به گزارش گروه علمی و دانشگاهی خبرگزاری فارس به نقل از مرکز ارتباطات و اطلاع رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، سال های متمادی از استخراج و بهره برداری از نفت خام و مشتقات آن در نقاط مختلف جهان می گذرد. درطول این سال ها مواد نفتی در نتیجه عملیات اکتشاف، انتقال و پالایش به محیط زیست وارد شده اند. حضور ترکیبات مختلف موجود در نفت خام در آب، خاک و هوا اثرات نامطلوب زیادی بر کلیه اشکال حیات و اکولوژی به غیر اثرات بسیار سوء آن بر انسان دارد که از آن جمله میتوان به کاهش پوشش گیاهی، میکروارگانیسم های خاک و جمعیت آبزیان اشاره کرد که به طور مستقیم و غیر مستقیم تهدیدی جدی برای محیط زیست است. بنابراین لزوم توسعه پایدار و تأمین نیاز نسل حاضر باتوجه به نیازهای نسل آینده، می طلبد که در اصلاح و حفظ این منابع غیرقابل تجدید هر چه بیشتر کوشا باشیم که این مسأله نیازمند ارائه راهکار مناسب برای مناطق دارای مشکل آلودگی است.

برای کاهش این آلودگی ها می توان از روش های فیزیکی، شیمیایی و زیستی استفاده کرد.

روش های فیزیکی و شیمیایی از روش های پرهزینه و گران است که معمولاً برای خاک های با آلودگی شدید پیشنهاد می شوند، در حالیکه روش زیستی از روش های مناسب، ساده و ارزان جهت کاهش آلودگی خاک محسوب می شود. استفاده از گیاه پالایی در امر پالایش هر سیستم آلوده ای که گیاه بتواند در آن رشد کند، اخیراً مورد توجه قرار گرفته است. زیست پالایی روشی است که از توانایی ارگانیسم های زنده جهت افزایش میزان و سرعت تخریب آلاینده ها استفاده می کند و یک ابزار مهم جهت کاهش آلودگی های محیط زیست است. این فرآیند به ویژه برای تصفیه سیستم های آلوده ای که غلظت آلاینده های آن ها کم است، بیشترین کاربرد را دارد. گیاه پالایی تکنیک پالایش در محل خاک، آب و رسوبات آلوده است که اقتصادی، دوستدار محیط زیست و در حال گسترش است. استفاده از این فرآیند برای پاکسازی زمین های آلوده به عنوان رویکردی جدید در پاکسازی خاک و آب های آلوده و نیل به توسعه پایدار مطرح شده است.

 ایران کشوری نفت خیز است و این نفت خیز بودن نه تنها در ایران بلکه در سایر نقاط دنیا با مشکل بزرگ آلودگی خاک، آب و هوا همراه بوده است و حداکثر تخریب را برای این منابع به همراه آورده است به طوری که آلودگی خاک و آب در جوامع توسعه یافته و در حال توسعه، یکی از مهمترین مشکلات بشر در  قرن حاضر است. 

از این رو با اهدافی همچون بررسی میزان و وضعیت آلاینده های آلی (TPH) و معدنی (فلزات سنگین سرب، روی، کادمیوم  و نیکل) در خاک های منطقه پازنان گچساران، شناسایی و معرفی گیاهان بومی جهت استفاده در پالایش خاک های منطقه آلوده پازنان گچساران، تاثیر کمپوست زباله شهری بر میزان گیاه پالایی آلاینده های آلی و معدنی و تاثیر بیوچار کمپوست زباله شهری بر میزان گیاه پالایی آلاینده های آلی و معدنی طرحی توسط محققان کشور انجام شد. 

بررسی امکان کاربرد گیاهان مرتعی در پالایش آلاینده های خاک در مناطق نفت خیز عنوان این طرح است که توسط محققان دانشگاه تهران و با پشتیبانی صندوق حمایت از پژوهشگران و فناوران معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری انجام شد.

ویژگی های فیزیکی و شیمیایی خاک (بافت-کربن آلی- هدایت الکتریکی-اسیدیته-ازت) با استفاده از روش های استاندارد بررسی و اندازه گیری شد. بنابراین با توجه به انتشار وسیع آلاینده های نفتی در مراکز مختلف اکتشاف، استخراج، پالایش، ذخیره و حمل و نقل در کشور ایران از یک طرف و اهمیت زیست محیطی این گونه ترکیبات از طرف دیگر و همچنین اثرات سوء آلاینده های نفتی بر انسان و سایر موجودات زنده، پژوهش حاضر می تواند راه گشایی برای یافتن روشی سازگار با محیط زیست، برای حذف ترکیبات نفتی و کاهش آلودگی های زیست محیطی باشد.

از آن جائیکه مناطق آلوده به نفت در جهان و به ویژه در ایران بسیار وسیع و دارای شرایط اقلیمی متنوعی است، برای زیست پالایش آلودگی ها، استفاده از گیاهان بومی هر منطقه، امری ضروری است.

انتهای پیام/