برترینها: در ادامه این مطلب می‌خواهیم در مورد بهترین و مرگبارترین زیردریایی‌های تهاجمی جهان صحبت کنیم. رده‌بندی صورت گرفته در ادامه مطلب بر اساس سلاح‌های تهاجمی، قدرت رادارگریزی و پنهانکاری و دیگر ویژگی‌های این زیردریایی‌های صورت گرفته است. ماموریت اصلی این زیردریایی‌ها رویارویی با زیردریایی‌ها و کشتی‌های متخاصم بوده و برای شناسایی نیرو‌های دشمن باید از سیستم سونار بسیار قدرتمند و پیشرفته‌ای برخوردار باشند.
بعد از نزدیک شدن به کشتی یا زیردریایی دشمن و انجام حمله باید با سرعت از محل دور شوند. برخی از مدرن‌ترین زیردریایی‌های تهاجمی توانایی شلیک موشک‌های کروز به سمت کشتی‌ها و اهداف مستقر در خشکی را نیز دارند. از این رو خاصیت رادارگریزی و سلاح‌هایی که حمل می‌کنند مهم‌ترین فاکتور‌ها در تصمیم‌گیری در مورد بهترین زیردریایی‌های تهاجمی است.
لازم به ذکر است که در این فهرست تنها به زیردریایی‌های تهاجمی هسته‌ای اشاره شده که اکنون در سرویس به سر برده و آن دسته که هنوز در حال توسعه بوده یا وارد سرویس نشده‌اند مورد بحث قرار نگرفته‌اند.
۱۰. زیردریایی‌های کلاس Oscar II (روسیه)
پروژه زیردریایی‌های ۹۴۹A Antey که در غرب با عنوان کلاس Oscar II شناخته می‌شود به زیردریایی‌های هسته‌ای اتحاد جماهیر شوروی/روسیه اطلاق می‌شود که قابلیت حمل موشک‌های کروز را دارند. این نوع زیردریایی از لحاظ طول و قدرت باربری سومین زیردریایی‌هایی هستند که تاکنون ساخته شده‌اند. تنها زیردریایی‌های کلاس Typhoon اتحاد جماهیر شوروی و کلاس Ohio ایالات متحده از این لحاظ این کلاس بهتر و قدرتمندتر هستند. این زیردریایی‌ها در زمان خود بزرگترین زیردریایی‌های تهاجمی در جهان بوده و اکنون در میان موثرترین و قدرتمندترین زیردریایی‌های روسیه قرار دارند.
در ابتدا قرار بود ۱۹ فروند از این کلاس ساخته شود با این وجود تنها ۱۱ فروند تکمیل شدند و اکنون تنها ۴ فروند در نیروی دریایی روسیه مشغول خدمت هستند. با استاندارد‌های کنونی این نوع زیردریایی فاصله زیادی با رادارگریز بودن و پنهانکاری دارد، اما قدرت بالای آن‌ها باعث شده که نیرویی قابل توجه باشند. اتحاد جماهیر شوروی این زیردریایی‌های غول‌پیکر را برای حمله به ناو‌های هواپیمابر و تاسیسات ساحلی ایالات متحده طراحی کرده بود. زیردریایی‌های کلاس Oscar II مجهز به ۲۴ فروند موشک کروز سوپرسونیک P.۷۰۰ Granit با برد ۵۵۰ کیلومتر هستند.
همچنین این زیردریایی به دو لانچر ۶۵۰ میلیمتری و ۴ لانچر ۵۳۳ میلیمتری اژدر مجهز است و توانایی شلیک اژدر و موشک‌های ضد کشتی را دارد. از این موشک‌ها می‌توان به نمونه ضد کشتی SS.N.۱۶ Stallion با برد ۵۰ کیلومتر اشاره کرد. همچنین این کلاس توانایی حمل کلاهک هسته‌ای و پرتابه‌های هسته‌ای برای استفاده علیه کشتی‌ها و زیردریایی‌های دشمن را دارد.
