یکی از این وسایل نقلیه عمومی که امروزه بسیار مورد توجه نیز قرار گرفته است هواپیماها می‎باشند که همه ساله هزاران نفر که با بلیط داخلی هواپیماقصد سفر دارند را به مقاصد خود می‎رسانند.

برای به پرواز درآمدن این غول‎های آهنی از سوخت‎های مخصوص استفاده می‎شود که با استفاده از آنها هواپیماها قدرت پرواز کردن را بدست خواهند آورد و مسافرانی را که با تهیه بلیط داخلی قصد انجام پرواز داخلی دارند را به مقاصد مورد نظرشان خواهند رساند.

در ادامه به معرفی برخی از سوخت‎های هواپیما خواهیم پرداخت که به کمک آنها هواپیماها به پرواز در خواهند آمد و افراد می‎توانند با تهیه بلیط داخلی هواپیمااز آنها استفاده کنند.

قبل از اینکه با انواع سوخت هواپیما آشنا شوید بهتر است بدانید که سوخت هواپیما و ترکیباتی که در آن بکار گرفته شده است با تمامی سوخت‎های دیگر وسایل نقلیه متفاوت می‎باشد. این نوع سوخت نسبت به دیگر سوخت‎ها از حساسیت‎های بسیار بالایی برخوردار می‎باشد و همین موضوع یکی از دلایل مهم تفاوت این نوع سوخت با دیگر سوخت‎های بکار گرفته شده در دیگر وسایل نقلیه می‎باشد.

اگر بیشتر توجه کنیم متوجه خواهیم شد که این نوع سوخت از نظر حجم، غلظت، ترکیب مواد و بسیاری از المان‎های دیگر با سوخت‎های معمولی تفاوت‎های اساسی دارد.

 ممکن است بسیاری از افرادی که با بلیط داخلی به پرواز داخلی می‎پردازند اطلاعات چندانی در مورد نوع سوخت هواپیما نداشته باشند از این اگر تمایل دارید در این باره اطلاعات بیشتری کسب کنید در ادامه با ما همراه باشید.

همچنین اگر خواستید میتوانید از واقعیت های عجیب پرواز داخلی  بدانید.

سوخت LP1

این سوخت که برای استفاده در موتورهای هواپیما  توسط فرانک وایت بوجود آمده است از دمای انجماد بسیار پائینی برخوردار است تا در شرایط سخت آب و هوایی نیز همچنان عملکرد خوبی را ارئه دهد و مسافرانی که با بلیط داخلی سام سیر قصد سفر دارند بدون بروز مشکل به مقاصد خود برسند. این نوع سوخت را می‎توان همان نفت دانست که از ویژگی‎های خاصی بهره می‎برد. یکی از این ویژگی‎ها این است که بیشترین گرما را باک هواپیما در واحد حجم تولید خواهد کرد و از قابلیت روغن کاری خوبی نیز برخودار می‎باشد.

سوخت JP2

این نوع سوخت یکی دیگر از سوخت‎های مورد استفاده در هواپیماها می‎باشد که در برخی از هواپیماها مورد استفاده قرار می‎گرفته است. این سوخت در سال 1945 طراحی شد و در همان سال ساخته شد. این نوع سوخت که در هواپیماهایی که برای رساندن افرادی که با بلیط داخلی و خارجی قصد انجام پرواز داخلی را داشتند به مقاصدشان مورد استفاده قرار می‎گرفته است از ترکیب بنزین و نفت تشکیل شده است که در آن نسب استفاده از نفت بیشتر از بنزین بوده است.

سوخت JP3

بهد از دوسال در سال 1947 این نوع سوخت طراحی و ساخته شد و در اختیار هواپیماها قرار داده شد تا مسافرانی را با بلیط هواپینا قصد سفر دارند را به مقاصد مورد نظرشان برساند. در این نوع سوخت از 65 الی 70 در صد از بنزین استفاده شده است و مابقی آن را نفت تشکیل می‎دهد. در این سوخت از بنزین بیشتری استفاده شده است و همین موضوع سبب شده تا دیگر هواپیماها در روشن کردن موتورهای خود در هوای سرد مشکلی نداشته باشند .

سوخت JP4

این سوخت که در ساخت آن از 65 درصد گازوئیل و 35 درصد بنزین استفاده شده است در سال 1951 طراحی و ساخته شده است. این نوع سوخت از فشار تبخیر بسیار پائینی برخوردار بود و بین 2 تا 3 درصد فشار را دارا بود. این کاهش فشار در تبخیر سبب می‎شد که این سوخت در تانک تبخیر نشود و موتور بر اثر تبخیر شدن سوخت خاموش نگردد.

سوخت JP5

این نوع سوخت نسل بعدی سوخت هواپیما بوده است که از نقطه اشتعال بسیار بالایی برخوردار بود و میزان تبخیر آن بسیار پائین بود. هواپیماهایی که از این سوخت استفاده می‎کردند مشکل روشن نشدن موتور در ارتفاعات را نداشتند و در زمینه بهبود چشمگیری داشته‎اند.

JP6

این سوخت نسل ششم از سوخت‎های هواپیما می‎باشد که برای این وسیله نقلیه به بازار ارائه شد. این نوع سوخت برای هواپیماهایی طراحی شده است که از موتورهای جت استفاده می‎کنند و سرعت مافوق صوت دارند و مسافرانی را که با بلیط هواپیما قصد سفر دارند با سرعت زیادی به مقصد مورد نظرشان می‎رسانند.

این سوخت مورد استفاده در دماهای پائین می‎باشد زیرا نقطه انجماد آن 65- درجه فارنهایت است ور از این رو در ارتفاعات بالا نیز قابل استفاده می‎باشد. بسیاری از هواپیماهایی که مسافران آژانس هواپیمایی را که قصد انجام پرواز را دارند جابجا می‎کنند از این نوع سوخت بهره می‎برند.

JP7

در صورتیکه یک هواپیما برای انجام ماموریت‎های ویژه انتخاب شود از این نوع سوخت در آن استفاده می‎شود. در برخی از موارد از این نوع سوخت در هواپیماهای نظامی نیز مورد استفاده قرار می‎گیرد. بدلیل کیفیت بالا در این سوخت این مورد جایگزین مناسبی برای سوخت هواپیما می‎باشد.

در سال 1995 سوخت شماره 8 جایگزین سوخت شماره 4 شد. این اقدام توسط نیروی هوایی آمریکا صورت گرفت. از مشخصات این نوع سوخت می‎توان به نقطه اشتعال بالا، بقاپذیری بیشتر و میزان ترکیبات سرطان‎زا کمتر اشاره کرد.

انتهای پیام/