به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری فارس، تقریبا روزی نیست برای خرید به بازار بروی و در آن اثری از افزایش قیمت انواع لبنیات نبینی، شیر، دوغ، کره، ماست محصولاتی هستند که ترمزشان بریده و قیمت‌ها روز به روز بالاتر می‌رود و کسی هم نیست بگوید چرا؟، نظارت تقریبا تعطیل شده است، قانونی نیست و اگر باشد، هم لبه آن کند شده است، ظاهرا نه کارخانه‌های لبنی گوش‌شان بدهکار حرف دولتی‌هاست و نه از برخی دولتی‌ها دم برمی‌آید.
قیمت‌ها روز به روز بالاتر می‌رود و به همان اندازه هم قدرت خرید مردم پایین‌تر می‌شود. همین‌طوری هم مردم ایران روزانه به اندازه نصف مردم دنیا شیر می‌خورند، چه برسد به اینکه قیمت‌ها هر روز بالاتر برود، اینکه گفته شده است، مصرف شیر در ایران نصف میانگین جهانی است، مربوط به سالها پیش است، آمار جدیدی در این مورد نداریم، مطمئنا سرانه مصرف بسیار پایین آمده است.
شاید بگویند که مردم ایران به تأثیر شیر و لبنیات در سلامتی آگاه نیستند، اما این حرف خطا است، کیست که در این روزگار، با این همه دسترسی به اطلاعات، از فواید گرانبهای این قبیل محصولات غافل بماند؟ دلیل اصلی آن است که مردم قدرت خرید ندارند.
افزایش روز به روز قیمت‌ها توانی برای مردم نگذاشته تا لبنیات هم در سبد روزانه غذایی‌شان جایی داشته باشد. به هر حال نان از همه واجب‌تر است!.
بی‌توجهی کارخانه‌های لبنی به حدی است که منتظر تصمیمات دولت نمی‌مانند، قرار است که ستاد تنظیم بازار قیمت تمام شده را بررسی کند و پس از آن تصمیم بگیرد که کارخانه‌های لبنی چه میزان حق دارند یا ندارند که قیمت را اضافه کنند.
کارخانه‌های لبنی هر زمان که اراده کنند، قیمت را بالا می‌برند، تنها حواس‌شان به این است که طوری اضافه نکنند که مردم اصلا خرید نکنند. تا حدی قیمت را بالا می‌آورند که میانه‌ای باشد تا از کاهش خرید مردم ضرر نکنند.
رضا باکری دبیر انجمن صنایع لبنی می‌گوید: «کارخانه‌های لبنی خودشان تصمیم گرفتند که قیمت را افزایش دهند، پس از آنکه آنها دیدند بررسی دولت برای قیمت تمام شده و اظهار نظر درباره قیمت‌ها طولانی شد، آنها خودشان قیمت‌ها را بالا بردند، به هر حال آنها ضرر می‌کردند.»
در ادامه افزایش‌های چندین‌باره قیمت لبنیات در بازار، جدیدترین خبر این است که این‌بار برند شیر «ک» ترمز بریده و هر بطری شیر را به ۴ هزار و ۷۵۰ تومان رسانده است و دوغ کیسه‌ای را از ۲ هزار تومان به ۲ هزار و ۹۰۰ تومان افزایش داده است.
به هر حال معلوم نیست این افزایش قیمت‌ها تا کجا ادامه می‌یابد؟ مسئولان کجا هستند؟ کارخانه‌های لبنی چرا این قدر بی‌توجه شده‌اند و تنها خودشان را می‌بینند؟ مگر نه این است که همه مردم در داخل یک قایق نشسته‌اند؟ ضرر من، ضرر توست و سود من، سود تو، اما متأسفانه اکنون برخی می‌پندارند که به هر دوز و کلکی اگر سود ببرند، برده‌اند. کسی به حفظ مشتری و بازار توجه ندارد.
انتهای پیام/ب