۹. زیردریایی کلاس Ohio (ایالات متحده)
زیردریایی‌های کلاس Ohio در ابتدا برای حمل موشک‌های بالستیک قاره‌پیما طراحی شده و در زمره زیردریایی‌های با قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای قرار گرفته بودند. با این وجود بین سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۸، نیروی دریایی ایالات متحده ۴ فروند از زیردریایی‌های قدیمی این کلاس را به زیردریایی‌های با قابلیت حمل موشک‌های کروز تبدیل کرد. در واقع موشک‌های بالستیک این زیردریایی با موشک‌های کروز جایگزین شدند. تکمیل این تغییر کاربری در سال ۲۰۰۶ به پایان رسید.
چهار فروند زیردریایی این کلاس با نام‌های Ohio، Michigan، Florida و Georgia با جایگزینی موشک‌های بالستیک قاره‌پیمای Trident ۲ با ۷ فروند موشک کروز تاماهاک کوچکتر تغییر کاربری داده و به زیردریایی‌هایی با قابلیت حمل موشک‌های هدایت شونده تبدیل شدند. هر یک از این زیردریایی‌های تغییر کاربری داده توانایی حمل تا ۱۵۴ موشک کروز تاماهاک را دارند. چنین حجمی از موشک‌های هدایت شونده به طور معمول در ناوگروه‌های جنگی سطحی وجود داشت. همچنین این زیردریایی‌ها دارای ۴ لانچر اژدر‌های نوع Mk.۴۸ هستند. نمونه‌های تغییر یافته همچنین دارای فضایی برای جابجایی پرسنل و نیرو‌های ویژه هستند.
۸. زیردریایی کلاس Soryu (ژاپن)
اولین زیردریایی کلاس Soryu در نیروی دریایی دفاعی ژاپن در سال ۲۰۰۹ وارد سرویس شد. برخلاف دیگر زیردریایی‌های هسته‌ای موجود در این فهرست، زیردریایی کلاس Soryu دارای سیستم پیشرانه دیزلی.الکتریکی است. این زیردریایی مجهز به یک سیستم پیشرانه بدون نیاز به هوا است که به آن اجازه می‌دهد برای مدت طولانی‌تری زیر آب باقی بماند بدون اینکه نیاز باشد به سطح آمده و باتری‌هایش را شارژ نماید، بدین ترتیب این زیردریایی برخلاف زیردریایی‌های مشابه می‌تواند به جای چند روز، هفته‌ها زیر آب بماند.
ژاپن تنها کشوری است که از این کلاس و نوع زیردریایی استفاده می‌کند، زیرا دیگر زیردریایی‌های دیزلی.الکتریکی برای ماموریت‌های ساحلی و گشتی به کار گرفته می‌شود. سیستم پیشرانه بدون نیاز به هوای زیردریایی کلاس submarines باعث افزایش خاصیت پنهانکاری و قابلیت‌های عملیاتی آن شده است. با این وجود این زیردریایی برد بلند و توان زیردریایی‌های تهاجمی با سوخت هسته‌ای را ندارد. زیردریایی کلاس submarines دارای ساختار هیدرودینامیک بوده و در آن‌ها از روکش بدون پژواک (ضد انعکاس) استفاده شده و بخش‌های پرسروصدا نیز درون یک محفظه عایق صدا قرار گرفته‌اند.
یکی از نقاط ضعف این زیردریایی ژاپنی این است که سیستم لانچر پرتاب عمودی برای موشک‌های ضد کشتی و ضد اهداف موجود در خشکی ندارد. مهمات آن‌ها به اژدر‌ها و موشک‌های ضد کشتی Sub.Harpoon محدود است که از طریق لانچر اژدر شلیک می‌شوند.
۷. زیردریایی کلاس Akula (روسیه)
در اواخر دهه ۱۹۸۰، اتحاد جماهیر شوروی تعدادی زیردریایی کلاس Akula را به آب انداخت. این زیردریایی‌های نمایانگر بهبود تکنولوژی و قابلیت‌های کشور در ساخت زیردریایی بوده و بسیار کم سروصداتر از زیردریایی‌های تهاجمی با سوخت هسته‌ای این کشور بودند. همچنین این زیردریایی بسیار بی‌صداتر از آن چیزی بود که کشور‌های غربی انتظار داشتند. استفاده مهندسان شوروی از تکنولوژی غربی موجود در بازار برای کاهش سطح نویز نقش مهمی در از بین بردن برتری طولانی مدت کشور‌های عضو ناتو در زمینه تجهیزات نظامی زیردریایی در دوران جنگ سرد داشت.
