وب‌سایت گجت‌نیوز - آرمین ذوالفقار: در صنعت خودرو اسامی عجیب و غریبی وجود دارند و خودرو‌هایی با بدنه فایبرگلاس از این دست محصولات هستند که اتفاقا نمونه‌های بسیار خوبی از این جنس ساخته شده است.

الیاف شیشه یا فایبرگلاس، آخرین متریالی است که احتمال می‌رود خودرویی از این جنس وجود داشته باشد، اما خودرو‌های با بدنه فایبرگلاس معروف زیادی تولید شده‌اند. احتمالا در مورد Glasspar G۲ چیزی نشنیده‌اید، این یک خودرو دو صندلی آمریکایی بود که توسط بیل تریت (Bill Tritt)، سازنده قایق، تولید شده بود.

تجربه استفاده از فایبرگلاس توسط تریت باعث تولید خودرویی مشابه از نظر سبک و استایل به نام MGA شد. این خودرو بر روی شاسی بی نظیر جیپ ساخته شده بود و موتور وی ۸ فورد، از آن یک اسطوره ساخت. Glasspar G۲، بعد‌ها توسط تامین کننده‌های قطعات مشهور مورد توجه قرار گرفت و مهندسین جنرال موتورز از آن استقبال کردند.

۷۰ سال پیش نمونه‌های زیادی از خودرو‌هایی با بدنه فایبرگلاس، عجیب و جذاب وجود داشتند که از طراحی شاسی یکپارچه (مونوکوک) استفاده می‌کردند. از مشهورترین این خودرو‌ها در انگلستان باید به رلیانت رابین سه چرخ اشاره کرد که شهرت بی ثباتی اش از بدنه فایبرگلاس آن بیشتر است.

شاید فایبرگلاس، بدنه‌ی چندان جالبی برای خودرو به نظر نرسد، اما خودرو‌هایی زیادی از این جنس تولید شده‌اند که بدون وجود آن‌ها دنیا می‌توانست جای خسته کننده‌ای باشد. در ادامه به ۱۰ مورد از بهترین خودرو‌های پلاستیکی میپردازیم.

آلپین آ ۶۱۰ (Alpine A۶۱۰)

سال تولید: ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۵

اولبن مورد در لیست خودرو‌هایی با بدنه فایبرگلاس، محصولی فرانسوی است. آلپین خودرویی اسپرت با سرعت بیش از ۲۶۰ کیلومتر بر ساعت بود که حس واقعی رانندگی را القا می‌کرد و ماشین بسیار هیجان انگیزی به نظر می‌رسید.

این خودرو در حقیقیت یک رنو الپین GTA صلاح شده بود که با تقویت‌های انجام شده، توانایی‌هایی مناسبی داشت. پیشرانه الپین آ ۶۱۰، ۳ لیتری V۶ همراه با توربو شارژر طراحی شده بود که با برخی از خودرو‌های پژو و ولوو مشترک بود و قدرت ۲۵۰ اسب بخار را به به چرخ‌های عقب منتقل می‌کرد.

توزیع وزن در آلپین آ ۶۱۰ به شکل ۴۳ درصد و ۵۷ درصد در جلو عقب است. در صورتی که در نمونه‌ی استاندارد GTA شاهد تقسیم وزن ۳۷ درصد در جلو و ۶۳ درصد در عقب هستیم. از نکات مثبت آ ۶۱۰ باید به کشش مناسب و فرمان پذیری خوب اشاره کرد.

شورلت کوروت سی ۷ (C۷)

سال تولید: ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۹

هنگامی که شورلت تصمیم گرفت نسل جدید کوروت را خارج از خاک آمریکا و در بازار اروپا به‎فروش برساند، نیاز داشت که محصول خود را با استاندارد خودرو‌های اسپرت اروپایی مطابقت دهد. نتیجه‌ی این تصمیم، کوروت سی ۷ بود که با خودرو‌های آمریکایی معمولی کمی تفاوت پیدا کرده بود.

