مجتبی حبیبی روانشناس و مشاور خانواده درباره اثرات کمال گرایی در ازدواج اظهار کرد: هر فردی برای تصمیم گیری و انتخاب همسر آینده معیار‌هایی را برای خود مشخص می‌کند تا بر مبنای آن‌ها بتواند مناسب‌ترین فرد را انتخاب کند و با این عینک وارد شناخت، آشنایی و خواستگاری می‌شود.

این روانشناس با بیان اینکه گاهی افراد معیارهایشان را برای ازدواج بسیار گسترده و با جزئیات بی‌شمار مشخص می‌کنند، افزود: فکر می‌کنند باید طرف مقابل با تمام معیار‌ها همخوانی داشته باشد، که این یکی از ویژگی روانشناختی در افراد است که آن را به عنوان «کمال گرایی» می‌شناسیم.

او با اشاره به اینکه کمال گرا‌ها معیار‌های بی شماری برای "انتخاب همسر" دارند، ادامه داد: صرف نظر کردن از هر کدام از معیارها برایشان سخت و ناممکن است و به همین دلیل ازدواج تا حد زیادی به تعویق می‌افتد که شاید شرایط ایده آلی را که به دنبالش است بیابد و در نهایت احتمالا بیزاری و خستگی نیز به وجود خواهد آمد.

حبیبی گفت: اصولا چیزی به عنوان " ایده آل و کامل" در دنیا وجود ندارد، صبر کردن و گشتن به دنبال چنین آرزویی تلاشی بی ثمر خواهد بود و ممکن است فرد را به جایی برساند که در نهایت به دلیل خستگی تصمیمی سریع و اشتباه بگیرد.

این روانشناس افزود: وقتی ذره بین به دست دارید نمی‌توانید ایراد‌ها را نبینید و در واقع وقتی فرد کمال گراست، نمی‌تواند به کم راضی شود و یا گذشتن از یک سری معیار‌ها برایش سخت خواهد بود و حتی اگر بگذرد بعد از ازدواج احساس پشیمانی خواهد کرد.

او با تاکید براینکه اگر قصد ازدواج دارید با کمال گرا‌های منفی ازدواج نکنید، اضافه کرد: کمال گرا‌های منفی حتی وقتی به آنچه خواسته اند هم می‌رسند نیز راضی نیستند و به اهداف بالاتر فکر می‌کنند آن‌ها در همه‌ی زندگی بهترین ها را می‌خواهند، این گروه از کمال گرا‌ها نه خودشان را می‌پذیرند، نه دیگران را چراکه از دیدگاه آنها، بقیه‌ افراد هم کامل نیستند و مثل آنها، به اندازه کافی برای پیشرفت تلاش نمی‌کنند.

حبیبی با بیان اینکه کمال‌گرا‌های منفی، در سه بعد شناختی مشکل دارند، گفت: آنها معیار‌های غیرمنطقی برای تعریف موفقیت دارند که هیچکس نمی‌تواند کاملا در آن چارچوب‌ها بگنجد، این افراد خودنظارتیشان اشکال دارد یعنی عملی را که در حال انجامش هستند ناچیز می‌شمارند و همیشه حس می‌کنند تلاش شان کافی نیست و کمال‌گراهای منفی خودارزیابی شان نقص دارد یعنی دیدگاه شان نسبت به دستاورد‌های شان معقول نیست و اغلب هر چه به دست آورده اند، کوچک می‌شمارند.