بدین ترتیب نمونه‌های بهبود یافته کلاس Akula II به اولین زیردریایی‌های اتحاد جماهیر شوروی تبدیل شدند که در واقع بی‌صداتر از نمونه‌های آمریکایی آن زمان بودند از جمله نمونه‌های مدرن سازی شده کلاس Los Angeles. همچنین سنسور‌های زیردریایی جدید نسبت به زیردریایی‌های قدیمی شوروی بسیار بهتر شده بود. این زیردریایی دارای ۴ لانچر اژدر ۶۵۰ میلیمتری و ۴ لانچر اژدر ۵۳۳ میلیمتری بود و توانایی حمل ۴۰ اژدر و موشک را داشت. امروزه زیردریایی‌های کلاس Akula نیمی از ناوگان در حال کوچک شدن زیردریایی‌های تهاجمی با سوخت هسته‌ای روسیه را تشکیل می‌دهند.
۶. زیردریایی مدرن سازی شده کلاس Los Angeles (ایالات متحده)
نیروی دریایی ایالات متحده در حال حاضر در حدود ۴۰ فروند زیردریایی قدیمی کلاس Los Angeles در کنار زیردریایی‌های جدیدتر کلاس Seawolf و Virginia در اختیار دارد. این زیردریایی‌ها ثابت کرده‌اند که یک پلتفرم ضد زیردریایی بسیار خوب و استثنایی هستند. اولین فروند از نوع مدرن سازی شده این کلاس در سال ۱۹۸۸ وارد سرویس شد. نمونه‌های بهبود یافته بسیار کم‌صداتر از نمونه‌های اولیه هستند. گفته می‌شود که نمونه‌های جدید ۷ برابر کمتر از نمونه‌های اولیه صدا تولید می‌کنند.
این کلاس زیردریایی دارای سلاح‌های بسیار قدرتمند متعددی است که از آن میان می‌توان به اژدر‌های Mk.۴۸، موشک‌های ضد کشتی Sub.Harpoon و موشک‌های کروز تاماهاک برای حمله با اهداف زمینی اشاره کرد. این موشک‌های کروز را می‌توان از لانچر‌های مخصوص عمودی یا لانچر‌های تیوبی اژدر‌ها نیز شلیک کرد. این زیردریایی‌ها می‌توانند در زیر یخ، جایی که زیردریایی‌های مجهز به موشک‌های بالستیک روسیه ممکن است مخفی شده باشند نیز به اجرای عملیات می‌پردازند.
۵.زیردریایی کلاس Sierra II (روسیه)
زیردریایی‌های گرانقیمت کلاس Sierra II روسیه جایگزین زیردریایی‌های ناموفق و فاجعه‌بار کلاس Alfa شدند و بعد‌ها تعداد بیشتری از آن‌ها سفارش داده شد. اولین زیردریایی این کلاس در سال ۱۹۹۰ وارد سرویس شده و دومین فروند سال ۱۹۹۳ به آب انداخته شد. در نهایت به دلیل هزینه تولید بالا تنها دو فروند از این زیردریایی ساخته و وارد سرویس شد. سومین فروند نیز ساخته شد، اما هیچگاه به آب انداخته نشده و سپس اوراق شد. اما نیروی دریایی روسیه علیرغم هزینه بالای نگهداری و تعمیر، هنوز این دو فروند را در سرویس نگه داشته است. زیردریایی‌های کلاس دارای دو بدنه Sierra II سبک و قوی تیتانیومی هستند.
