در آستانه یازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی ـ که حدود یک ماه و نیم دیگر برگزار می شود ـ هر یک از جریانات سیاسی به دنبال این هستند تا بتوانند ضمن غلبه بر رقبا، حداکثر کرسی‌های مجلس را تصاحب کنند.

به گزارش «تابناک»؛ جریان اصولگرا و جریان اصلاح طلب که هم اکنون در کش و قوس بستن لیست و صلاحیت چهره‌های حزبی و سیاسی خود هستند، تلاش می‌کنند با طرح مسائلی نو نبض سیاسی و اجتماعی جامعه را به دست بگیرند، اما آن سوی تحرکات سیاسی پرونده‌های کهنه و نو همچنان در پله‌‌هایی بالاتر از انتخابات، همه نظرها را به خود جلب کرده است.

پیوستن ایران به FATF و لوایح چهارگانه ذیل آن که طی سال‌های گذشته از سوی مجلس شورای اسلامی تصویب و شورای نگهبان برای تعیین تکلیف آن را به مجمع تشخیص مصلحت نظام ارجاع داده، از موضوعاتی است که گروه های سیاسی آن را موضوع و دستاویز مهمی برای انتخابات می دانند. با توجه به اینکه به ایران گفته شده مهلت بررسی و تصمیم ایران برای پیوستن و نپیوستن به این معاهده هم رو به اتمام است، دوباره مساله داغ شده و بر سر زبان‌ها افتاده است.

لایحه بودجه سال آینده هم از دیگر موضوعاتی است که صدای منتقدان دولت تدبیر و امید و «حسن روحانی» را درآورده است. منتقدان می‌گویند لایحه ای که دولت روحانی برای سال آینده تقدیم مجلس کرده، ۱۲۰ هزار میلیارد کسری بودجه خواهد داشت، اما دولت زیر بار این مساله نمی‌رود و نظر دیگری دارد؛ حتی کلیات لایحه بودجه در کمیسیون تلفیق با رأی لب مرزی توانست آرای نمایندگان را جلب کند.

درباره همه این موضوعات با یک فعال سیاسی اصولگرا که در مجلس نهم رییس کمیسیون ویژه برجام بود و هم اکنون عضو شورای مرکزی ائتلاف نیروهای انقلاب اسلامی است گفت و گو کردیم.

«علیرضا زاکانی» در گفت‌وگو با خبرنگار «تابناک» درباره FATF، اظهار کرد: بله؛ همانطور که اگر برجام تصویب نمی‌شد سفره‌های مردم جمع می‌شد؛ اگر FATF هم به زعم دولتی‌ها کوچکتر می‌شد.

وی خاطرنشان کرد: دولت می خواهد از طریق ایجاد ترس و رعب در جامعه، اهداف نادرست خود را دنبال کند.

زاکانی درباره لایحه بودجه سال ۹۹ هم گفت: دولت می‌خواهد کشور را لاکچری اداره کند؛ آن هم به نفع و بر محور خودش. ادعای آقای روحانی این است که ما در جنگ هستیم؛ اما این بودجه هیچ تناسبی با شرایط فعلی ندارد.

این نماینده سابق مجلس تاکید کرد: به اعتقاد من، باید اصلاح جدی در لایحه بودجه صورت بگیرد و تناسب پیدا کند که منابع و مصارف بتوانند راه را برای گره گشایی از مشکلات مردم باز کند، نه اینکه عادی و سرسری با آن کشور را اداره کرد