به گزارش مشرق، روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:
البته اظهارات محمود صادقی نه در تقبیح افراطی‌گری افراطیون در مجلس ششم بلکه به‌عنوان نقطه مثبت کارنامه افراطیون مدعی اصلاحات است.
وی با اشاره به انتقادها از عملکرد فراکسیون امید، به اعتماد گفته است: در مجموع به نظر من فراکسیون امید طی سه سال گذشته عملکردش به خوبی ارائه نشده و آقای خاتمی هم در مصاحبه اخیرشان اشاره کردند که فراکسیون امید در اطلاع‌رسانی ضعف داشته است. در عین حال ممکن است پاره‌ای ضعف‌ها و نقایص هم در کار وجود داشته باشد که این‌هم باز به دو بخش تقسیم می‌شود؛ بخشی از آن امکان دارد به خاطر ضعف در کار تشکیلاتی فراکسیون باشد و بخشی هم به خاطر عملکرد خود افراد.
اما در مجموع باید یک ارزیابی کارشناسی از مجموع عملکرد فراکسیون و اشخاص صورت بگیرد. نکته مسلم اینکه به دلیل شرایط خاصی که کشور با آن مواجه شد، به‌خصوص در بُعد اقتصادی و بحث تحریم‌ها و خروج آمریکا از برجام از حدود سال ۹۶ به بعد، وضعیت ویژه اقتصادی‌ای شکل گرفت و در نتیجه نارضایتی گسترده‌ای در بین مردم ایجاد شده، از جمله کسانی که در مجلس هستند و به طور مشخص اصلاح‌طلبان مجلس.
وی ادامه می‌دهد: به‌دلیل اینکه نیروهای دست اول اصلاح‌طلب در سال ۹۴ رد صلاحیت شدند، قابل پیش‌بینی بود که منتخبان لیست امید نتوانند انتظارات حداکثری را برآورده کنند.
طبیعتاً همان زمان هم استراتژی اصلاح‌طلبان بیش از این نبود. در واقع راهبردشان انتظارات حداقلی و مشارکت حداکثری بود. حتی در ایام تبلیغات انتخاباتی برخی از کاندیداها که کمی مطالبات را صریح‌تر مطرح می‌کردند، برخی از بزرگان اصلاحات به آنها هشدار دادند که قرار نیست مجلس دهم، مجلس ششم شود. در واقع انتظار خود شخصیت‌ها و افرادی که پیشکسوت بودند از منتخبان، انتظاری متوسط به پایین بود و بعضاً گفته می‌شد که قرار نیست مجلس دهم مجلس ششم شود. اما در سطح جامعه به این انتظارات دامن زده شد.
با وجود این تکرار می‌کنم، قضاوتی که ما نسبت به یک جزء می‌کنیم نباید منفک از کل باشد. اساساً نهاد قوه مقننه در طول زمان جایگاه خودش را از دست داده و مجلسی که در رأس امور بود به لحاظ جایگاهی و کارآمدی تنزل پیدا کرده است.
القای تراز مطلوب بودن مجلس ششم از سوی این عضو فراکسیون امید در حالی است که افراطیون مدعی اصلاحات در آن مجلس به سیاسی‌کاری محض پرداختند و مطالبات اقتصادی مردم را با ادبیات مختلف مسخره کردند. آنها در اوج شانتاژ و جنجال، غائله تحصن در مجلس و استعفا را ترتیب دادند اما چون به مردم دهن‌کجی کرده بودند، با بی‌اعتنایی مطلق مردم روبه‌رو شدند به نحوی که حجاریان به این واقعیت تلخ اذعان کرد. برخی از همان نماینده‌ها در آمریکا و اروپا پناهندگی گرفتند.
بنابراین امثال محمود صادقی باید توضیح بدهند که آیا مطلوب‌شان در مجلس دهم نیز همان تحرکات رادیکال سیاسی و قفل کردن امور (حتی در نسبت با دولت همسوی اصلاحات) و سرانجام استعفا و خروج از حاکمیت بود؟ این کار که جز ایجاد بن‌بست سیاسی در خدمت دشمن عایدی دیگری نمی‌توانست داشته باشد. پس چرا مدعیان خروج از حاکمیت و استعفا، دوباره می‌خواستند به مجلس بازگردند؟!
یادآور می‌شود خاتمی در انتخابات مجلس هفتم فهرستی به نام فهرست یاران خاتمی منتشر کرد اما جز یک نفر که او هم فعال کارگری بود (محجوب)، ۲۹ نفر دیگر در تهران با بی‌اعتنایی و رای منفی مردم مواجه شدند.