در این خودرو برای بدنه به منظور سبک‌سازی از پلاستیک تقویت شده استفاده شده بود. در بخش‌های کاپوت و سقف هم فیبرکربن به کار گرفته شده است. در نهایت شورلت، شاسی خودرو را نیز از آلومینیوم ساخت و همه‌ی این‌ها باعث شده که سی ۷ به خودرویی سبک تبدیل شود.

با تمام این ویژگی‌ها، نکته‌ی برجسته‌ی شورلت سی ۷، موتور پرقدرت آن است که با پیشرانه‌ی ۶.۲ لیتری V۸ تنفس طبیعی خود می‌تواند در هر لیر ۷۵ اسب بخار تولید کند.

نوبل M۱۲ GTO

سال تولید: ۲۰۰۰

لی نوبل (Lee Noble)، طراح سریال و مهندس خودرو‌های اسپرت با انتشار اولین خودرو خود به نام M۱۰ تعجب جهان را برانگیخت. این خودرو در زمان خودش یکی از بهترین و سریع‌ترین خودرو‌های دو نفره بود که در انگستان تولید شده بود. با وجود همه‌ی این‌ها، انتقاد‌هایی به M۱۰ وارد شد که نوبل را مدتی بعد به تولید محصول دیگری به نام M۱۲ GTO مجاب کرد.

بدنه نوبل M۱۲ GTO از جنس فایبرگلاس است که بر روی یک شاسی فضایی از جنس فولاد نصب شده. در این خودرو از موتور V۶ توئین توربو شرکت فورد استفاده شده است و مونتاژ نهایی آن در آفریقا انجام شد. لی نوبل، سرانجام امتیاز این خودرو را به شرکت آمریکایی Rossion Automotive فروخت.

لانچیا استراتوس (Lancia Stratos)

سال تولید: ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۸

در سال ۱۹۷۳، با کمک طراح ایتالیایی مارسلو گاندینی مدل استراتوس برای شرکت در مسابقات رالی طراحی شد. لانچیا استراتوس موتور وسط بوده و در قسمت‌های جلو و عقب این خودرو اسپرت، فایبرگلاس به‌کار رفته است. پیشرانه‌ی آن ۲.۴ لیتری V۶ ساخت فراری دینو بوده است.

گاندینی ایده‌ی اولیه‌ی استراتوس را از یک لانچیا فولویا یکی از دوستانش گرفت و امیدوار بود که نظر تیم طراحی لانچیا را جذب کند. نتیحه کار، خودرویی به نام لانچیا استراتوس زیرو بود که جزو خودور‌های مسابقه‌ای لانچیا انتخاب شد و برتونه شخصا با آن رانندگی کرده است.

کاترهام سون (Seven)

سال تولید: ۱۹۷۳ تا کنون

بدنه‌ی خودرو کاترهام سون تماما از فایبرگلاس ساخته نشده و تکه‌هایی که اکثرا نیاز به تعویض دارند، مانند دماغه و باله از این جنس استفاده شده است، چیزی که هر راننده‌ای را خوشجال خواهد کرد.

سبک وزن انگلیسی از قابل احترام‌ترین خودرو‌های این لیست است و وزن کم آن، توانایی‌هایی زیادی برای مسابقه دادن در آن به‌وجود آورده است. کاترهام سون در ابتدا براساس اتومبیل لوتوس سون ۱۹۵۷ ساخته شد، ولی خط تولید این خودرو تا کنون باقی ماند و به‌روزرسانی‌های زیادی روی آن انجام گرفته است.

فراری ۳۰۸ GTB

سال تولید: ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۷

فراری ۳۰۸ به دلیل رانندگی کردن تام سلک در سریال جنایی مگنوم P.I با این ماشین، طرفداران زیادی در آمریکا پیدا کرده است. نسخه‌ی GTB، اولین خودرو فراری به حساب می‌آید که در طراحی بدنه‌ی آن از فایبر گلاس استفاده شده است.

طراحی این خودرو، کار دست پینین فارینا (Pininfarina) است و ساخت آن در کارخانه‌ی کاروزا اسکاگلیتی (Carrozzeria Scaglietti) انجام شده است. اسکاگلیتی مورد علاقه انزو فراری بوده است، بعد‌ها فراری خودویی به افتخاز وی طراحی کرد.

