به گزارش خبرگزاری فارس، عطیه قشونی، مدیرعامل مؤسسه صیانت از حقوق زنان در یادداشتی که در اختیار این خبرگزاری قرار داد نوشت: «اعلامیه جهانی حقوق بشر در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در تاریخ ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸ به تصویب رسید و از همان ابتدا با مخالفت و موضع‌گیری متفکران و اندیشمندان اسلامی مواجه شد و متفکران اسلامی را بر آن داشت تا متن اعلامیه‌ای را تدوین و در سال 1990 در نوزدهمین کنفرانس وزرای امور خارجه کشورهای عضو این سازمان در قاهره به تصویب برساندند.»
در این یادداشت آمده است: «این اعلامیه در واقع تلاشی از سوی جامعه اسلامی برای ابراز هویت اسلامی خود در سطح بین‌المللی و بیان دیدگاه‌ها و نظرات این دین الهی در خصوص حقوق انسان‌هاست. اکنون نیز با گذشت 30 سال از تصویب این سند در سازمان همکاری اسلامی و همه تلاش‌هایی که برای تصویب آن صورت گرفته اما در عمل شاهد تحرک جدی و منسجم اکثر دولت‌های اسلامی جهت رعایت تعهدات خود برابر این سند نبوده‌ایم. از سوی دیگر، کشورهای غربی که همواره مخالف وحدت و همگرایی میان کشورهای اسلامی می‌باشند، درصدد ایجاد تفرقه در جهان اسلام هستند و آن را به عنوان یک اصل و برنامه در دستورکار خود قرار داده‌اند و به صورت جدی و مستمر دنبال می‌کنند.»
در ادامه آمده است: «اخیراً نیز، مجمع پارلمانی شورای اروپا طی قطعنامه‌ای اعلام کرده که برخی مقررات شریعت اسلام با کنوانسیون اروپایی حقوق بشر مخالف است و اعمال این قوانین در نظام قضایی کشورهای عضو مجمع پارلمانی شورای اروپا غیرممکن است و کشورهایی که عضو یا شریک این مجمع هستند، باید از اعلامیه‌های اسلامی درباره حقوق بشر از جمله بیانیه قاهره، خارج گردند. همچنین در یکی از بندهای قطعنامه تصریح شده، مجمع بر این باور است که اعلامیه‌های مختلف اسلامی درباره حقوق بشر که از دهه 1980 به تصویب رسیده است، نه به لحاظ قانونی بلکه به لحاظ مذهبی بودن، نمی‌تواند اسلام را با حقوق بشر جهانی آشتی دهند؛ به ویژه که آن‌ها از شریعت به عنوان تنها منبع قانونی خود یاد می‌کنند. (بیانیه 1990 قاهره درباره حقوق بشر در اسلام که اگرچه از لحاظ سیاسی قانونی نیست، اما دارای معنای نمادین و اهمیت سیاسی از نظر حقوق بشر در اسلام است). »
در ادامه این یادداشت آمده: «از این رو، در راستای قطعنامه صادر شده از آلبانی، ترکیه و آذربایجان و همچنین اردن، قرقیزستان، مراکش و فلسطین که شریک دموکراتیک مجمع پارلمانی شورای اروپا هستند، دعوت شده که امکان خروج از اعلامیه قاهره و امتناع از حمایت آن را بررسی نمایند. این قطعنامه نیز موجب بروز واکنش‌هایی میان اندیشمندان دینی کشورهای اسلامی شده است، در این خصوص «قادر مالکوف» یکی از اندیشمندان دینی قرقیزی در واکنش به این درخواست از قرقیزستان، بیان کرده است که بیانیه قاهره به هیچ وجه مغایرتی با حقوق بشر اروپایی ندارد و باید در مقابل این درخواست‌ها مقاومت گردد. »
همچنین آمده: «نکته‌ای که در این میان بسیار حائز اهمیت است اینکه غرب در حالی دم از آزادی بیان و اعتقادات می‌زند که خود هیچ پایبندی به آن ندارد و تنها از آزادی بیان به عنوان ابزاری برای فشار بر کشورهای دیگر استفاده می‌کند؛ چراکه این امر نقض فاحش آزادی بیان از سوی دولت‌های غربی است. البته باید توجه داشت، غربی‌ها که از مدت‌ها پیش پروژه تفرقه‌افکنی بین مسلمانان را با توجه به اهداف از پیش تعیین شده خود کلید زده‌اند، سعی دارند کشورهای اسلامی را از حضور در نهادها و مجامع بین‌المللی که ترویج دهنده آموزه‌های اسلامی است، دور نگه دارند؛ زیرا اعلامیه حقوق بشر قاهره حاصل اندیشه و آرای صاحب‌نظران کشورهای اسلامی بوده و راه را برای ابراز وجود و ارائه نظر آن‌ها نیز گشوده و زمینه‌ای فراهم ساخته که با بهره‌گیری از عقاید، افکار و مواضع اسلامی، نظام استوارتر و قدرتمندتری برای حقوق بشر اسلامی تدارک دیده شود.»
همچنین در این یادداشت تاکید شد: «کشورهای غربی تمام ظرفیت‌های خود از جمله نهادهای حقوق بشری بین‌المللی و منطقه‌ای اروپا را در جهت اسلام‌زدایی و ترویج سکولارگرایی در بین کشورهای اسلامی به بهانه‌های مختلف به کار گرفته‌اند؛ چراکه یکی از اصول بنیادین سیاست خارجی کشورهای غربی بر اساس دیدگاه ماتریالیستی و مادیگرانه، تأمین منافع مادی و دستیابی به سود بیشتر بوده که جهت دستیابی به آن از هیچ‌گونه اقدام غیراخلاقی و ناپسندی دریغ نمی‌کنند (و اگر مواقعی دم از حقوق بشر یا ارسال کمک‌های بشردوستانه و... می‌زنند، همگی تاکتیکی در جهت تحقق استراتژی اساسی خود؛ یعنی تأمین هرچه بیشتر منافع در درازمدت می‌باشد). بنابراین منافع مادی آنان جز از راه وابستگی به سایر کشورها خصوصاً کشورهای جهان سوم و جلوگیری از استقلال و خودکفایی آنان، حاصل نمی‌شود.»
در این یادداشت آمده است: «همچنین افزایش گرایش به حقوق بشر توحیدی به دلیل عدم موفقیت حقوق بشری غربی در دنیای امروزی موجب بروز واکنش‌های غیرمعقول کشورهای غربی شده است. بدین ترتیب با توجه به موقعیت کنونی جهان اسلام، ضروری است اندیشمندان اسلامی و متقکران بقیه ادیان در مقابل این‌گونه اقدامات تحرکات لازمی به عمل آورند و با سکوت از کنار این مسئله گذر نکنند.»
انتهای پیام/