به گزارش خبرگزاری فارس، برنامه جهان آرا با حضور سید امیر میرناصری از شاغلان شرکت هپکو و محمد امین سلیمی سردبیر خبرگزاری دانشجو با موضوع بررسی خصوصی سازی هپکو روی آنتن رفت.

در ابتدای این برنامه میرناصری اظهار داشت: شرکت هپکو سال 54 با مونتاژ ماشین آلات راهسازی کار خود را شروع کرد و تا سال 57 به همین روند ادامه داد. دوران دفاع مقدس هم نقطه اوج شکوفایی شرکت هپکو بود.

وی افزود: شرکت هپکو زمانی که نیاز به سیم خاردار داشتیم و به ما نمی دادند، دست به کار بزرگی زد. در زمان جنگ یک دستگاه نی‌کوب عملیاتی از صدام غنیمت گرفته شد و ظرف مدت دو هفته در شرکت هپکو این دستگاه مهندسی معکوس شد و 50 دستگاه از آن ساخته شده و روانه جبهه شد.

میرناصری تصریح کرد: در بحث ساخت خاکریز ما بولدوزرهایی مونتاژ می‌کردیم که ارتفاع 3 متر داشت که برای اپراتور خطراتی را داشت. این بار شرکت هپکو دستگاهی را طراحی کرد که ارتفاع آن را به 1.5 متر رساند که به گفته کارشناسان جنگ، ما توانستیم به یک نقطه عطفی برسیم. ما با توانمندی مهندسین خودمان این دستگاه را از صفر تا صد طراحی و تولید کردیم.

نماینده کارگران هپکو عنوان کرد: در جنگ ماشین های زرهی و دستگاه های مین کوب تولید کردیم و با توجه به به اهمیتی که شرکت هپکو داشت صدام سه بار این شرکت را بمباران کرد اما هیچگاه کار ما متوقف نشد.

وی ادامه داد: در پروژه های صنعتی، هپکو دو بخش دارد، یک بخش مونتاژ ماشین آلات دارد و یک بخش دیگر، بخش توسعه شرکت هپکو بود که از سال 64 شروع شد که در این بخش یک سوله 60 هزار متری مجهز به تمام ماشین آلات روز ساخته شد. این کار برای این انجام شد تا در زمان جنگ ما به ساخت تجهیزات راهسازی و انرژی به صورت خودکفا برسیم. این بخش از سال 71 آغاز به کار کرد و علاوه بر روال جاری کار خودمان، به شرکتهای انرژی مانند پتروشیمی ها هم سرویس ارائه می کردیم.

میرناصری گفت: ما در سال 1382 موفق به ساخت یکی از مهمترین قطعات بزرگترین آزمایشگاه هسته ای جهان که به پروژه "سرن" معروف است، شد. این پروژه با شرکت 20 کشور جهان ایجاد شد و یکی از حساس ترین قطعات آن یعنی میز شتاب دهنده در شرکت هپکو ساخته شد که تمام مراحل تست و طراحی و ساخت و مونتاژ آن در شرکت هپکو انجام شد.

نماینده کارگران هپکو درباره دلایل ایجاد مشکلات هپکو عنوان کرد: ما تا سال 86 روند رو به رشد و صعودی داشتیم. ما هیچ مشکلی با اصل 44 نداریم و هیچ وقت هم نداشتیم. اگر اصل 44 را مطالعه کنیم چیزی که آنجا اهمیت دارد ماده 25 این اصل است که بر سرمایه گذاری جدید در شرکت و ارتقا تولید و افزایش سطح اشتغال تاکید دارد. اما در واگذاری اول و دوم هپکو هیچ کدام از این شرایط دیده نشد و شرکت را به کسی دادند که اهلیت لازم برای این کار را نداشت.

وی اظهار داشت: طبق دستور العمل سازمان خصوصی سازی، این سازمان، وظیفه نظارت، قبل، حین و بعد از خصوصی سازی را بر عهده دارد و اینکه برخی می‌گویند هپکو به بخش خصوصی واگذار شده و این سازمان مسئولیتی در قبال آن ندارد درست نیست. تا زمانیکه سرمایه گذار، آخرین قسط خود را پرداخت نکرده شرکت وکالاتا در اختیار سازمان خصوصی سازی است. ما روی قیمت گذاری و قیمت سنجی و اهلیت سرمایه‌گذار بحث داریم. حین واگذاری هم مسائلی هست که باید پالایش شود. بعد از واگذاری هم مسائلی در مورد پرداخت اقساط هست که به نظرم سازمان خصوصی سازی در این حوزه قصور کرده و موجب شده تا وضع این گونه شود.

