به گزارش مشرق، محمد ایمانی تحلیلگر مسائل سیاسی و فعال رسانه‌ای در کانال شخصی خود در تلگرام نوشت:
مذاکره با دولت آمریکا، سالبه به انتفای موضوع است. در ادبیات سیاسی، حتی ملاقات و دست دادن دو سیاستمدار هم مذاکره قلمداد نمی شود (که همین هم بین ما و دولت آمریکا موضوعیت ندارد).
مذاکره، مقدمه رسیدن توافق و تعامل (عمل متقابل) است. طرفین حداقل هایی را قائل هستند که کف مذاکره است و نمی توان از آن عقب نشینی کرد. بر این مبنا اگر اشتراکاتی پیدا شد، می توان قول و قرار گذاشت و توافق کرد.
به تعبیر سخنگوی دولت، آقای روحانی تردید داشته که امسال اصلا در نشست امسال مجمع عمومی شرکت کند. علت را باید در رفتار قلدر مآبانه و غیر قانونی آمریکا جست و جو کرد که برای سفر هیئت ایرانی مانع تراشی کرد و سرانجام نیز به برخی اعضای هیئت ویزا نداد.
وزیر خارجه هم اخیرا در فهرست تحریم ها قرار گرفت و حال آن که اگر آمریکا می خواست پالس مذاکره بفرستد، طبیعتا نباید این گونه به مذاکره کننده ارشد ایرانی توهین می کرد. این رویکرد دولت ترامپ و کارشکنی های آن، بوی استقبال از مذاکره نمی کند؛ مگر در فضای توهین و تحقیر.
اخیرا ریچارد هاس رئیس شورای روابط خارجی آمریکا در واشنگتن‌پست نوشت "دونالد ترامپ دنبال مذاکره کردن نیست، بلکه می‌خواهد دیکته کند و دستور بدهد. سیاست خارجی ترامپ، فاقد دیپلماسی است. هم در قبال ایران و هم حتی چین و پاکستان و هند".
به این معنا، مذاکره به مفهوم مصطلح آن در ادبیات دیپلماتیک- از اساس منتفی است و اصلا امکان ندارد؛ ولو اینکه کسانی می خواستند روحانی را با ترامپ و ظریف را با پمپئو رو به رو کنند و مثلا مقابل عمل انجام شده قرار دهند. چنان ملاقات محالی، صرفا هجو مذاکره است.
ثانیا، دولت و وزارت خارجه ما مذاکره ندیده نیست. امروز تقریبا هیچ کس (مگر عناصر ماموریت دار و وابسته) از شنیدن نام مذاکره هیجان زده نمی شود.
ما چهار سال قبل، از مرحله مذاکره عبور کردیم و به توافق رسیدیم. دولت ما ظرف دو ماه، همه تعهدات را به انجام رساند. و از آن تاریخ (27 دی 94) منتظر اجرای یازده تعهدات آمریکا و اروپا درباره لغو تحریم های مالی و بانکی و نفتی است.
آقای ظریف، چه مذاکره ای می تواندداشته باشد، در حالی که همین چند روز قبل، ویدئوی اظهارت پمپئو را درباره افتخار به تقلب و دروغگویی منتشر کرد؟ پمپئو در این فیلم می گوید "زمانی که رئیس CIA بودم، دروغ می‌گفتیم و تقلب و دزدی هم می‌کردیم. این کارها یادآور افتخارات تجربه آمریکایی است".
ظریف همان جا نوشت "پمپئو! عادات قدیمی، به سختی ترک می‌شود. دروغ و تقلب در روزهای اخیر به اوج رسیده است".
«کریستین امانپور» خبرنگار بدسابقه سی ان ان دیروز بعد از مصاحبه با آقای ظریف مدعی شد "اوبه من گفت روحانی حاضر است با ترامپ این هفته در نیویورک دیدار کند، اگر ترامپ حاضر باشد آن چیزهایی که ضروری است را انجام دهد؛ لغو تحریمها در ازای نظارتهای دائمی بر برنامه هسته ای ایران".
بنیان این ادعا و این قبیل فضا سازی های رسانه ای، از همه جهت سست است. ظریف و روحانی پیش از این به درستی گفته اند برجام قابل مذاکره مجدد و افزایش تعهدات نیست. ما تمام و کمال، هزینه های برجام را پرداخته ایم و مطالبه ما نیز، همه تعهدات صد تحریمی اروپا و آمریکاست. طبعا برای یک معامله، دو بار هزینه نمی کنند.
برجام (به عنوان سند ضمیمه قطعنامه 2231 شورای امنیت) سقف زمانی مشخصی برای محدودیت های هسته ای ایران قائل شده و پس از انقضای آن، طبق توافق باید محدودیت ها برداشته شود؛ چه این که این محدودیت ها فراتر از محدودیت هایی است که معاهده NPT برای اعضای خود قائل شده و دلیلی ندارد ایران، استثنای بر قاعده باشد.
نه ظریف و روحانی و نه هیچ کس دیگری نمی توانند این محدودیت های موقت را دائمی کنند؛ آن هم در ازای مشتی وعده دوباره و در حالی که وعده های قبلی در برجام کاملا نقض شده است.
ضمنا دولت دیکته گوی ترامپ، فراتر از انتظارات نا به جای هسته ای، آرزوی خلع توانمندی نظامی و نفوذ منطقه ای ایران را هم در سر می پروراند و مطالبه می کند.
اگر اوباما ژست تعامل گرفته بود اما با تحریم های محدودیت ویزایی و سپس کاتسا و ایسا زیر برجام زد، ترامپ علنا دنبال دیکته کردن است. و هر کس به فرض محال، به مذاکره در چنین فضایی (ولو مع الواسطه) تن دهد، قبل از هر چیز به خود شلیک کرده است.
مذاکره با آمریکا فاقد کمترین موضوعیت است. آمریکا فقط می تواند به شکل مشروط ، به کمیسیون مشترک برجام برگردد، با همان مقدماتی که رهبر انقلاب تصریح کردند:
"چنانچه آمریکا حرف خود را پس گرفت و توبه کرد و به معاهده هسته‌ای که آن را نقض کرده ، بازگشت، آن‌وقت در جمع کشورهای عضو معاهده که شرکت و با ایران صحبت می‌کنند، آمریکا هم می‌تواند #شرکت_کند، اما در غیر این‌صورت هیچ مذاکره‌ای در هیچ سطحی بین مسئولان جمهوری اسلامی و آمریکایی‌ها اتفاق نخواهد افتاد نه در نیویورک و نه غیر آن".