خبرگزاری مهر - گروه ورزشی: پرونده رقابتهای گرنداسم روز جمعه بسته و سجاد مردانی در مسابقاتی که روز پنجشنبه برگزار شد، بعد از یک دور استراحت، در دو راند متوالی برابر «تیان جیان» از چین با ارائه یک مبارزه ضعیف و پرانتقاد نتیجه را در دو راند متوالی با نتایج ۹ بر یک و ۱۷ بر ۴ واگذار کرد و از دور رقابتها کنار رفت.
حذف سرگروه سنگین وزن تیم ملی یعنی از دست دادن شانس کسب سهمیه سوم، یعنی آنکه تکواندو باید با دو سهمیه در بخش مردان راهی توکیو ۲۰۲۰ شود. در واقع تکواندو ایران بعد از چهار سال تلاش و حضور در مسابقات معتبر به خصوص گرندپری ها، تنها با دو سهمیه راهی المپیک خواهد شد.
سجاد مردانی علی رغم ارائه مبارزات زیبا و دیدنی در مرحله نهایی رقابتهای گرندپری (مسکو) که حاوی ضعف‌های فنی هم بود، موفق به کسب سهمیه از طریق سیستم رنکینگ نشد تا عزم خود را برای کسب سهمیه از طریق رقابتهای گرندسلم و کسب مدال و سکوی نخست سهمیه جزم کرد، ولی این مهم نیز حاصل نشد.
اما مردانی پیش از آنکه به مسکو و حتی چین برود سهمیه را از دست داده بود. فدراسیون تکواندو و سازمان تیم‌های ملی باید پاسخگو باشند که چرا از سهمیه ۴۰ امتیاز تورنمنت‌ها در سال ۲۰۱۸، مردانی کمترین امتیاز را کسب کرد؟
رئیس سازمان تیم‌های ملی که فقط از زمین و زمان گلایه می‌کند و در زمان‌های مناسب برای پوشش مشکلات فدراسیون پیشقدم می‌شود، باید پاسخگو باشد که چرا برای اعزام مردانی به تورنمنت‌ها برنامه ریزی نشد تا او اکنون با چند امتیاز اختلاف سهمیه را از دست بدهد؟
در همین یک ماه گذشته مردانی برنامه پرفشاری داشت، بعد از گرندپری صوفیه، دو تورنمنت صربستان و کرواسی، گرندپری مسکو و در نهایت گرنداسلم «ووشی»، آیا یک تکواندوکار حرفه‌ای می‌تواند در مدت نزدیک به دو ماه در همه این رقابتها شرایط مبارزه و کسب مدال را داشته باشد؟
از سوی دیگر در «ووشی» مردانی همانی نبود که در مسکو برخی از بهترین‌های دنیا را شکست داد. سرگروه تیم ملی تکواندو همان ضعف‌های عمده را داشت و کارشناسانی که در این مدت بدون اشاره به این دست ضعف‌ها، فقط برای روحیه دادن به مردانی از او تعریف کردند، باید پاسخگو باشند که چرا ضعف‌های مشهود او را بیان نکردند.
سرمربی پیشین تیم ملی در اظهار نظری جالب عنوان کرده که مردانی «بازیکن ناشناخته» است! وی فراموش کرده که مردانی سال ۲۰۱۳ در تیم تحت رهبری او در مکزیک نایب قهرمان جهان شده است. تکواندوکاری که چهار دوره تجربه رقابتهای جهانی، یک دوره المپیک، چندین دوره قهرمانی آسیا و.... در کارنامه دارد، آیا واقعاً تکواندوکار ناشناخته است؟
هیچ کارشناسی نه در این دو هفته بعد از رقابتهای مسکو و نه در چند سال اخیر نیامد به مشکلات مردانی در مبارزاتش اشاره کند. اینکه او در شروع مبارزه ضعف دارد و در همان ابتدا امتیازات مهمی از دست می‌دهد! ضعفی که رقیب چینی به خوبی با آنالیز سنگین وزن ملی پوش کشورمان از آن اطلاع داشت و از همانجا بهترین بهره را برد و با برتری مقابل مردانی به نیمه نهایی صعود کرد.
نکته مهم دیگر امکان کسب چهار سهمیه در بخش مردان و چهار سهمیه در بخش زنان از طریق سیستم رنکینگ وجود دارد. امکانی که کشورهایی چون کره جنوبی و یا انگلیس و چین از آن به خوبی بهره بردند. اما مسئولان فدراسیون تکواندو که سازمان عریض و طویل اما بدون برنامه‌ای به نام «تیم‌های ملی» را تشکیل داده در دو المپیک ۲۰۱۶ و ۲۰۲۰ این فرصت را از دست داده است. در بخش مردان که همه چیز مشخص است و در بخش بانوان اما واقعاً کاری صورت نگرفته است.
مسئولان فدراسیون که دائم از پتانسیل خوب در بخش بانوان صحبت می‌کنند، چرا برنامه‌ای برای کسب سهمیه آن ندارند؟ بسنده کردن به رقابتهای قاره‌ای برای گرفتن دو سهمیه ممکن از این طریق آیا ظلم به تکوندوکاران بانو نیست؟ مهرو کمرانی تا چه زمانی باید با تیم‌های ملی به این نتایج ضعیف ادامه دهد تا فدراسیون تکواندو به عدم توانایی او بر بودن در رأس تیم ملی پی ببرد؟ در همین رقابتهای گرنداسلم دو شاگرد او همان دور نخست به چینی‌ها باختند و حذف شدند.
اینکه دائم از مشکلات صحبت کنیم، از صادر نشدن روادید برای تکواندوکاران برای حضور در رقابتهای جهانی تا ماراتن کسب سهمیه، همه و همه نوعی فرار رو به جلوست. مشکلات مالی نیز که در رأس بهانه هاست! کافی است متولیان تکواندو به سایر فدراسیون‌ها نگاهی دقیق‌تری داشته باشند تا بدانند که مشکلاتی به مراتب فراتر از تکواندو دارند. حتی برخی از آنها بانک اطلاعاتی هم ندارند که از آن درآمدی میلیاردی داشته باشند.
به نظر می‌رسد فدراسیون تکواندو با این سیستم و نوع برنامه ریزی راه را به اشتباه می‌رود. بارها تاکید کرده‌ایم که تکواندو نیاز به یک بازنگری دقیق از بالا تا پایین دارد و بعد از المپیک ریو ۲۰۱۶ نوشتیم و کارشناسان تکواندو گفتند که اگر همین سیستم با همین تفکر به راه خود ادامه دهد، برای توکیو ۲۰۲۰ هم اتفاق خاصی نخواهد افتاد و اکنون نیز شرایط به مراتب بدتر از چهار سال گذشته است. شکست‌ها و نتایج ضعیف دیده نشد و هر بار بهانه‌ای آوردند تا اکنون با چنین شرایطی مواجه باشیم.