در ادامه میرناصری گفت: بهمن سال 85 شرکت هپکو واگذار شد. زمان واگذاری هپکو بر اساس اسنادی که وجود دارد، این شرکت 20 میلیارد سود خالص به دولت داده است. در سال 86 بیشترین میزان تولید را داشته و در این سال 2800 دستگاه محصول تولید کرده است و جشن تولید گرفته. انبارهای قطعات داخلی و خارجی داشتیم که 18000 قطعه در این انبارها بود که سال های بعد از همین قطعات محصول تولید کردیم. 2000 پرسنل داشتم و انواع پروژه های صنعتی دست اول کشور را اجرا می‌کردیم.

وی ادامه داد: سال 86 این انبار محصول را به 280 میلیارد فروختیم. خود برند هپکو که یک برند بین المللی بود و سهام کنترلی شرکت را 70 میلیارد و 400 میلیون تومان فروختیم. یکی از مسئولان خصوصی سازی گفت که به خاطر اینکه در قیمت گذاری قیمت بالایی دادیم سرمایه گذاران با مشکل مواجه شدند. خوب آیا قیمت ده میلیون تومان در واگذاری دوم قیمت بالایی است.

میرناصری تصریح کرد: از سال 86 وقتی که شما صورت های مالی هپکو را نگاه می کنید یک شیب نزولی را می بینید و دربحث منابع مالی و نیروی انسانی کاهش داریم تا اینکه در سال 90 یک شرکت ورشکسته شدیم وذیل ماده 141 قانون تجارت قرار گرفتیم. بعد آقایان گفتند اگر هپکو را به صورت مدیریتی واگذار کرده بودیم دیگر طمع برای املاک شرکت ایجاد نمی شد  و این بهانه به دست داده نمی شد که چون شرکت زیان ده شده بیاییم بخشی از شرکت هپکو را که 25.7 هکتار بود را تغییر کاربری دهیم.

میر ناصری در ادامه گفت: برخی از این شرکت های اقماری هنوز هم هیئت مدیره دارند و حقوق دریافت می‌کنند اما کارگران حقوق نمی گیرند. همه این مباحث در اصل 44 دیده شده و اما مشکل نظارت ها است.

میر ناصری گفت: اعتراضات کارگری از سال 92 در کارخانه شروع شد اما اعتراضاتی که به گوش مردم رسید از سال 94 شروع شد. ما از همان ابتدا نامه نگاری هایی با اتمام مراجع ذی صلاح داشتیم حدود 400 نامه به مسئولان مختلف نوشتیم که الان هم این نامه‌نگاری ها ادامه دارد.

نماینده کارگران هپکو ادامه داد: با فشارهایی که به وجود آمد تصمیم گرفتند که سهام دارشرکت را عوض کنند. در سال 96 با مذاکره سهام شرکت به صورت عجیبی واگذار شد. برای سهام دار دوم قیمت را 216 میلیارد مشخص کردند که به اندازه بدهی سهام دار اول بود. آنهام به این صورت که 10 میلیون را در غالب دو چک 5 میلیونی پرداخت کند و بعد دوسال تنفس داشته باشد و بعد از آن 12 چک 25 میلیاردی بدهد.

وی گفت: ما از روز اول می دانستیم که اقساط سهام دار دوم هم پرداخت نمی شود. یکی از شرایطی که در باره اهلیت سهام دار آمده این است که بدهکار بانکی نباشد. این موضوع به راحتی در هر بانکی شما بروید زیر یک دقیقه قابل بررسی است. در روزی که هپکو را واگذار کردند سهام دار دوم بالای 100 میلیارد بدهی بانکی و مالیاتی و بیمه ای داشت. نکته جالب اینکه ایشان از همان بانکی چک صادر کردند که در همان بانک چک برگشتی داشتند.

