۸ هزار نفر مفقود
_ ده‌ها هزار زخمی و معلول
_ ۳ هزار گور دسته جمعی کشف شده
_هتک حرمت دسته جمعی به زنان و دختران مسلمان
_ هزاران کودک یتیم شده
_ صدها خانه سوخته و ویران شده
_ وجود یک میلیون نیروی مسلح هندی در میان جمعیت ۸ میلیونی کشمیر
بیشتر بخوانید:
چرا مردم کشمیر به دولت هند اعتماد ندارند؟
اینها بخشی از آلام ملت زجرکشیده و مسلمان کشمیر است که این روزها با اعمال سیاست‌های دولت افراطی هند تشدید شده است.
در روزهای اخیر رهبر معظم انقلاب دو بار موضع‌گیری کرده اند، اما مسؤولین اعمال سیاست‌های خارجی نظام چه اقدامی کرده اند؟ موضوع این هم کیشان مظلوم اولویت چندم وزارت خارجه ماست؟ چرا هیأتی دیپلماتیک برای گفت و گو با مقامات هندی اعزام نمی‌شوند؟ چرا حتی کاردار سفارت هند احضار نشده است؟
حال شاید از این دستگاه برجام زده! انتظاری نباشد، اما چرا تشکل‌های انقلابی آتش به اختیار عمل نمی‌کنند؟ گرچه ندای مظلومیت این عزیزان از برخی تریبون‌ها شنیده شده است اما انتظار از ام‌القرای جهان اسلام خیلی بیش از اینهاست.
اگر دولت به وظایفش عمل نکند، تکلیف از جریان‌های مدعی انقلابی‌گری ساقط نمی‌شود. نباید جریان‌های دانشجویی، هیأت مذهبی، تشکل‌های انقلابی توان اثرگذاری خود را دست کم بگیرند.
شعار «ما می‌توانیم» را، این بار باید در عرصه مطالبه‌گری از دستگاه دیپلماسی خودی و حتی از نهادهای بین‌المللی برای توقف این بیداد آشکار به کار بست.