عیسی علیزاده معاون فرهنگی جهاد دانشگاهی در گفتوگو با خبرنگار گروه علمی و دانشگاهیخبرگزاری فارس، در پاسخ به این سوال که در انتقادهایی که از شیوهنامه انضباطی جدید دانشجویان مطرح میشود، بیشتر نقد و بررسیها بر بعد حقوقی شیوهنامه متمرکز شده و در این بررسیها جنبه فرهنگی مغفول واقع شده است، اظهار داشت: دوره دانشجویی دوره بسیار حساسی است.
وی ادامه داد: دانشگاه میتواند از یک دانشجو با تفاسیر مختلف یک مجرم یا یک متهم تعریف کند و همچنین میتواند با هدایت کم کند که دانشجو این دوره را به سلامت بگذراند.
*هیجان خاص دوره دانشجویی میگذرد
علیزاده تصریح کرد: بسیاری از افراد هیجانات خاص این دوره را تجربه کردهاند و قرار نیست کسی که برای مثال اکنون منتقد و معترض است و به صورت چالشی مباحث را دنبال میکند، تا آخر عمر همین رویه را در پیش گیرد؛ بالاخره این دوران میگذرد و دوره آن سپری میشود.
وی ادامه داد: اینکه دانشجو باید بفهمد چگونه در عین حال که باید قوانین را رعایت کند حرفش را هم بزند، نیاز به فرهنگسازی دارد.
* دانشجو و اساسا کل جامعه نحوه بیان اعتراض خود را بلد نیستند
معاون فرهنگی جهاد دانشگاهی افزود: یکی از کارهایی که در جهاد دانشگاهی از ۸ سال قبل در دست انجام داریم و امسال نهمین دوره آن برگزار میشود مناظرات دانشجویی است. احساس شخصی ما در جهاد دانشگاهی این است که دانشجو و اساسا کل جامعه نحوه بیان اعتراض خود را بلد نیستند، یعنی تحمل شنیدن حرف مخالف را نداریم، اینکه بتوانیم حرف مخالف نظرمان را نقد کنیم را بلد نیستیم و این کار نیاز به آموزش دارد. اینگونه نیست که کسی فکر کند که اکنون فکر میکنم که جواب طرف مقابل را چگونه بدهم و بتواند از پس این مهارت برآید.
* نمیتوان در تضاد عقاید جنجال به پا کرد
وی ادامه داد: در مباحثی از جمله مناظرات و فعالیتهای تیمی، چنین مواردی تمرین میشود؛ دانشجو حرفی دارد که ممکن است بزند و در جواب آن، طرف مقابل هم حرف مخالفی داشته باشد. در این مواقع اینکه بخواهیم جنجال کنیم رویه صحیحی نیست.
علیزاده تصریح کرد: وجود شیوهنامه انضباطی به این دلیل است که مسئول دانشگاه باید آرامش را در دانشگاه حفظ کند؛ حال اگر آرامش دانشگاه با فرهنگسازی حفظ نشد باید نظمی برقرار کند. اینکه روش برقرار کردن نظم در دانشگاه چه باشد، صورت مساله است.
* شیوهنامه نویسی توسط جامعهشناسان و اساتیدی که متمرکز بر پس از وقوع حادثهاند
معاون فرهنگی جهاد دانشگاهی ادامه داد: یکی از مشکلاتی که در تدوین شیوهنامهها داریم حضور جامعهشناسان و روانشناسان و اساتیدی است که به جای اینکه سنگینی کار را روی بحث چرایی موضوع بگذارند، برای بعد از تخلف برنامهریزی و چارهاندیشی میکنند؛ یعنی به جای اینکه موضوع را به قبل از اتفاق بسط دهیم که چرا چنین اتفاقی رخ میدهد میپرسیم چرا دانشجو چنین کاری کرد.
*آستانه تحمل دانشجو را پایین میآوریم و واکنش نشان میدهد
وی توضیح داد: برای مثال وقتی کیفیت غذا، خوابگاه، شهریه بالا است، عواملی را در پایین آوردن آستانه تحمل دانشجو به کار میبریم و سپس دانشجو واکنش نشان میدهد.
علیزاده گفت: اینکه فقط وقتی دانشجو دست به تخریب برد یا قوانین را رعایت نکرد باید با او برخورد شود صحیح است؛ اما چرا به پیشینه این موضوع نگاه نمیکنیم که چرا باید چنین فضایی به وجود بیاید؟ چرا همیشه باید مجبور به تصمیمگیری طبق معلول باشیم؟ چرا به علت نرسیم؟ اگر دانشگاه در ایران قدمت دارد میتوان برای آن راهکاری پیدا کرد.
انتهای پیام/