به گزارش مشرق، امیرحسین صادقی که نمی‌‌خواست گفت‌وگویی پیرامون تیم ملی داشته باشد آن برد را گول‌زننده و فریبنده می‌داند.
او در عین حال اشاره می‌کند به تفاوت‌های ذاتی ویلموتس با فوتبال ایران و ناسازگاری این مربی بلژیکی با شرایطی که برایش فراهم آمده است.
مدافع سابق تیم ملی و باشگاه استقلال با این وجود اما اعتقاد دارد هر قدر هم که مشکل سر راه تیم ملی وجود داشته باشد، با این همه لژیونر که در تیم‌های اروپایی بازی می‌کنند، تیم ملی باید قابلیت صعود به جام‌جهانی را داشته باشد.
فوتبال ایران در مسیری سنگلاخی قرار گرفته و روشن نیست که می‌تواند از پس تیم‌های همگروهش برآید و به مرحله بعد صعود کند. حتی اگر صعود تیم ملی را در ذهن متصور باشیم با این سبک و سیاق دشوار است که به جام‌جهانی برویم. مگر آنکه تغییری اساسی در سبک بازی تیم ملی ایجاد شود و همه ارکان آن به خود بیایند. تحلیل شما از آینده تیم ملی چیست. آیا می‌توانیم به این تیم دل ببندیم و صعود دوباره‌اش به جام‌جهانی را شاهد باشیم؟
بگذارید از اینجا شروع کنیم. آن بازی که 14 گل زدیم (بازی با کی بود؟ قدری مکث می‌کند ... ) آهان، بازی با کامبوج. همان بازی که ما آن همه گل زدیم و من مصاحبه کردم و گفتم این تیم، تیمی نیست که با این وضعیت به جام جهانی برود. برای این حرف دلیل داشتم. آن 14 گل ما را گول زده بود و فکر می‌کردیم با ویلموتس دوباره مسیر صعود به جام‌جهانی برای‌مان هموار است اما از قبل اعتقاد داشتم که فوتبال ما نمی‌تواند با ویلموتس به نقطه روشنی برسد.
بیشتر بخوانید:
بیچاره مردم که دلشان را به این مدیریت و بازیکنان خوش کرده‌اند
چرا؟ چون ویلموتس توانایی کار در فوتبال آسیا را ندارد یا بازیکنان‌مان بی‌انگیزه هستند و یا دلایل دیگر؟
من منکر علم و دانش ویلموتس نیستم. کسی که سرمربی بلژیک بوده مشخص است که از لحاظ دانش و توانایی در سطح قابل قبولی قرار دارد اما جنس کار ویلموتس با فوتبال ایران جور نیست. ویلموتس مربی نیست که بتواند درد فوتبال ایران را دوا کند چون ساختار‌های فوتبال ما مشکل دارد. اشاره من به یکسری کلیات است. نمی‌خواهم بحث فنی بکنم چون اصلاً در جایگاهی نیستم که صلاحیت بیان چنین مباحثی را داشته باشم. کسانی هم که بحث فنی می‌کنند، اشتباه می‌کنند چون قد و قواره ویلموتس مشخص است اما من می‌‌خواهم از شما بپرسم با این همه تشتت آرا و نظرات مختلف آیا می‌شود به حضور در جام جهانی امیدوار بود؟ عده‌ای جیره‌خوار کی‌روش هستند و هنوز دارند از او حمایت می‌کنند. عده‌ای حامی فدراسیون فوتبال هستند و عده‌ای هم از خود ویلموتس حمایت می‌کنند. در این بین پستی هم از جانب ویلموتس منتشر شد که به اعتراض این مربی اشاره داشت و حتی از زبان ویلموتس نوشته بودند که نتایج عادی نیست! نمی‌دانم آن پست متعلق به خودش بوده یا نه اما اگر بوده باید واکاوی شود و ماجرا را ریشه‌یابی کنیم. چرا سرمربی تیم ملی باید چنین حرفی را به زبان بیاورد در حالی که 5 ماه نیست در فوتبال ایران کار می‌کند؟! من هیچ یکدستی در فوتبال ایران نمی‌بینم که به آینده امیدوار باشم. برای همین قطعاً سختی‌های زیادی پیش روی فوتبال ما خواهد بود.
