به گزارش مشرق، میشائیل کلورئ برشتولد سفیر آلمان در تهران دیروز در صفحه توئیتر خود با انتشار چند تصویر از امکان دیدنی ایران از کاربران پرسیده بود: امروز، روز جهانی گردشگری است. شما به یک سفیر خارجی که در ایران زندگی می‌کند، کجا را پیشنهاد می‌دهید؟
در حالی که برخی کاربران اماکن گردشگری را نام برده‌اند اما برخی کاربران دیگر هم پاسخ‌های جالبی به این سؤال سفیر آلمان داده‌اند. برخی از این پاسخ‌ها عبارت است از؛
- بیمارستان ساسان، شاید این سفیر دوست داشته باشد مسئولیت حمایت‌هایی که کشورش از صدام انجام داد را بپذیرد و این را به رئیسش که در مورد حمایت ایران از یمنی‌های مظلوم بلبل زبونی می‌کند گوشزد کند.
- گوشه‌ای از آسایشگاه‌های جانبازان شیمیایی،همونایی که صدام با بمب آلمانی ریخت رو سرشون.
- سردشت و شلمچه و بازدید از روستاهای شیمیایی شده توسط صدام و بازماندگان،راستی جناب سفیر میدونید کدوم کشور اروپایی گاز خردل به صدام فروخت؟
- بروند سردشت، آنجا حاصل مالیات هایشان را ببینند. بعد بروند تمدن بزرگ ایران در اصفهان و شیراز و قزوین و تبریز و... مشاهده کنند.
- بهتره به بیمارستان‌هایی سر بزنی که مریض‌هاش به‌خاطر نبود دارو که شما تحریم کردید دارن زجر می‌کشن!
- درسته سفیر باحالی هستی مام دوست داریم ولی یه سر به شهرها و روستاهایی بزن که توسط بمب های شیمیایی آلمانی مورد تجاوز صدام قرار گرفتند. بعدش برو شمال اصلاً.
- به سفیر آلمان پیشنهاد می‌دم بیاد ببریمش آسایشگاه جانبازان شیمیایی برای روز جهانی گردشگری تا ببینه فناوری سلاح‌های شیمیایی که آلمان به عراق فروخت، چه بلایی سر مردم آوردند.
- سردشت جای قشنگیه! هنوزم آثار شما و هموطنانتون اونجا هست.
- سردشت. برید شاهکارتون با کودکان ما رو ببینین.
- جناب سفیر بیمارستان اعصاب و روان جانبازان جنگ تحمیلی در شهرستان شهریار استان تهران که خیلی هم به شما نزدیک هست بوسیله سلاح شیمیایی دولت شما مصدوم شده‌اند تشریف بیارید.
- شخصاً به شما توصیه می‌کنم که از قبرستان لهستانی‌ها بازدید کنید، اگر دیدید دوباره برید ببینید! کسانی که اجداد شما در به در کردند و ما آنها را پناه دادیم تا فرزندانشان با برگزارکردن کنفرانس ضدایرانی از ما تشکر کنند. تجسد کل تاریخ روابط ایران و اروپا!
گفتنی است کشور آلمان در صدر کشورهایی بود که رژیم صدام را به تسلیحات شیمیایی مسلح کردند. آنها دوشادوش شیمی‌دان‌ها، مهندسان موشکی و دانشمندان هسته‌ای عراق کار کردند تا یکی از متنوع‌ترین زرادخانه‌های سلاح‌های غیر متعارف را که در هیچ جای دنیا یافت نمی‌شد، به وجود آورند. به عنوان مثال عراق در سال ۱۹۸۱ قراردادی به ارزش ۴/۲۱ میلیون مارک با شرکت «تیسن راینشتال تکنولوژی» امضاء کرد که به ظاهر قرارداد آزمایشگاه یک دانشگاه بود، اما با استناد به قرارداد امضا شده آزمایشگاه شیمیایی «دیاله» بود که در «تیسن سلمان پاک» در حومه «سوبره» بنا شد و با نصب تجهیزات خاصی قادر بود قوی‌ترین ترکیبات مسموم‌کننده از جمله «پنتاکلرور فسفر» را بسازد.
آلمانی‌ها در بغداد سخت به فعالیت افتاده بودند، خرید کالاهای آلمان غربی از طرف عراقی‌ها روز به روز بیشتر می‌شد به نحوی که بیش از ۱۰۰ شرکت آلمانی در بغداد فعال بودند. تعدادی از این شرکت‌ها مقر دائمی خود را بغداد قرار داده بودند به عنوان مثال شرکت «کارل کولب جی‌ام بی‌اچ» شرکت شیمیایی متوسطی از گروه «دراییچ» یکی از این شرکت‌ها بود که نمایندگی آن در بغداد فعالیت می‌کرد.
«هلموت مایر» مدیرعامل شرکت «کارل کولب» و «فرانتسل» سهام دار عمده این شرکت با یک موسسه عراقی تازه تاسیس به نام «موسسه دولتی تولید آفت‌کش» (SEPP) قراردادی بستند که مجتمع کامل و بزرگ تولید سلاح شیمیایی را در سامره بنا کنند.
البته «هلموت مایر» می‌دانست که تولید گاز خفه‌کننده موضوعی است که در آلمان حساسیت برانگیز است؛ لذا می‌بایست با احتیاط کامل عمل می‌کرد. به همین جهت شرکتی به نام «پیلوت پلانت» در «دراییچ» دایر کرد تا کار طرح سامره را به آن واگذار کند.
«کارل کولب» سرانجام شش خط تولید سلاح شیمیایی جداگانه به نام‌های «احمد»، «عانی»، «محمد»، «عیسی»، «مدار» و «قاضی» ایجاد کرد؛ بدین ترتیب که اولی را در سال ۱۹۸۳ و آخرین آن را در سال ۱۹۸۶ تکمیل کرد؛ این کارخانه از گاز خردل و اسید پروسیک تا گازهای عصبی «سارین» و «تابون» را تولید می‌کرد. این تنها گوشه‌ای از کمک‌های بی‌دریغ آلمان به رژیم صدام بود.