به گزارش مشرق، محمدرضا داورزنی هفته گذشته به عنوان رئیس فدراسیون والیبال انتخاب شد. او در اولین اظهارات خود اعلام کرد که اولویت فدراسیون در حال حاضر مسابقات انتخابی المپیک است و برای رسیدن به المپیک 2020 توکیو هر کاری لازم باشد، باید انجام شود.
رئیس فدراسیون والیبال در مراسم معارفه‌اش در این خصوص گفت: کارمان سخت است و اولویت فدراسیون مسابقات انتخابی المپیک خواهد بود؛ اگر این رقابت ها را از دست بدهیم ضایع بزرگی برای والیبال خواهد بود. پس از انتخابی المپیک زمان داریم تا در مورد برنامه‌های آینده صحبت کنیم. الان هیچ چیزی مهمتر از انتخابی المپیک نیست؛ این مسابقات حتی از لیگ برتر هم مهمتر است و اگر نیاز باشد، یک ماه لیگ را تعطیل می‌کنیم.
بیشتر بخوانید:
داورزنی: ای‌کاش مجبور به بازگشت نمی‌شدم
داورزنی بلافاصله بعد از مراسم معارفه جلسه‌ای با حضور فتاحی، خوش‌خبر، اکبری و رضایی برگزار کرد. خروجی جلسه آقای رئیس با کادر فنی تیم ملی این بود که لیگ برتر باید زودتر از موعد تعطیل و اردوهای تیم ملی آغاز شود. منوچهر پورحسن، سرپرست سازمان لیگ در این خصوص گفت: با توجه به فشردگی مسابقات لیگ و احتمال آسیب‌دیدگی بازیکنان ملی‌پوش حاضر در لیگ، مسابقات پس از هفته دهم تعطیل می‌شود و بازیکنان مدنظر سرمربی تیم ملی، در اختیار وی قرار می‌گیرند تا ضمن آمادگی بهتر برای مسابقات انتخابی المپیک، از آسیب‌های احتمالی جلوگیری شود.
*تصمیم منسوخ و نخ نماشده
این تصمیم که نخستین و جدی‌ترین تصمیم فدراسیونِ داورزنی است واکنش‌های متفاوت زیادی به همراه داشت. باید بپذیریم که تعطیلی طولانی‌مدت لیگ برتر به خاطر تیم ملی می‌تواند تبعات زیادی داشته باشد و طبیعی است که بیشترین گلایه‌ها را باشگاه‌ها داشته باشند. لیگ پویا مولد و تغذیه کننده اصلی تیم ملی است و از دل یک لیگ منظم و پویا، یک تیم ملی آماده و قدرتمند بیرون می آید. تعطیلی لیگ به بهانه آمادگی تیم ملی تصمیم منسوخ و نخ نماشده‌ایست که خروجی آن هرگز به نفع تیم ملی نخواهد بود.
این مدل تصمیم بیشتر از آنکه به سود تیم ملی باشد، با خارج کردن بازیکنان از فضای رقابت و مسابقه، آنها را از پروسه و چرخه آمادگی خارج خواهد کرد و تیم ملی باید در یک فضای ایزوله و گلخانه ای خود را مهیای رقابت کند. آنچه در درازمدت آثار سو و منفی بر بازیکنان خواهد داشت. تجربه ثابت کرده بازیکنان در جریان اردوی طولانی و بسته، معمولا دچار فرسایش روحی و جسمی می شوند و اردو به جای آماده کردن آنها، تاثیری معکوس خواهد داشت.
از سوی دیگر تعطیلی لیگ بزرگترین لطمه را به باشگاه هایی می زند که پشتیبان و تغذیه کننده تیم ملی هستند و با تعطیلی رقابت‌ها، ضرر مادی و معنوی را متحمل خواهند شد که هرگز پذیرفتنی نیست. باشگاه ها در این فضای کاملا از چرخه مسابقه و تاثیرگذاری خارج می شوند و بلاتکلیف خواهند بود. اتفاقی که به هیچ وجه به سود والیبال نیست.
*اردوی تشریفاتی بدون اصلی ها
از طرفی باید به موضوع دیگری هم توجه کرد و آن هم اینکه در حال حاضر سعید معروف، میلاد عبادی‌پور، پوریا فیاضی، امیر غفور، سیدمحمد موسوی و مرتضی شریفی در لیگ‌های خارجی بازی می‌کنند و غیر از شریفی همگی جزو بازیکنان اصلی تیم ملی به شمار می‌روند. طبق قانون فدراسیون جهانی این بازیکنان تنها 10 روز پیش از رقابت‌های انتخابی المپیک می‌توانند در اختیار تیم ملی قرار بگیرند. این بدان معناست که تمرینات تیم ملی در تعطیلات لیگ، بدون حضور نفرات اصلی و کلیدی برگزار می شود و در چنین شرایطی عملا برگزاری اردو و تمرینات بی معنا و بی فایده است.
این موضوع یعنی مسابقات لیگ برتر برای کمک به تیم ملی برای حضور در رقابت‌های انتخابی المپیک 50 روز تعطیل خواهد بود. در اردوی بلند مدتی که کولاکوویچ برای تیم ملی درنظر گرفته فقط بازیکنان ذخیره می‌توانند دور هم جمع شوند و تمرین کنند تا در نهایت هم از تیم ملی خط بخورند تا لژیونرها در ترکیب قرار بگیرند.
