شاید که باید به حرف کارلوس کی‌روش اکتفا کنیم. جایی که از فدراسیون فوتبال خواست تکلیف خود را با تیم ملی مشخص کند؛ تیم ملی برای فدراسیون فوتبال مهم است یا لیگ برتر؛ صعود به جام جهانی مهم است یا صعود از مرحله گروهی؟ با ترسیم هدف طبیعتاً فدراسیون فوتبال می‌تواند بهتر تصمیم بگیرد.

مربی ایرانی برای تیم ملی؛ این شاید به خاطر فرهنگی که بر فوتبال کشورمان حاکم شده در این برهه از زمان قابل پذیرش نباشد، اما این انتخاب فاجعه نخواهد بود. به طور حتم اگر بعد از کارلوس کی‌روش یک مربی ایرانی جای او را می‌گرفت ضعیف‌تر از مارک ویلموتس نتیجه نمی‌گرفت، چه بسا که بهتر هم نتیجه می‌گرفت. اشتباه بزرگ فدراسیون فوتبال این بود که در ۸ سال حضور کارلوس کی‌روش از یک دستیار قوی ایرانی در کنار او استفاده نکرد که الان او را به عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب کند. تصور کنید یحیی گل‌محمدی ۸ سال دستیار کارلوس کی‌روش بود. الان به طور حتم اگر قرار بود سرمربی تیم ملی شود جامعه فوتبال به راحتی او را می‌پذیرفت. مربی‌ای با ۸ سال دستیاری کارلوس کی‌روش حتماً می‌توانست گزینه مناسبی برای تیم ملی باشد.

نمونه این اتفاقات در فوتبال جهان به دفعات رخ داده است؛ مثلاً در آلمان. روزی که کلینزمن از تیم ملی خداحافظی کرد فدراسیون فوتبال آلمان دستیار او یواخیم لو را به عنوان سرمربی انتخاب کرد و الان یواخیم لو سال‌های متمادی است که سرمربی تیم ملی آلمان است و موفقیت‌های قابل تحسینی هم داشته است. متأسفانه ما در سال‌های اخیر هیچ تلاشی نکردیم که مربی ایرانی را بزرگ کنیم و بر این باوریم که مربی ایرانی برای تیم ملی خوب نیست. اگر مربی خارجی مارک ویلموتس است خیلی از مربیان ایرانی از او بهتر هستند و بهتر از مارک ویلموتس برای تیم ملی به کار می‌آیند.

اگر قرار باشد میلیاردها تومان به مربی خارجی پول بدهیم آن هم در این شرایط اقتصادی باید مربی‌ای در حد و اندازه‌های کارلوس کی‌روش روی نیمکت تیم ملی بنشیند نه مربی‌ای، چون مارک ویلموتس که در آخرین حضورش روی نیمکت ساحل عاج نشست و موفق هم نبود! کارلوس کی‌روش پیش از حضور در تهران روی نیمکت تیم پرتغال نشسته بود و باشگاه‌هایی، چون منچستر و رئال. کارلوس کی‌روش کجا و مارک ویلموتس کجا؟!