خبرگزاری فارس ـ گروه آموزش و پرورش: درس ریاضی همیشه یکی از آن درس‌هایی که است که مورد اقبال همه بچه‌ها نیست و جزو دروس سخت به حساب می‌آید اما برای شاگردان این آقا معلم، درس ریاضی سخت نبود؛ شاید آنقدر معلم‌شان را دوست داشتند که سختی درس برایشان راحت شده بود. 

علی صدیقی توسروندانی متولد اول شهریور 1342 در تهران بود؛ وی پس از اخذ دیپلم ریاضی ـ فیزیک از دبیرستان دارالفنون به عنوان معلم ریاضی دوره راهنمایی تحصیلی در یکی از مدارس آموزش و پرورش منطقه 15 مشغول به انجام خدمت شد.

او که از سال‌های قبل از انقلاب به مسائل عبادی و سیاسی اهمیت می‌داد، در سال‌های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز در پیشبرد اهداف آن تا جایی که می‌توانست تلاش می‌کرد و با عضویت در بسیج به فعالیت در مسجد می‌پرداخت و بیشتر شب‌ها را در پاس شبانه می‌گذراند.

وی با شروع دوران دفاع مقدس، علاوه بر تعلیم و تربیت دانش‌آموزان، در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل نیز حضور می‌یافت و پس از سه بار حضور در مناطق عملیاتی، سرانجام در منطقه عملیاتی جزیره مجنون و در عملیات خیبر، بر اثر اصابت ترکش خمپاره به درجه رفیع شهادت نائل شد.

این تصویر، حضور دانش‌آموزان بر سر مزار معلم‌شان را نشان می‌دهد.

اما حالا 36 سال بعد از شهادت آقا معلم، شاگردان او، به یادش هستند؛ یکی از شاگردان مجسمه‌ساز شده است و تندیس معلمش را ساخته است؛ این تندیس در دارالفنون محل تحصیل آقامعلم قرار گرفت و روز گذشته نیز با حضور حجت‌الاسلام والمسلمین ذوعلم رئیس سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی و علی الهیار ترکمن معاون برنامه‌ریزی و توسعه منابع آموزش و پرورش، از آن رونمایی شد.

پس از رونمایی از تندیس، برخی از شاگردان آن سال‌های آقا معلم به دارالفنون آمدند و هر کدام به یاد معلم با آن تندیس عکس گرفتند؛ هر شاگرد حالا کار و باری دارد، یکی مدیر بیمارستان است، یکی خلبان و آن یکی هم شغل آزاد دارد.

مدرسه دارالفنون، مدرسه تاریخی است که توسط میرزا تقی‌خان امیرکبیر تأسیس شد که در خیابان ناصرخسرو در مرکز تهران قرار دارد و در حال حاضر به عنوان موزه تعلیم و تربیت نیز از آن یاد می‌شود.

آقای فراهانی مجسمه‌ساز است که 36 سال پیش شاگرد شهید صدیقی بوده است؛ وی خبرنگار فارس می‌گوید: در مدرسه شیخ کلینی منطقه 15 درس می‌خواندم و ایشان معلم ریاضی ما بودند.

این مجسمه‌ساز ادامه می‌دهد: آقای صدیقی چند ماه بیشتر معلم بنده نبود اما ارادت خاصی به او داشتم؛ خب آن موقع آموزش فرق می‌کرد و با تنبیه‌بدنی عجین بود اما آقای صدیقی فرق می‌کرد، 20 سالش بود و بامهربانی برخورد می‌کرد و مثل برادر بزرگتر برای ما بود. 

وی می‌افزاید: وقتی آقای صدیقی به عنوان بسیجی به جبهه اعزام شدند و شهید شدند، همیشه فکر می‌کردم باید یک کاری برای ایشان بکنم؛ این شد که برگه اعلامیه ایشان را لای کتاب ریاضی‌ام نگه داشتم.

آقای فرهانی می‌گوید: سال‌ها گذشت و توانستم به تکنیک مجسمه‌سازی دست پیدا کنم و هایپر رئال کار می کنم، این شد که تصمیم گرفتم مجسمه آقای صدیقی را بسازم؛ برای این کار به دنبال خانواده ایشان گشتم اما پیدا نکردم، به آموزش و پرورش و بنیاد شهید رفتم اما نتوانستم اطلاعاتی به دست آورم؛ با همان عکس اعلامیه شروع به کار کردم.

وی تصریح می‌کند: قبلا چشمان را پروتز می‌گرفتم اما الان خودم می‌سازم و مجسمه‌ها تولید داخلی هستند و برای گریم تندیس آقای صدیقی هم از چسب استفاده نکردم و موها طبیعی است و به‌گونه وصل شده است که ماندگار خواهد بود.

رضا محمدی مدیر بیمارستان فیروزآبادی شهرری از دیگر شاگردان شهید صدیقی است که به مدرسه دارالفنون آمده است؛ وی درباره معلم شهیدش به خبرنگار فارس می‌گوید: همه شهدا یک ویژگی خاص دارند و این ویژگی این است که اولا به کاری که می‌کنند و راهی که می‌روند، خیلی معتقدند و ایشان هم از این قاعده مستثنی نبود.

وی ادامه می‌دهد: چیزی که از معلم شهیدمان به یاد داریم، نظم و ترتیب و انضباط ایشان در درس دادن و رفتار محترمانه با دانش‌آموزان و معلمان دیگر است.

آقای محمدی می‌افزاید: آقای صدیقی فرد باگذشتی بود و برای بچه‌ها خیلی وقت می‌گذاشت و بچه‌ها هم دوستش داشتند.

وی در پاسخ به این پرسش که «حالا که پزشک شدید چه کاری انجام می‌دهید که قدرشناسی کنید از انسان‌هایی که باعث شدند شما به این مرحله در زندگی برسید؟»، اظهار می‌دارد: اگر بیمارستان فیروزآبادی تشریف بیاورید، یک حجم خدمت وسیع را می‌بینید که هر روز در حال توسعه است یعنی برای کسانی که زحمت کشیدند تا به اینجا برسیم، یک حجم خدمت فوق تخصصی را آماده کرده‌ایم که مردم تمام خدمات درمانی را دریافت کنند و برای خدمت درمانی از این منطقه خارج نشوند.

سعید حلمی بازنشسته آموزش و پرورش است که در مدرسه‌ای که شهید صدیقی، معلم مدرسه بود، ناظم مدرسه بود.

وی می‌گوید: سال دوم کار معلمی آقای صدیقی بود و در مدرسه ما، سال اول همکاری بود؛ مهر ماه به مدرسه ما آمدند و اسفند شهید شدند.

آقای حلمی ادامه می‌دهد: معلم مهربانی بود و بچه‌ها هم دوستش داشتند و همین ساخت تندیس ایشان توسط دانش‌آموزش نشان از علاقه دانش‌آموزانش دارد.  

به گزارش فارس، در بخشی از وصیت‌نامه شهید صدیقی آمده است: «پروردگارا به حق اولیائت، بدنم را سالم مگذار تا در روز محشر از سرورم حسین(ع)، شرمنده نباشیم».

آری حدود 5 هزار معلم برای دفاع از انقلاب اسلامی ایران، جان خود را فدا کردند؛ این معلمان هم در سنگر علم و دانش بالاترین جایگاه را از آن خود کرده‌اند و هم در عرصه نبرد حق علیه باطل، پیروز میدان بودند. 

انتهای پیام/