در آن دوران تکنولوژی تیتانیومی در اتحاد جماهیر شوروی بسیار پیشرفته‌تر از کشور‌های غربی بوده و تولید بدنه‌هایی با استفاده از این فلز چندان کار سختی برای مهندسان روسی نبود، اما هزینه بالای ساخت باعث شد که تعداد تولید شده محدود باشد، علیرغم برتری‌هایی که از لحاظ عمق و سرعت زیر دریا نسبت به نمونه‌های غربی داشت. این زیردریایی می‌تواند به اعماق بسیار پایین دریا برود: عمق عملیاتی این زیردریایی ۵۲۰ متر و حداکثر عمق آن ۷۵۰ متر عنوان شده است. بسیاری از دیگر زیردریایی‌های تهاجمی مانند زیردریایی‌های کلاس Akula روسیه و زیردریایی‌های کلاس Virginia ایالات متحده تنها تا عمق ۲۵۰ متری دریا عملیاتی هستند. حتی زیردریایی‌های بسیار پیشرفته آمریکایی کلاس Seawolf نیز توانایی شیرجه رفتن تا این عمق را ندارند.
۴. زیردریایی کلاس Graney (روسیه)
پروژه ۸۸۵ Yasen که در غرب با نام زیردریایی‌های کلاس Graney شناخته می‌شود تازه‌ترین نمونه از زیردریایی‌های تهاجمی با سوخت هسته‌ای روسیه به شمار می‌آیند. ساخت اولین نمونه زیردریایی این کلاس با نام Severodvinsk در سال ۱۹۹۳ آغاز شد، اما به دلیل مشکلات مالی ادامه ساخت آن متوقف شد تا اینکه بالاخره در سال ۲۰۱۳ در اختیار نیروی دریایی روسیه قرار گرفت. دومین فروند از این زیردریایی با تغییرات و مدرن سازی‌هایی تولید شد. تاکنون دستکم ۶ فروند از این زیردریایی سفارش داده شده که جایگزین نمونه‌های قدیمی کلاس Akula خواهند شد.
علیرغم تمام مدرن سازی‌های و تغییرات، زیردریایی‌های کلاس Graney تنها مقدار کمی از زیردریایی‌های کلاس Akula صدا و نویز کمتری تولید می‌کنند. زیردریایی Severodvinsk دارای ۲۴ لانچر عمودی پرتاب برای انواع موشک‌های کروز است که از آن میان می‌توان به موشک‌های P.۸۰۰ Oniks با برد ۳۰۰ کیلومتر اشاره کرد. همچنین ۸ لانچر ۶۵۰ میلیمتری پرتاب اژدر در این زیردریایی وجود دارد که می‌توان از آن ترکیبی از ۳۰ فروند اژدر و موشک ضد کشتی شلیک کرد.
۳. زیردریایی کلاس Astute (بریتانیا)
اولین زیردریایی با سوخت هسته‌ای کلاس Astute در سال ۲۰۱۰ در اختیا نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا قرار گرفت. این زیردریایی قابلیت پنهانکاری بالایی داشته و نسبت به زیردریایی‌های قبلی این کشور با نام Trafalgar سلاح‌های بیشتری حمل می‌کند. این زیردریایی تهاجمی مجز به ۶ لانچر پرتاب اژدر ۵۳۳ میلیمتری است که از آن‌ها برای پرتاب اژدر‌های Spearfish، موشک‌های ضد کشتی Sub.Harpoon و موشک‌های کروز تاماهاک استفاده می‌شود. ترکیبی از ۳۶ موشک و اژدر در این زیردریایی حمل می‌شود. موشک کروز تاماهاک Block IV که برای اهداف زمینی مورد استفاده قرار می‌گیرد دارای برد ۱.۷۰۰ کیلومتر بوده و می‌تواند علاوه بر اهداف زمینی، کشتی‌های دشمن را نیز مورد هدف قرار دهد.
۲. زیردریایی کلاس Virginia (ایالات متحده)
زیردریایی هسته‌ای کلاس Virginia جانشین زیردریایی‌های کلاس Los Angeles بوده و به عنوان نسخه کوچکتر، ارزان‌تر و چند کاربردی‌تر زیردریایی‌های بسیار پیشرفته، اما بسیار پرهزینه کلاس Seawolf ساخته شدند. به طور کلی برای ساخت ۳۰ فروند از این نوع زیردریایی برنامه‌ریزی شده است. زیردریایی‌های کلاس Virginia دارای سیستم جدید روکش‌های ضد انعکاس، ساختار بدنه عایق و طراحی جدید سیستم پیشرانه برای به جای گذاشتن ردپای آکوستیک کمتر هستند. گفته می‌شود که میزان سروصدای تولیدی این زیردریایی به اندازه زیردریایی فوق پیشرفته کلاس Seawolf است.
