به گزارش مشرق، چند ماهی از مطرح‌شدن طرح ادغام مؤسسات و انجمن‌های معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نمی‌گذرد که به ناگهان بحث تغییر مدیرعاملی خانه هنرمندان ایران بر سر زبان‌ها میافتد شاید در نگاه نخست تغییرات عنوان‌شده چندان اتفاق خاصی نباشد، اما زمانی این تغییرات مهم و قابل‌تأمل به شمار می‌رود که با رصد فضای فرهنگی و هنری در چند ماه گذشته این اقدامات همانند تکه‌های جداشده یک پازل سیاسی هنری می‌شود که قرار است پرده از طرحی سیاسی و البته شیطنت‌آمیز آن‌هم برای برخی مقاصد گروه گرایانه غیر هنری را به ما نشان دهد. طرحی که در آن هنرمندان همچون یک ابزار به دست سیاستمداران جریان شکست‌خورده‌ای ایفاگر نقشی موقت و خاص باشند. اما برخلاف سایر ادوار اینبار نه فرد خاصی را حمایت و معرفی کنند بلکه به‌عنوان یک معترض سیاسی عروسکی شوند برای رساندن جریان ورشکسته به مقاصدی ازجمله دستیابی به ثروت بیت‌المال و قدرت‌طلبی آن‌ها گردند.
بیشتر بخوانید:
رقابت علی مرادخانی و شهرام گیل‌آبادی برای تسخیر خانه هنرمندان/خانه هنرمندان، پایگاهی سیاسی برای انتخابات مجلس خواهد بود؟
اما تنها کافی ست اقدامات اخیر و البته پنهان آن جریان – شما بخوانید تکه‌های پازل – را کمی با دقت مرور کنیم تا متوجه اصل برنامه و نقشه این جریان ورشکسته سیاسی شویم. از برگزاری یک نشست در مجموعه تئاتر شهر با عنوانی متفاوت و البته با حضور یک مجرم امنیتی فتنه ۸۸ که در آن به‌صراحت از روش‌های اعتراض به وضع موجود در هنرمندان سخن گفته شد تا درخواست‌های مکرر یک شخص خاص در خانه هنرمندان برای تجمع و تحصن هنرمندان در آن خانه که با ممانعت مدیرعامل فعلی روبه‌رو شد. همگی نشان از بسترسازی برای رسیدن به مرحله نهایی این طرح است. در کنار تمام این‌ها فراموش نکنیم که در جشنواره فیلم فجر سال گذشته نیز از سی‌وسه فیلم موجود ده فیلم با موضوع ترغیب به اعتراض و اغتشاش تولیدشده است. اما زمانی این برنامه جالب‌تر می‌شود که بحث ادغام انجمن‌ها و مؤسسات معاونت هنری که به‌نوعی گلوگاه تأمین نیروی انسانی در شهرستان‌ها و همچنین تهیه و توزیع سرمایه مالی و انسانی در این حوزه را بر عهده دارد و از طرفی دستیابی به مدیریت خانه هنرمندان ایران که ظرفیت مهمی به لحاظ لجستیکی و جایگاه مادی و معنوی به شمار می‌رود را در دستور کار خود قرار داده‌اند؛ اما تا امروز بحث ادغام مؤسسات به‌صورت چراغ خاموش در حال انجام شدن بوده و در هفته‌های پیش رو نیز مدیریت خانه هنرمندان توسط شورای عالی که متأسفانه تحت نفوذ برخی جریانات سیاسی ذکرشده قرارگرفته است انتخاب می‌شود، انتخابی که بی‌تردید نقش تعیین‌کننده در اقدامات سیاسی هنری در چند ماه آینده خواهد داشت.
اما آنچه از شنیده‌ها و گمانه‌زنی‌ها مشخص‌شده است متأسفانه باید شاهد دسترسی طیف سیاسی به ظرفیت مهم خانه هنرمندان باشیم و همه این اقدامات توسط گروهی از مدیران موسوم به دهه شصت وزارت ارشاد در حال سازمان‌دهی شدن است، اما تأسف‌بارتر آنکه از گزینه‌های مدیرعاملی خانه هنرمندان کارگردان و مدیر سابق شهرداری باسابقه سیاسی و اقدامات شیطنت‌آمیز و فتنه آلود دو سال اخیرش است که بر همه آشکارشده است. فردی که از هر ملغمه‌ای برای خود تریبونی اعتراضی و اپوزیسیونی درست کرده است.
اکنون در یک‌طرف با درهم‌ریختگی نظام ساختاری روبرو هستیم و اعتراض بخش عظیمی از هنرمندان تئاتر، موسیقی و هنرهای تجسمی سراسر کشور را در پی خود دارد و از طرف دیگر یکی از موقعیت‌های مهم هنری در شرایط ناآرام و نامعلوم قرارگرفته است. همه این سهم خواهی‌ها و تقسیم‌بندی‌های سیاسی در کالبد هنر این روزها در حالی شکل می‌گیرد که کم‌تر از شش ماه دیگر نظام مقدس جمهوری اسلامی یازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی را پیش رو دارد و هم، چون همیشه بازار سو استفاده گری‌های سیاسی موسمی به راه است. دراین‌بین چشم امید هنرمندان سراسر کشور به وزیر ارشاد است تا در طرح ادغام تأملی بیشتر داشته باشد و از سوی دیگر هنرمندان برجسته و فعال کشور نیز امیدوارند شورای عالی خانه هنرمندان اگر قرار است مدیریت جدید این خانه را منصوب کنند به‌دوراز هرگونه جناح‌بندی سیاسی و قرار گرفتن ذیل نفوذهای برخی افراد خاص با اهداف سیاسی که تبعات جبران‌ناپذیری را برای تمامی اعضایش به همراه خواهد داشت و در راستای ارتقای سطح کمی و کیفی فرهنگ و هنر کشور این اقدام را انجام دهند.
منبع : روزنامه جوان