نقش فدراسیون فوتبال را در این ماجرا‌ها تا چه اندازه اثرگذار می‌دانی؟ آیا اکنون که تیم ملی شرایط مبهمی برای آینده دارد فدراسیون فوتبال هم مقصر است؟
نقش فدراسیون فوتبال خیلی پررنگ است. من افراد کاردانی را در فدراسیون فوتبال نمی‌بینم. نمی‌خواهم بگویم تاج کلاً از فوتبال چیزی نمی‌داند اما کاردان این کار نیست. فدراسیون فوتبال حتی نمی‌تواند نظراتش را به ویلموتس انتقال دهد و این وسط کسی هم نیست که حلقه واصل میان فدراسیون فوتبال و ویلموتس باشد. وحید هاشمیان هم نقش آن چنانی در تیم ملی ندارد یا وظایف را به درستی انجام نمی‌دهد. اینها بخشی از مشکلات و درد‌های فوتبال ما است. کلاً فدراسیون فوتبال در خیلی مسائل موفق عمل نکرده است. آنها حتی نتوانسته‌اند فضا را برای تیم ملی متعادل کنند و می‌بینیم که هر کسی نظری می‌دهد و هیچ هماهنگی بین ارکان تأثیرگذار فوتبال نیست. البته این مسائل زمان کی‌روش هم بود. زمان او هم هزارتا ایراد می‌گرفتند اما در نهایت کی‌روش توانست تیم ملی را به جام جهانی ببرد چون کارش را بلد بود.
-البته نباید از نقش بازیکنان هم غافل شد. این ناکامی یک زنجیره است و باید سهمی هم برای بازیکنان قائل باشیم. ما بازیکنانی داریم که در سطح اول فوتبال اروپا بازی می‌کنند اما وقتی در قالب تیم ملی قرار می‌گیرند به بازیکنان بی‌اثری تبدیل می‌شوند. در گذشته اینطور نبود و آنها با انگیزه بازی می‌کردند اما مقابل عراق بی‌انگیزگی زیادی در سیاق بازیکنان دیدیم.
مرگ فوتبال ایران است که با این همه لژیونر نتوانیم جواز حضور در جام‌جهانی را بگیریم. من با همه مشکلاتی که وجود دارد اما اعتقاد دارم که با یک تیم دسته دویی هم باید بتوانیم این مسیر را هموار کنیم و به جام جهانی برویم. درست است که ساختار‌ها مشکل دارد یا هرکسی نظری می‌دهد و یکسری ایراد‌های دیگر وجود دارد اما با همین ظرفیت باید به جام‌جهانی برویم. تیم ما یک تیم جوان است. به جز مسعود شجاعی و احسان حاجی‌صفی بقیه بازیکنان شرایط سنی خوبی دارند. می‌توانم اینطور بگویم که در اوج دوران فوتبال خود هستند. چرا نباید با این بازیکنان به جام جهانی نرویم؟ هر اندازه هم که مشکل وجود داشته باشد باید به جام جهانی برویم. برای ما افت دارد که با 2 بار صعود مکرر به جام جهانی در حالی که کشور قطر میزبان دوره بعدی است و قدری رقابت هم راحت می‌شود به جام‌جهانی نرویم. ما باید هر طور شده به جام جهانی برویم و با وجود همه مشکلات دوباره صعود کنیم. این تیم یک تیم حاضر و آماده است که از زمان کی‌روش به ارث رسیده است. هر قدر هم که مشکلات وجود داشته باشد باید به جام‌جهانی برویم و من منتظر صعود تیم ملی به جام‌جهانی آینده هستم.
با برخی کارشناسان که گفت‌وگو می‌کنیم آنها نقش حواشی و حتی فضای مجازی را در به وجود آمدن این مشکلات بی‌اثر نمی‌دانند.
این فوتبال کم دشمن ندارد. ببینید من خودم منتقد برخی رفتار‌های فردوسی پور بودم اما خوبی برنامه او این بود که دست خیلی‌ها را رو می‌کرد. الان برنامه نود جمع شده و بعضی‌ها دارند جولان می‌دهند و برای فوتبال حاشیه درست می‌کنند. باور کنید اگر برنامه فردوسی پور اجرا می‌شد خیلی مسائل رو می‌شد و شاید دلیل ناکامی تیم ملی هم واکاوی می‌شد. این برنامه جمع شده تا بعضی‌ها به کارشان برسند و هر کاری می‌‌خواهند انجام دهند. امیدوارم دشمنان از دور و بر فوتبال ما دور شوند.