به گزارش مشرق، هرگاه در ایران اتفاقی رخ می‌دهد که خوشایند ضدانقلاب است و هر وقت اعتراض یا ناآرامی یا آشوبی رخ می‌دهد بی‌بی‌سی فارسی خوش‌خوشانش! می‌شود. موضوع، از تأمین خوراک خبری برای رسانه‌ای با دست‌های کوتاه شده در ایران فراتر است؛ نیاتی پشت خبرها و خبرسازی‌هاست.
از اول هفته، بی‌بی‌سی فارسی تقریباً همه خبرهای دنیا را نادیده می‌گیرد تا ناآرامی‌های ایران را پوشش دهد. فیلم و تصویر چندانی هم که به دستش نمی‌رسد، پس فقط می‌ماند تحلیل. کارشناسان مهمان و غیرمهمان می‌آیند و می‌روند و بساطی به راه افتاده از اظهارنظرها و گمانه‌زنی‌ها و اما و اگرها؛ البته همه از راه دور. ولی مشکل اینجاست که وقتی مستندات نباشد کار نازل می‌شود و همه چیز در حد حدس و گمان باقی می‌ماند. بدتر آنکه وقت هم زیاد می‌آید و دیگر معلوم نیست چگونه باید روزی چند ساعت درباره اعتراضات ایران سخن گفت و برنامه پر کرد. به‌ویژه آنکه این روزها آنقدر دلواپس ایرانی‌ها شده‌اند که برنامه خبری زنده‌شان به‌جای ساعت ۱۷ از ساعت ۱۴ آغاز می‌شود!
چاره‌ای ندارد، از هر خبری که مستقیم از ایران آمده باشد، درست یا نادرست، استقبال می‌کند. کار به جایی می‌رسد که شنیده‌ها درباره اتفاقی در ایران را به‌عنوان «خبر فوری» زیرنویس می‌کند؛ در چنین شرایطی اگر کسی حرفی در حمایت از ناآرامی‌ها یا در مخالفت با طرح سهمیه‌بندی بنزین بزند که چه بهتر! خودش یک سرفصل خبری محسوب می‌شود و برایش میزگرد تشکیل می‌دهند!
بی‌بی‌سی فارسی آنقدر خوشحال است که کار حرفه‌ای را بوسیده و کنار گذاشته و با هیجان اخبار اعتراض‌های ایران را پوشش می‌دهد؛ بدون فیلم و عکس و مستندات. نمی‌توانند شعفشان از آشوب و اعتراض در ایران را پنهان کنند. کسی هم نیست که یادآوری کند که حمایت از تخریب و خشونت، کار یک رسانه حرفه‌ای و متشخص نیست و باید لااقل جلوی دوربین حفظ ظاهر کرد!
فقط خوشحالی نیست؛ ترویج خشونت هم هست. بی‌بی‌سی فارسی این روزها مهمان‌هایی دارد که مستقیم یا غیرمستقیم، آشکار یا پنهان و به‌وضوح یا زیرپوستی خشونت را ترویج می‌کنند.
وقتی برنامه تلویزیونی بی‌بی‌سی فارسی با تمام ادعای حرفه‌ای‌گری‌اش چنان شرایطی داشته باشد، دیگر از سایت اینترنتی و کانال تلگرامی‌اش چه انتظار. کانال تلگرامی‌اش یک «آمدنیوز» تمام‌عیار شده است برای خودش!
کانال بی‌بی‌سی فارسی این روزها آدرس می‌دهد که همین الان کجا شلوغ است یا کجا جو ملتهب است و احتمال شلوغی وجود دارد، بلکه در این آتش‌افروزی سهمی داشته باشد.
ظاهرا برای دریافت تصویر مستند، التماس هوادارانش را می‌کند اما کار به اصول اولیه خبری هم ندارد و حتی از قول منابع ناشناس، خبر رسمی منتشر می‌کند!
در این شرایط بی‌منبعی! کافی است یک آدم آشنایی در یک گوشه، حرفی زده باشد که پازل بی‌بی‌سی را تکمیل کند، فوری آن را پوشش می‌دهد.
گاهی از منابع ناشناس خبر می‌دهد که جو فلان بخش از شهر امنیتی است و این‌طوری نوعی تشویق ایجاد می‌کند برای تجمع و آشوب. معمولاً نیز نشانی مرکز شهر یا نقاط حساس امنیتی را می‌دهد.
کانال بی‌بی‌سی فارسی تلاش می‌کند به اعتراض‌ها رنگ و بوی بین‌المللی بدهد؛ هر جور شده. مدام از تجمعات چندنفری ضدانقلاب خارج‌نشین فیلم می‌گذارد. هرچند اخبار آنها هم انگشت‌شمار است.
در متن اخبار و گزارش‌ها نیز کلمات را معنادار به کار می‌برد. قتل و آتش زدن و بستن راه مردم و تهدید و چاقوکشی و... برایش نه آشوب است و نه تخریب، فقط از واژه «اعتراض» استفاده می‌کند.
اما همه تیرهایش که به سنگ خورد، باز هم سعی می‌کند زهرش را هر جور هست بریزد. خودجوش بودن تجمع مردمی علیه آشوب‌ها را زیر سؤال می‌برد و واژه «مردم» را به کار نمی‌برد. سعی می‌کند بازگشت آرامش به کشور را هم با رنگ و بویی سیاسی مطرح کند و مردم را چندتکه کند.
با این شرایط، به نظرتان «بی‌بی‌سی نیوز»! کارش را خوب انجام می‌دهد یا بد؟!