به گزارش مشرق، متن زیر پاسخ محمدحسین رجبی دوانی در مورد شبهه ای در بحث عزاداری است که در ادامه می خوانید؛

سوال و شبهه ای مطرح شده به این عنوان که چرا شیعیان در دهه اول محرم و از روز اول محرم شروع به عزاداری می کنند در حالی که امام و یارانش هنوز به شهادت نرسیده اند و آن واقعه جانسوز در روز دهم محرم و در روز عاشورا اتفاق افتاده است؟

بیشتر بخوانید:

روانشناسی «گریه» و اثرات گریستن بر سیدالشهدا

مرد هزار چهره و خبیث‌ترین شخصیت کربلا که بود؟

سمنانی‌ها رکورددار عزاداری‌های ثبت شده

درست است که فاجعه کربلا در روز دهم محرم اتفاق افتاده اما ما با توجه به سیره امامان خود و برای عرض ادب به امام و شهیدان کربلا از روز اول محرم عزاداری می کنیم چراکه در نقل های تاریخی و حدیثی داریم که همین که ماه محرم فرا می رسید امامان ما دیگر لبخندی بر لبشان دیده نمی شد و حزن و اندوه آن ذوات مقدس را فرا می گرفت و عزادار بودند و این عزاداری در روز عاشورا به اوج می رسید.

با توجه به محدودیت هایی که برای آن امامان از سوی دستگاه های خلافت ایجاد شده بود، ائمه در خانه خود عزاداری می کردند و شعرایی را دعوت می کردند و آنها با سرودن اشعاری حزین در مصیبت بزرگ شهادت امام حسین(ع)، فضایی حزین و سوگواری را پدید می آوردند و ائمه و خانواده های ایشان به عزاداری می پرداختند.

لذا چون روش ائمه در بزرگداشت شهادت امام حسین(ع) از اول محرم بوده است شیعه هم با تأسی به سیره پاک آن ذوات مقدس از اول محرم عزاداری خود را آغاز می کنند.