محمد سلیمانی عضو هیأت علمی و استاد دانشگاه علم و صنعت در گفت‌وگو با خبرنگار گروه علمی و دانشگاه خبرگزاری فارس اظهار داشت: یکی از مشکلات گریبان‌گیر پژوهش دانشگاهی، بحث گرنت در دانشگاه‌ها است که این مشکل از حدود بیست سال پیش ایجاد شده است.

وی توضیح داد: در همه دانشگاه‌های دنیا، گرنت به این معناست که استاد به صنعت می‌رود و از صنعت و جامعه پروژه به دانشگاه می‌آورد و در واقع پول به دانشگاه می‌آورد و این پول هم استاد و هم دانشجویی که با آن استاد کار می‌کند را منتفع می‌کند.

* تبدیل گرنت پژوهشی به ترمیم حقوق اساتید، پژوهش را زمین‌گیر کرده است

سلیمانی گفت: اما در ایران همان پول نفتی که به اسم پژوهش به دانشگاه می‌دهند را تحت عنوان گرنت با امتیازبندی‌هایی که براساس مقاله است بین استادها تقسیم می‌کنند؛ به هر استادی از 2 میلیون تا 4 میلیون  یا 5 میلیون در سال می‌رسد و عملا گرنت در دانشگاه‌های ایران تبدیل به ترمیم حقوق شده است.

وی ادامه داد:‌ این در صورتی است که به طور مثال دانشگاهی دارای 4 میلیارد تومان بودجه پژوهشی است، اگر این اعتبار را روی چند موضوع اساسی می‌گذاشت حتما به نتیجه می‌رسید، اما وقتی بین 500 نفر تقسیم می‌شود، دیگر نه چیز چشم‌گیری به کسی می‌رسد و نه می‌توان با حداکثر 5 میلیون کار اساسی انجام داد.

استاد دانشگاه علم و صنعت گفت: اینجاست که کار گیر پیدا کرده و پژوهش دانشگاهی را در کشور زمین‌گیر کرده است. 

انتهای پیام/