جراحی لاپاراسكوپی دو كاربرد دارد، زیرا می‌تواند همزمان برای تشخیص و درمان بیماری به كار برود. امروزه اكثر اعمال جراحی شامل انواع جراحی‌های چاقی و متابولیك، جراحی كانسر (سرطان)های دستگاه گوارش، ترمیم فتق‌های جدار شكم و كشاله ران، جراحی‌های زنان (برداشتن رحم، میوم، كیست‌های تخمدان، اندومتریوز و...)، جراحی كبد و كیسه صفرا و سنگ‌های مجاری صفراوی، جراحی بیماری‌های مری (آشالازی، ریفلاكس و...)، جراحی برداشتن طحال (اسپلنكتومی)، جراحی سمپاتكتومی برای بیماران با تعریق شدید، جراحی برداشتن غده فوق‌كلیه، جراحی برداشتن غده تیموس برای درمان میاستنی گراویس (شلی عضلانی) و... به‌وسیله لاپاروسكوپی قابل انجام است.

معمولا برای این نوع جراحی، بیهوشی عمومی به كار برده می‌شود. در طول لاپاراسكوپی، جراح شكاف‌هایی به طول 5 تا 12 میلی‌متر در شكم ایجاد کرده و شكم را با گاز دی‌اكسید كربن متورم می‌سازد. پر كردن شكم با گاز باعث می‌شود تا پزشك بتواند اندام‌های شكمی را بهتر و واضح‌تر ببیند.

زمانی كه شكم متورم شد، جراح، لاپاراسكوپ را وارد شكاف‌ها می‌كند. دوربین متصل به لاپاراسكوپ تصاویری از اجزای داخل شكم روی پرده یا مانیتور نمایش می‌دهد و جراح می‌تواند اجزای داخل شكمی را به‌طور زنده و در لحظه مشاهده كند.

تعداد و اندازه شكاف‌ها بستگی به بیماری خاصی دارد كه جراح اقدام به كشف یا جلوگیری از آن كرده است. در حالت كلی، بین دو تا پنج شكاف یا برش ایجاد می‌شود كه ابزار جراحی‌های دیگر از آنها وارد می‌شوند. زمانی كه عمل به اتمام رسید، شكم از گاز دی‌اكسید كربن خالی شده و ابزار از داخل شكم خارج می‌گردد. در نهایت، برش‌ها با بخیه بسته می‌شوند.

برای انجام لاپاراسكوپی بیمار باید به‌خوبی انتخاب شود، زیرا برخی بیماران شرایط لازم برای روش لاپاراسكوپی را ندارند.بیمار باید قبل از انجام هر اقدامی بررسی‌های اولیه را انجام دهد و بعد از آن پزشك متخصص تایید نهایی را برای انجام لاپاراسكوپی می‌دهد. به‌طور كلی اگر بیمار به‌خوبی انتخاب شود، كار با دقت بالا انجام می‌شود، برای همین می‌توانیم بهترین نتیجه را برای بیمار انتظار داشته باشیم.

لاپاراسكوپی عملی است كه داخل شكم با گاز پر‌می‌شود كه این گاز می‌تواند روی ریه‌ها و قلب اثرگذار باشد، برای همین بیمار باید از نظر قلبی، ریوی و بیهوشی تایید شود. همچنین برای برخی بیماران بدحال بهتر است لاپاراسكوپی انجام نشود.