*شیرکوند: ستاره‌ها از دل لیگ بیرون می‌آیند
احسن شیرکوند، یکی از باتجربه‌ترین بازیکنان حاضر در لیگ برتر که عضو تیم والیبال شهرداری ورامین است، درخصوص تعطیلی لیگ گفت: امیدوارم خبر تعطیلی لیگ واقعی نباشد، اما اگر بخاطر منافع ملی چنین تصمیمی گرفته شده، ما هم احترام می‌گذاریم. اگر تعطیلی لیگ به تیم ملی کمک می‌کند، ما حاضریم ضرر کنیم تا تیم ملی موفق باشد. نباید فراموش کنیم ستاره‌هایی همچون علی‌اصغر مجرد از دل همین لیگ بیرون آمده‌اند. شاید دلیل و منطق مسئولان این است که مانع مصدومیت بازیکنان داخلی شوند.
*کارخانه: ای‌کاش با باشگاه ها مشورت می‌کردند
همچنین مصطفی کارخانه که از جمله مربیان با سابقه والیبال ایران در بخش ملی و باشگاهی است، در این خصوص اظهار داشت: آقایان مصدومیت فرهاد قائمی را بهانه کرده‌اند؛ سوال من اینجاست که اگر بازیکنی در اردوی تیم ملی مصدوم شود، تکلیف چیست؟ ای کاش از قبل تصمیم‌گیری می‌شد یا اینکه حداقل با باشگاه‌ها مشورت می‌کردند. اگر تیم ملی خوب می‌خواهیم باید باشگاه‌ها را تقویت کنیم. این شرایط هر سال در دوران داورزنی رخ داده؛ باشگاه‌ها برای فدراسیونِ داورزنی همچون بچه سرراهی هستند.
داورزنی در دوران قبلی مدیریتش در فدارسیون والیبال تمام تمرکزش را روی تیم ملی گذاشته بود و کمترین توجه را به باشگاه‌ها می‌کرد. او بسیار زیرکانه تمام نواقص و کاستی‌ها را با عملکرد خوب تیم ملی بزرگسالان پوشش می‌داد. ظاهراً در دور جدید هم برنامه داورزنی همین است؛ اما آقای رئیس باید بداند حضور در المپیک با توجه به رشد والیبال در سال‌های اخیر کمترین توقع مردم است و دیگر نباید از آن به عنوان یک حماسه یاد کرد.
*شهنازی: لیگ نباید آسیب ببیند
شاید بهترین جمله را در این مورد ناصر شهنازی گفته باشد. او می‌گوید «عدم صعود تیم ملی به المپیک به معنی فاجعه است. درخصوص تعطیلی لیگ هم معتقدم که باید به گونه‌ای برنامه‌ریزی شود که نه تیم ملی آسیب ببیند و نه باشگاه متضرر شوند. بالاخره باشگاه‌ها هزینه کرده‌اند و می‌خواهند مسابقات منظم باشد.»
*عطایی: اردوهای بلندمدت در والیبال ایران جواب نمی‌دهد
بهروز عطایی از دیگران مربیان حاضر در لیگ برتر است که سابقه حضور در تیم ملی جوانان را هم دارد. او درخصوص تصمیمی که از سوی فدراسیون گرفته شده است، عنوان کرد: اردوهای بلند مدت در والیبال ایران جواب نمی‌دهد. هر زمانی که ملی‌پوشان ما از دل لیگ به یک تورنمنت رفته‌اند، عملکرد بهتری داشتند. ای کاش قبل از اتخاذ چنین تصمیمی جلسه‌ای با حضور باشگاه‌ها یا حداقل چند مربی برگزار می‌شد.
وی ادامه داد: آقایان می‌خواهند کاری کنند که اگر در مسابقات انتخابی المپیک خدایی ناکرده نتیجه نگرفتیم بگویند ما همه کار کردیم، اما بازهم موفق نبودیم. فراموش نکنیم که همه کار کردن با درست برنامه‌ریزی کردن متفاوت است. من فکر می‌کنم این تصمیم فقط نظر داورزنی نبود؛ بلکه حرف‌هایی به وی زدند و اطلاعاتی به وی دادند که منجر به این تصمیم شده است.
*جلسه بعد از تصمیم‌گیری
به نظر می‌رسد فدراسیون والیبال تنها برای اینکه صدای اعتراض مربیان را خاموش کند تصمیم دارد روز دوشنبه، 11 آذر جلسه‌ای را با آنها برگزار کند. در این جلسه ظاهراً قرار است برای ادامه مسابقات لیگ با باشگاه‌ها مشورت شود، اما پیش‌بینی می‌شود که بازهم شاهد این باشیم که فدراسیون فقط تصمیماتی که از قبل اتخاذ شده را به مربیان منتقل کند.
چینی‌ها که خود میزبان رقابت‌های انتخابی المپیک هستند تصمیم گرفتند برای حضور پرقدرت در این مسابقات زمان شروع لیگ داخلی خود را به بعد از این پیکارها موکول کنند. سایر کشورها هم تنها 10 یا 15 روز قبل از آغاز مسابقات ملی‌پوشان خود را جمع می‌کنند تا به هماهنگی مدنظر برسند، اما ایران باز هم خالق ایده‌ای مبتکرانه است که می‌تواند به ضرر تیم ملی و باشگاه‌ها باشد.
به هر حال اهالی والیبال منتظر هستند تا رقابت‌های انتخابی المپیک شروع شود و ایران بتواند جواز حضور در توکیو را کسب کند. ایران بدون شک یک سر و گردن از حریفان آسیایی خود بالاتر است و برای رسیدن به موفقیت فقط نیازمند یک برنامه‌ریزی دقیق است.