به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری فارس، «بزرگراه همت» نام مجموعه مستندی است که هر هفته از شبکه افق پخش می‌شود. عوامل بزرگراه همت با سرک کشیدن به اقصی نقاط کشور به دنبال معرفی مجموعه‌های فرهنگی اجتماعی فعال و تاثیرگذاری هستند که نامشان شاید خیلی برای مردم آشنا نباشد.
یازدهمین قسمت بزرگراه همت به تهیه کنندگی اباذرصالحی و کارگردانی مصطفی کرمی روایتگر «یاران نگار» بود.
موسسه فرهنگی-اجتماعی یاران نگار با هدف حمایت از معلولان و محرومان در سال 89 توسط جمعی از جوانان همدانی تشکیل شد و توانست در مدت نه چندان بلندی به یک الگو در میان موسسه‌های خیریه و عام المنفعه تبدیل شود.
مجموعه «یاران نگار» علاوه بر حمایت از محرومین و کودکان بی‌سرپرست، دستی هم بر آتش فرهنگ دارد. برای نمونه در ماه مبارک رمضان علاوه بر اطعام و رسیدگی به محرومین، محفل انس با قرآن و مشاوره برای خانواده‌ها را هم راه انداخته است.
در این میان اما آنچه یاران نگار را کمی متمایز می‌کند، راه انداختن واحد تولید و اشتغال‌زایی در شهر همدان است. گویا مسئولان یاران نگار می‌خواهند ماهی‌گیری را به افراد تحت حمایتشان یاد دهند و در رونق تولید شریک باشند.
اتفاقی که البته دشواری‌ها و مصائب زیادی را هم برای مسئولان موسسه به همراه داشته است. مشکلاتی که این روزها گریبان‌گیر خیلی از کارگاه‌های تولیدی بوده است؛ مشکل نبود مواد اولیه و عدم بازگشت به موقع سرمایه است.
به گفته مسئول موسسه، این مشکلات به قدری بزرگ هستند که حتی ممکن است کار تولید را از رونق بیاندازند و واحد تولیدی موسسه را با تعطیلی رو به رو کنند.
مسئول موسسه یاران نگار جوانی حدودا سی‌ساله به نام «امین صالحی‌نیک» است؛ جوانی که علی‌رغم تمامی مشکلات، موسسه‌اش را با چنگ و دندان نگه داشته و به فکر گسترش آن است. تصمیم گرفتیم با وی درباره موسسه و مشکلاتش گپ و گفت داشته باشیم.
-ایده شکل‌گیری یاران نگار از کجا آمد؟
صالحی نیک : سال 89 بود که احساس کردیم در حوزه معلولین خلأ وجود دارد. ما عدم حضور این دوستان در اجتماع را لمس می‌کردیم و برایمان دغدغه شد. همان موقع با دوسه نفر از دوستان تصمیم گرفتیم موسسه را به وجود بیاوریم. کار را که تازه شروع کردیم و کمی جلو رفتیم فهمیدیم که چقدر کار بزرگ است و پیچیدگی دارد.
آن موقع بود که سعی کردیم دوستان دیگر را به این فضا علاقه‌مند کنیم و پای کار بیاوریم. اینگونه شد که در حوزههای مختلف معلولین ورود پیدا کردیم؛ در حوزه تغدیه، در حوزه کمک‌های توان بخشی و کارهای فرهنگی-اجتماعی.
- موسسه مختص معلولین است یا طیف گسترده‌تری را شامل می‌شود؟
صالحی نیک: بله، معلولین، محرومین، کودکان بی‌سرپرست و سرطانی نیز تحت حمایت موسسه قرار دارند.
- چند نمونه از فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی موسسه را نام ببرید؟
صالحی نیک : کارهای زیادی در این حوزه اتفاق افتاده است. برای مثال دو سه سالی می‌شود که زمستان‌ها برای افراد کارتن‌خواب غذا درست می‌کنیم و بین آنها توزیع می‌کنیم. یکی دیگر از اقدامات موسسه اردوی مشهد اولی‌ها بود که در نوع خودش کار بسیار جالبی بود. معلولین و کودکان بی‌سرپرست و یا سرطانی را هم بارها به مناطق تفریحی برده‌ایم.
مثل تله‌کابین که به ارتفاعات دشت الوند همدان می‌رسد. ما حتی در حوزه اشتغال نیز ورود کردیم و خواستیم که خوداشتغالی اتفاق بیافتد. حتی وام‌هایی را در نظرگرفتیم که به اندازه خود راهگشا باشد.
در حال حاضر هم در حال ورود به حوزه سلامت هستیم. خانواده‌های تحت پوشش را داریم در زمینه‌های دندان و سلامت زنان و چشم پزشکی مورد حمایت قرار می‌دهیم.
در حوزه فرهنگی نیز فعلا با شروع مدارس درحال تهیه لوازم تحریر هستیم. ما برای بچه‌های خودمان کلاس اخلاق گذاشته‌ایم؛ چون برایمان این مسائل مهم است، حتی این کلاس‌ها را محدود به بچه‌ها نکردیم و به خانواده‌ها نیز پرداخته‌ایم.
- چه اتفاقی افتاد که موسسه وارد فاز تولید شد؟
صالحی نیک: این مقوله مجزاست. سعی کردیم با حفظ شأن موسسه وارد فاز تولید شویم. ما خودمان خیلی صلاح نمی‌بینیم موسسات خیریه وارد کار اقتصادی شوند، اما با اینکار بچه‌های خودمان را توانمند می‌کنیم تا وارد حوزه تولید شوند و مدیریت را یادبگیرند.
- موسسه امروز در چه وضعیتی است؟ آیا حمایتی صورت می‌گیرد؟
صالحی نیک: از سمت دولت که خیر، موسسه توسط کمک‌های مردم و خیرین اداره می‌شود. الحمدالله همچنان مردم پای کار هستند.
- آیا باید موسسات خیریه گسترده شوند یا این وظیفه دولت است که با حمایت از محرومین در سیاستگذاری‌ها راه را هموار کند؟
صالحی نیک: وجود موسسات به خاطر کم کاری دولت است. ای کاش نیازی به حضور ما نبود؛ یعنی اگر دولت کار خودش را درست انجام می‌داد، نیاز به حضور امثال ما نبود. متاسفانه چند روز پیش دیدم هلال احمر به مردم اطلاعیه داده که کمک کنید و برای ما پایگاه بسازید!
وقتی یک نهاد دولتی واردات دارو دارد و تولید تجهیزات پزشکی می‌کند واقعا چرا باید بیاید و دست به دامن مردم شود. آنچه مشخص است دولت آنگونه که باید، به وظیفه‌اش عمل نمی‌کند.
شما شک نکنید اگر دولت به وظیفه‌اش درست عمل کند مردم هم سهم خود را پرداخت خواهند کرد. برای مثال راهپیمایی اربعین یک نهضت مردمی است و مردم هم پای کارش هستند. حرف من این است زیاد شدن موسسات خیریه به خاطر کم‌کاری و تنبلی دولت است و این افزایش موسسات اتفاق مبارکی نیست.
انتهای پیام/