از فراری ۳۰۸ GTB تنها ۷۱۲ دستگاه تولید شده و پس از آن فراری دوباره به بدنه‌های فلزی و آلومنیومی روی آورد.

لوتوس الیز اس ۱ (Lotus Elise S۱)

سال تولید: ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۰

لوتوس یکی از پیشگامان استفاده از فایبرگلاس در خودرو محسوب می‌شود. این نخبه‌ی خودروسازی بریتانیایی در سال ۱۹۵۷ با معرفی مدل الیز با شاسی مونوکوک و سیستم تعلیق منحصربه‌فرد، تغییرات زیادی در صنعت خودرو به‌وجود آورد.

با اینکه لوتوس الیز مشکلات زیادی داشت، اما لوتوس آن را برای قرن جدید طراحی کرده بود، تعریف جدیدی از خودرو‌های قرن ۲۱ به‌وجود آورد. مدل S۱ این خودرو، با شاسی آلومینیومی و بدنه فایبر گلاس معرفی شد که طراحی آن را جولیان تامسون (Julian Thomson) بر عهده‌داست. این خودرو، راه جدیدی را برای شرکت لوتوس باز کرد که این مسیر به خوبی تا امروز توسط این شرکت پیگیری شده است.

TVR گریفیت (Griffith)

سال تولید: ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۲

مدل گریفیت احتمالا نخستین خودورویی است که بعد از شنیدن اسم TVR به یاد می‌آورید. خطوط و طراحی منحنی و نرم این خودرو با پیشرانه‌ی قدرتمند V۸ باعث شده یکی از بهترین‌های زمان باشد. این خودرو برترین محصول شرکت TVR پیش از تصمیم تولید تمامی قطعات خودرو توسط این خودرو ساز بود. تصمیم TVR پس از ایجاد مشکلاتی در مورد قابلیت اطمینان خودرو‌ها گرفته شد.

ماترا رانچو (Matra Rancho)

سال تولید: ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۴

رانچو محصولی بود که از زمان خود پیشی گرفته بود. این خودرو از بدنه فایبر گلاس با روکش پلاستیکی استفاده می‌کرد. ماترا رانچو برای باید پیشگامی در عصر اس‌یو وی و کراس‌اور‌های امروزی دانست. خودرویی که ظاهر آن مانند اتومبیل‌های ۴×۴ طراحی شده بود، ولی یک خودروی دو چرخ متحرک براساس سیکما ۱۱۰۰ (Simca ۱۱۰۰) بود. پیشرانه‌ی این خودرو، نمونه‌ی ۱.۴ لیتری از شرکت کرایسلر است.

در نسخه‌ی گرند رید (Grand Raid) این خودرو امکاناتی مانند سینی محافظ زیر خودرو، دیفرانسیل لغزش محدود و لاستیک روی سقف به آن اضافه شدند که باعث شد تفاوت‌های بسیار چشمگیری با نسخه‌ی استاندارد داشته باشد و توانایی‌های آن افزایش‌یابد.

رنو اسپیس (Mk۱)

سال تولید: ۱۹۸۴ تا ۱۹۹۱

رنو اسپیس شاید خودرو چندان زیبا و هیجان‌انگزیری نباشد، اما این خودرو دارای طراحی زیرکانه‌ای بود و در آن زمان یکی از کاربردی‌ترین محصولات در بین خودرو‌ها حساب می‌شد.

ون محبوب اروپایی‌ها، ۷ صندلی مستقل داشت که پنج صندلی عقب این خودرو قابلیت جدا شدن یا تا شدن داشتند و جفت صندلی‌های جلو توانایی چرخش ۱۸۰ درجه‌ای داشتند تا روبه‌روی سرنشینان عقب قرار بگیرد.

ماترا که وظیفه‌ی تولید این خودرو برای رنو را داشت، درطراحی آن از استیل و فایبرگلاس استفاده کرد که باعث شد با وجود ارتفاع زیاد و بدنه‌ی بزرگ، به طرز حیرت انگیزی سبک باشد.

نظر شما در مورد این این خودرو‌ها با طراحی بدنه فایبرگلاس چیست؟ کدام یک از گزینه‌های لیست شمارا شگفت‌زده کرد؟

منبع: autocar