همچنین این زیردریایی دارای ۱۲ سیستم لانچر پرتاب عمودی است که از آن‌ها برای شلیک موشک‌های کروز تاماهاک با برد ۱.۷۰۰ کیلومتر استفاده می‌شود. همچنین در این زیردریایی ۴ لانچر پرتاب اژدر ۵۳۳ میلیمتری نیز وجود دارد که برای پرتاب ۲۶ فروند اژدر سنگین وزن Mk.۴۸ و موشک‌های ضد کشتی Sub.Harpoon مورد استفاده قرار می‌گیرند. از زیردریایی‌های کلاس Virginia می‌توان برای عملیات ویژه نیز استفاده کرد. این زیردریایی‌ها اولین زیردریایی‌های ساخت ایالات متحده هستند که دارای محفظه درونی مخصوص نیرو‌های ویژه دریایی است که این نیرو‌ها از آن طریق می‌توانند وارد زیردریایی و از آن خارج شوند.
۱. زیردریایی کلاس Seawolf (ایالات متحده)
زیردریایی‌های کلاس Seawolf پیشرفته‌ترین و البته گرانقیمت‌ترین شکارچیان آهنین زیر دریا‌ها هستند. این زیردریایی‌ها با هدف بازیابی برتری تکنولوژیکی طولانی مدتی که نیروی دریایی ایالات متحده از سال ۱۹۴۵ تا اواسط دهه ۱۹۸۰ نسبت به همتای روسی خود داشت ساخته شده است. برتری ایالات متحده در زمینه تکنولوژی زیردریایی‌ها در اواسط دهه ۱۹۸۰ به دلیل جاسوسی‌های شوروی و برخی تبادلات مشکوک فناوری از جانب متحدان ایالات متحده از بین رفت.
زیردریایی‌های کلاس Seawolf برای جستجو و نابودی آخرین زیردریایی‌های مجهز به موشک‌های بالستیک اتحاد جماهیر شوروی ساخته شده بود. در ابتدا قرار بود ۱۲ فروند از این نوع زیردریایی ساخته شود، اما ساخت آن‌ها برای ایالات متحده و با بودجه دوران پس از جنگ سرد نیز بسیار پرهزینه بود. در نهایت تنها ۳ فروند از این زیردریایی ساخته شده که همگی هنوز هم در سرویس هستند. زیردریایی‌های کلاس Seawolf در زمان ساخت بی‌صداترین زیردریایی‌های جهان بود که حتی در سرعت بالا نیز بسیار بی‌صدا بود.
بسیاری از زیردریایی‌ها برای کاهش نویز تولیدی باید سرعت خود را پایین‌تر از ۵ گره دریایی نگه دارند تا توسط رادار‌های سونار غیرفعال شناسایی نشوند درحالی که زیردریایی کلاس Seawolf حتی در سرعت ۲۰ گره دریایی نیز تقریباً غیرقابل شناسایی است. یک زیردریایی این کلاس با سرعت ۲۵ گره دریایی سروصدایی کمتر از یک زیردریایی‌های قدیمی کلاس Los Angeles که در اسکله متوقف شده باشد تولید می‌کند.. همچنین این زیردریایی نسبت به دیگر زیردریایی‌های ایالات متحده توانایی به رفتن عمق بیشتری را داشته و زیر یخ‌های قطبی نیز قابلیت عملیات دارد.
همچنین این زیردریایی نسبت به اکثر دیگر زیردریایی‌های جهان سریع‌تر است. زیردریایی‌های کلاس Seawolf دارای ۸ لانچر ۶۶۰ میلیمتری پرتاب اژدر بوده که از آن‌ها برای پرتاب اژدر‌های Mk.۴۸ و موشک‌های ضد کشتی Sub.Harpoon استفاده می‌شود. همچنین می‌توان موشک‌های کروز تاماهاک را نیز با این لانچر‌ها پرتاب کرد. ترکیبی از ۵۰ فروند اژدر، موشک ضد کشتی و موشک تاماهاک در این زیردریایی حمل می‌شود.
منبع: military.today