میرناصری ادامه داد: آیا جز وظایف سازمان خصوصی سازی نبود که این استعالامات را انجام دهد؟ بعد اعتراضات کارگری شروع شد و آن اتفاقات افتاد. بعد از آن سازمان خصوصی سازی به صورت ظاهری ورود کرد و سهام دار استعفا داد. کارگروهی با حضور 4 وزیر تشکیل شد و آنجا تصویب کردندکه این آقا اهلیت نداشته وگفته شد که شرکت به نهادهای ذی صلاح داده شود. اردیبهشت 97 اعتراضات کارگری به اوج می رسد و بعد یک تیم دولتی به ریاست هپکو گمارده می شو.د و گفته می شود که این تیم ناجی هپکو است. بعد کارگروه تسهیل تشکیل می‌شود و 90 میلیارد وام به هپکو داده می‌شود و این تیم شورع به تولید اخبار کذب در باره شرکت می‌کند که شرکت راه افتاده است.

نماینده کارگران هپکو عنوان کرد: از شهریور تا اسفند سال گذشته حرف هایی که زده شد کذب بود. 70 میلیارد پول از جاهای مختلف و فروش مخفیانه اموال هپکو حیف و میل کردند و بعد از اینکه دیدند وامشان تمام شده هپکو را رها کردند و رفتند. جالب اینکه همان موقع مدیر عامل هپکو در جلسه با استانداری مشغول عقد قرار داد با یک مربی در یکی از تیم های معرف فوتبال بود. یکی از اعضای این هیئت مدیره آمدند و مدیر عامل شدند و گفتند ما نمی توانیم حقوق بدهیم و اگر حقوق می خواهید روی ریل بروید و اعتراض کنید. بعد از یک هفته گفتند که ما از منابع محرمانه‌ای به شما حقوق می دهیم. بچه گفتند ما حقوق بدون کار نمی خواهیم، چون می دانیم که یک وام گرفته می شود و یا املاکی فروخته می شود و بدهی هپکو اضافه می شود.

وی با اظهار داشت: بعد از مدتی کارگران به مدیریت اعتراض کردند تو چگونه مدیری هتسی که حقوق 40 میلیونی می‌گیری در حالی که شرکت تولید ندارد. این فرد خیلی راحت گفت حقوق من به شما ربطی ندارد، حقوق من را سازمان خصوصی سازی مشخص کرده و حقوق شما را وزارت کار معلوم کرده است. بعد از مدتی گفت که ما می خواهیم وام بگیریم اما بانک نمی دهد اگر حقوق می خواهید بروید به بانک اعتراض کنید.

* برگزاری سه جلسه با معاون رئیسی

میرناصری ادامه داد: از زمانی که رئیسی آمد سه مرتبه با معاونت اقتصادی ایشان جلسه گذاشتیم و صدای ما شنیده شد و نقطه امیدی برای ما شد. البته می دانیم که ورود قوه قضاییه به مسائل زمان بر است. اما زمانیکه صدای ما به هیچ کجا نرسید آن اتفاق افتاد و آمدیم روی ریل قرار گرفتیم و راه را بستیم.

در ادامه سردبیر خبرگزاری دانشجو که در موضوع مشکلات خصوصی سازی خصوصا در زمینه هپکو فعالیت کرده است، درباره مشکلات بوجود آمده در حوزه خصوصی سازی گفت: شرکت هپکو موضوعی  است که زیر کوه یخ مشکلات خصوصی سازی پنهان شده و شرکت‌های دیگری مانند کشت وصنعت مغان، نیشکر هفت تپه و پالایشگاه کرمانشاه نیز جز این کوه مشکلات هستند. سوال اصلی اینجاست که ما ببینیم آرمانی که برای خصوصی دیده شده بود به آن سمت رفتیم و اتفاقی نیافتاد یا برعکس. چیزی که من می‌بینیم این است که ما به حداقل قانون خصوصی سازی هم عمل نکردیم.

* هپکو را صدام نتوانست زمین بزند اما برخی آقایان آن را زمین زدند

وی افزود: چیزی که ما با آن مواجه هستیم خصوصی سازی نیست، بلکه  خصوصی بازی است. هپکو را صدام نتوانست زمین بزند اما برخی آقایان آن را زمین زدند. برخی شرکت ها مانند هپکو در سال 95 به قیمت 10 میلیون تومان واگذار شده اند. یا شرکت کشت و صنعت مغان که بهترین زمین های کشاورزی خاورمیانه را دارد به متری 2700 تومان واگذار شده اند.

