یادداشت اینستاگرامی محمد قوچانی به یاد حاج قاسم سلیمانی:
سردار ملی ایران رفت ...
یکی از نسل سرداران تاریخ ایران : شهیدی زنده در میان ما که سی سال پس از پایان جنگ به شهادت رسید .
انگار ابراهیم حاتمی کیا می دانست : وقتی در" بادیگارد " شمایلی از حاج قاسم را ساخت و در پایان بندی او را فدیه ملت ایران نشان داد برای دفاع از شخصیت نظام به جای اشخاص نظام . حاج قاسم اما همان شخصیت نظام بود .
سرداری که در لباسهای رسمی و جناح های سیاسی نمی گنجید . سرباز و سرداری مادرزاد بود و سرباز، فرزند ملت است و نه پیاده نظام این جناح و آن جناح . بزرگ بود . بزرگتر از سیاست داخلی . تا جایی که با همه ی ارادت اصولگرایان به او ، دوستان اصلاح طلبش را فراموش نمیکرد و برای مولفه قلوبهم می کوشید .
کمتر اصلاح طلبی بود که به حاج قاسم احترام نگذارد و عده ای از اصولگرایان هم بودند که میگفتند او را فقط در سیاست خارجی قبول دارند ، نه سیاست داخلی. گویی حاج قاسم فقط برای شهادت خوب بود ! و البته خودش هم برای شهادت می کوشید چون اهل" سیاست بازی" و کاسبی سیاسی نبود .
حاج قاسم اما چریک هم نبود . ژنرال چهارستاره ای بود که بر هر دو هنر جنگ و صلح مسلط بود . چریک برای جنگ ، جنگ میکند ؛ اما حاج قاسم برای صلح ، جنگ میکرد . برای پیروزی بر جنگ . او برای ایران می جنگید و برای ایمان و برای انسان و این هر سه در یک راه بودند .
برای عمق راهبردی ایران دور از مرزهای میهن با دشمنان ایران جنگید تا ما همسایه داعش نشویم و در یکی از سخنرانی هایش گفت ما در سوریه برای انسان جنگیدیم .چه مسلمان، چه مسیحی، چه شیعه ، چه سنی ؛ وقتی روشن شد حکومت وحشت داعش از استبداد اسد بدتر است . گفت که ما با باور شخصی آدم ها و حتی احوالات دینی آنان کاری نداریم . ما به عنوان شیعه برای انسان مبارزه می کنیم .
حاج قاسم بنیاد گرا نبود چون به انسان فکر می کرد .به عنوان یک شیعه علی با همه ایمان و اخلاص به انسان فکر میکرد و به همین علت شهید مبارزه با خطرناکترین نوع بنیادگرایی و نیز امپریالیسم شد : داعش که نماد ارتجاع دینی بود و تردیدی نکنید که امریکا در به شهادت رساندن حاج قاسم خطایی راهبردی کرد؛ چون او در عین شجاعت ، سیاست داشت و آمریکا به زودی خواهد فهمید خاورمیانه بدون حاج قاسم برای امریکا غیر قابل پیش بینی تر خواهد بود . شهادت حاج قاسم محور وحدت ملی در ایران می شود .
حاج قاسم سیاست باز نبود اما سیاست دان بود و چه در درون ایران چه در بیرون ایران فقدان او یک خلا استراتژیک است که در درجه اول آمریکا فقدان آن را احساس خواهد کرد . ترامپ پشیمان می شود که حریفش را ناجوانمردانه حذف کرد..