سلیمی ادامه داد: یک عده ای نشستند- کسی بیرون از مجموعه دولت در هیئت واگذاری نیست- آن آقایی که باید جواب سوال‌ها را می داد والان بازداشت است پاسخ های روشنی داشتند و می‌گفتند این شرکتها زیان انباشته داشتند و تا 50 سال دیگر هم جمع نمی شدند.

سردبیر خبرگزاری دانشجو تصریح کرد: برای مثال شرکت ماشین سازی تبریز که در اوج سود دهی بود از سال 84 در روند خصوصی سازی می‌افتد و در این 10 سال 11 مرتبه واگذار شده است. کسی که شرکت به او واگذار شده به جرم اخلال در نظام ارزی محاکمه شده و 20 سال حبس گرفته است. بعد گفتند شرکت را به صندوق فولاد بر می‌گردانیم. دولت چون به صندوق فولاد بدهی داشته است ماشین سازی را به صندوق فولاد داده و آنها هم به این آقا داده اند. یعنی آ‌قایان شرکت مادر و استراتژیک کشور را دست به دست هم دیگر می‌کنند.

وی عنوان کرد: ما یک روند مشخصی در همه خصوصی سازی ها داریم که ناشی از عدم بررسی اهلیت افراد است. این اهلیت را هیئت واگذاری تشخیص می‌دهد همین آقایان نماینده مجلسی که امروز صدایشان بلند است جز هیئت واگذاری هستند. در موضوع قند یاسوج کسانی که حامی ابر بدهکار بانکی هستند که شرکت به او واگذار شده چه کسانی هستند؟

سلیمی با بیان اینکه دو شیوه برای خصوصی سازی وجود دارد اظهار داشت: یک شیوه به این صورت است که فقط مدیریت واگذار می‌شود و ما لمیک شرکت واگذار نمی‌شود. در این سال ها یک واگذاری مدیریتی هم ندارم و همه تملیکی هستند. هپکو را زمانی که 280 میلیارد محصول در انبارش بوده 70 میلیارد تومان فروخته‌اند.

سردبیر خبرگزاری دانشجو عنوان کرد: آن مجمع عالی که باید هرساله خدمت آقا گزارش دهد که خصوصی سازی چه روندی طی کرده مجمع تشخیص مصلحت نظام است. خو.ب دوستان بیایند و بگویند چند گزارش به آقا داده اند. خلاصه می توان گفت نظارت بر خصوصی سازی در کشور صفر بوده است. برخی از مدیران این شرکت ها در حالی که می‌توانند حقوق کارگران را بدهند نمی دهند و این را ابزار فشاری می‌کنند تا از دولت وام بگیرند و برخی از مدیران همین شرکت ها کارگران را تحریک به شورش هم می کنند و در شرکت هپکو این اتفاق افتاده است.

وی ادامه داد: برخی از این آقایان وام گرفته اند اما وام را پرداخت نکرده اند و در این بین شرکت است که به بانک بدهکار است. یکی از دلایلی که کسی حاضر نیست هپکو را بخرد این است که این شرکت بدهی بانکی بالایی دارد و این بدهی به دلیل وام‌هایی است که خریدار گرفته و خرج شرکت نکرده است.

در بخش دیگر برنامه سلیمی گفت: ما با پدیده ای مواجهیم که الان صدایش در آمده است. مشکل شرکت هپکو با  سرمایه گذار حل نمی شود یا باید به دولت بر گردد یا حاکمیت ورود کند. خود من شنیدم که سازمان خصوصی سازی بعد از ده سال به این فکر افتاده که قانون واگذاری‌ها را اصلاح کند. خود این جای سوال دارد که چرا بعد از  ده سال این اتفاق افتاده است ولی چیزی که مشخص است این است که خود هیئت واگذاری هم اهلیت ندارد.

وی ادامه داد: اینکه چه کسی نسبت به نظارت به قانون مسئول است باید پاسخ دهد. خود پوری حسینی می گوید هپکو را دولت زمین زد. خوب این دولت چه کسانی هستند؟  من برآوردم این است که هیچ نظارتی بر خصوصی سازی وجود ندارد و همه نظارت ها بعد از این است که قضایا به فاجعه تبدیل شده. یکی از قصه های تلخ هپکو این است که یک مافیای واردات ماشین آلات در هیئت مدیره این شرکت نفوذ کرده است. خوب معلوم است که این مافیا اجازه تولید به شرکت نمی دهد.

سردبیر خبرگزاری دانشجو دربیان راه حل برون رفت از اینگونه مشکلات گفت: ما نیاز به یک مانیفست نظارتی دقیق داریم. بخشی از این در قانون وجود دارد که اجرا نمی شود. خوب همین افراد چگونه تا زمانیکه اقساط را پرداخت نکرده بودند زمین شرکت را می‌فروختند؟

میرناصری ادامه داد: در سال 93 با وجود اینکه هیچ قسطی پرداخت نمی شود سند هپکو به نام فرد می خورد.

سلیمی گفت: به فرد در خصوصی سازی اول گفته اند 25 درصد قیمت را نقد  پرداخت کن و بقیه را اقساطی پرداخت کن. فرد 25 درصد اول را روی سند شرکت هپکو وام گرفته است. یعنی فرد با جیب خلی به خصوصی سازی رفته شرکت هپکو را گرفته و اقساط را هم نداده است. چطور روی سندی که به ایشان تعلق نگرفته وام گرفته است؟ اکثر کساینکه شرکت ها به آنها واگذار شده ابر بدهکار بانکی هستند. دقیقا این شرکتها مثل یک سفره ای است که آقایان نشسته اند و خورده اند و حالا که به لاشه آن رسیده اند می گویند برویم شرکت بعدی.

سردبیر خبرگزاری دانشجو تصریح کرد: به عنوان مثال در همین هپکو آقایان می‌گفتند مثلا نیاز به یک شرکت روغن داریم برویم شرکت هپکو اویل احداث کنیم. می رفتند شرکت را ثبت می کرند و بعد هیئت مدیره مشخص می کردند و حقوق هم می دادند. بعد یک گوشه از شرکت یک تصفیه خانه هم می زدند و زمانیکه از فواید آن بهره مند می شدند شرکت را جمع می کردند و کسی هم نمی فهمید چه شده است.

سردبیر خبرگزاری دانشجو درباره مطالبات دانشجویی و رسانه‌ای عنوان کرد: یک موج عظیمی از فعالان دانشجویی نقش مهمی در این موضوعات داشتند. سال گذشته که هفت تپه پیگری می شد خیلی ها ما را متهم به مارکسیست بودن و وصل بودن به دشمن می‌کردند و تا همین امسال که آقا حضور بچه ها در ماشین سازی و هفت تپه را تایید کردند ما زیر فشار بودیم. یک نفر هم از نتوانست از موشوع هپکو سو استفاده کند  چون خود بچه ها پرچم مطالبات را به دست گرفتند.

به گفته وی، آن مسئولانی که تشویق به تحریک اعتراضات کارگری می کنند خائن هستند. یکی از موضوعات اصلی تشکل های دانشجویی پیگری مطالبات کارگری است. اما زمینه اش این است که به موقع باشد. همین که ما درباره آن حرف نمی زنیم و رئیس جمهور و رئیس قوه قضاییه روی آن دستور می دهند نشان از رشد موضوع است. حرکت قوه قضاییه خوب بوده به شرطی که استمرار داشته باشد.

وی تصریح کرد: ورود قهری قوه قضاییه خوب است ولی رسالت اصلی این است که پیشگیری شود که دوباره چنین اتفاقی نیافتد. خطی که بچه ها دنبال می‌کنند خط روشنی است و من به آن امیدوارم هستم. نکته آخر ان که خیلی از بچه های کارگری بیش از آنکه نگران حقوقشان باشند نگران صنعت وکارخانه هستند.

در بخش دوم این برنامه حجت الاسلام تاج آبادی فعال فرهنگی و اجتماعی در استان مرکزی با حضور در برنامه جهان آرا گفت: صدای بچه های هپکو و آذرآب و دیگر شرکت ها دو سالی بود شنیده می شد و فعالان فرهنگی مشغول کار خودشان بودند و این بچه ها هرچه صدا می زدند شنیده نمی شد.

وی افزود: وقتی رهبر انقلاب قضیه را مشخص کردند و دو سال هم صدای این عزیزان به جایی نرسید تصمیم گرفتیم در کارهایی که انجام می‌دهیم تجدید نظر کنیم. این شد که سال 96 برخورد با کارگران به اوج خودش رسید و فضا امنیتی شد و ضرب و شتمی صورت گرفت و اینجا بود که تصمیم گرفتیم در این قضیه ورود کنیم.

تاج آبادی ادامه داد: در گام اول با مسئولان شوراها در حسینیه انقلاب جلساتی را گذاشتیم و یک صحبت هایی بین طلاب و دانشجویان و قشر فرهنگی صورت گرفت. بعد از گام اول سراغ شفاف سازی و آگاه سازی رفتیم و برای اولین مرتبه در کشور ماه رمضانی داشتیم که فکر و دغدغه همه مساجد کارگران بودند. 110 امام جماعت طوماری در حمایت از کارگران امضا کردند و پشت سر آنها مردم ار اقشار مختلف آمدند. ما دو نوبت امضا جمع کردیم یکبار در حمایت از کارگران و یکبار هم در گرفتن حکم برائت برای کساینکه محکوم شده بودند.

این فعال فرهنگی تصریح کرد: در این حوزه یک نامه ای را اساتید حوزه و دانشگاه تهیه کردند و به قاضی تجدید نظر دادند و مشخص شد که این دوستان مضطر بودند و چاره ای نداشتند البته ما توانستیم در بخش اول احکام کارگران حکم برائت بگیریم و بخش دیگری از آن باقی مانده است.

تاج آبادی عنوان کرد: جریان اجتماعی که منجر به پیروزی انقلاب اسلامی شد سه راس عدالت طلبی و معنویت و عقلانیت است. رهبر انقلاب هم می گویند فوری ترین شعار حضرت امام تحقق عدالت اجتماعی بود که باید سریعا تحقق یابد. برخی جاها این فراموش شده است. ایشان فرمودند اگر معنویت همراه عدالت طلبی نباشد عدالت طلبی پوچ می‌شود و اگر عقلانیت با عدالت طلبی نباشد از مسیر خود منحرف می شود.

این فعال فرهنگی با بیان اینکه جامعه با عقلانیت عدالت و معنویت ساخته می شود گفت: جامعه نخبگانی باید وارد میدان شود. در استان مرکزی نماینده ولی فقیه به موضوع ورود می کند و آیت الله اراکی و ائمه جماعت وارد میدان می شوند کارگر می‌فهمد که دیگر تنها نیست. وقتی این قضیه شروع می شود مسئولان می آیند در شرکت هپکو ویک کار ساختگی انجام می دهند. یک دستگاه از شرکت اطلس آلمان می‌آورند و آرم هپکو روی آن می‌زنند و در یک نمایشگاه قرار می‌دهند و آقای لاریجانی برای بازدید می‌آید و صدا و سیما هم خبر تهیه می‌کند و با یک کار نمایشی مطالبات اجتماعی خاموش می شود. خو.ب آیا مشکلات شرکت هپکو تمام شد؟ آیا با مقروض‌تر شدن شرکت هپکو واقعا می‌شود گفت این شرکت سامان گرفت؟ این شویی که همه دامن زدند موجب شد که این مطالبات اجتماعی خاموش شد.

تاج آبادی ادامه داد: انقلاب اسلامی یک انقلاب فرهنگی بود و تا زمانیکه مردم با مطالبه عدالت اجتماعی در صحنه هستند کار پیش می رود. مردم باید از خواب غفلت بی تفاوتی بیدار شوند. رهبر انقلاب در بیانیه گام دوم انقلاب رهبر انقلاب می فرمایند باید ارزشهای اخلاقی را برجسته کنیم. این کار بدون کمک نهادهای حاکمیتی محقق نمی شود. حاکمیت باید اعتماد کند و فضای اجتماعی و فرهنگی را برای فعالان این عرصه باز کند و اگر این اتفاق نیافتد قطعا این جریان اجتماعی به موفقیت نمی رسد.

به گزارش فارس، برخی مخاطبان سامانه «فارس من» با ثبت موضوع «هپکو مظلوم را یاری کنید» خواهان پاسخگویی مسئولان مربوطه شدند.

انتهای پیام/ب