به گزارش مشرق، «معروف است که سردار شهید حاج قاسم سلیمانی در هر کجایی که حاج غلامرضا جعفری (فرمانده لشکر ۱۷ علی بن ابی طالب در دوران جنگ) حاضر بود، می‌گفت: «حاج غلامرضا در اخلاص بسیار از من جلوتر است» و حاج غلامرضا نیز حاج قاسم را به مراتب از خود، مخلص‌تر و بالاتر می‌دانست. با این حال حتی بسیاری از بسیجیان و بچه مسجدی‌های کشور که هیچ، بلکه بسیجیان جوان شهر قم، نیز نام حاج غلامرضا جعفری را نشنیده و این سردار گمنام را نمی‌شناسند؛ چه برسد به مردم عادی کوچه و بازار.»

شنیدن نام چنین شخصیت‌هایی برای نسل حاضر شاید هیچ حس و احساسی را بر نیانگیزد، حتی به اندازه نام یک بازیگر و یا یک ورزشکار. اما برای کوچکترین حاضران عرصه تشخیص مرد از نامرد و بی نقش‌ترین شاهدان روزهای آتش و خون همچون من، شنیدن نام سرداران رشید و سراپا اخلاصی، چون شهید والامقام حاج قاسم سلیمانی و حاج غلام رضا جعفری شنیدنی و ستودنی است.

نام‌هایی که به احترام آنان، تمام قامت باید ایستاد. اما به راستی در جامعه ایرانی، گره کور و نقطه مبهم ماجرای فراموشی اسطوره‌های انقلاب و جنگ کجاست؟ چرا جامعه نخبه پرور ما در زمان‌های بسیار کوتاه، همه افتخارات بزرگان و قهرمانان خود را به فراموشی سپرده و یا به مسلخ قضاوت‌های افراطی و تفریطی و برچسب و انگ‌های رنگارنگ می‌کشاند؟ چرا انسان‌های مخلص و گمنامان سپاه خدا، تا زمانی که روی در خاک ننهاده و جان نباخته باشند، نسل جوان از زوایای پرافتخار زیست آنان بی خبر است؟

چرا هیچ مجموعه هدفمند و سیستم رسانه‌ای برنامه دار منسجمی برای چنین امر مهمی تدارک دیده نشده است؟ 

معرفی اسطوره‌ها و تاباندن شعاع درخشان مردان مردتر از مرد تاریخ این ملت و تصویر و ارائه لایه‌های زیرین و پنهان موج خروشان انقلاب در ایران و دیگر ملل جهان، سفارش‌بردار نیست و همچنان که انقلاب اسلامی به هیچ رسانه و بنگاه خبری بدهکار نیست، و از این پس نیز نخواهد بود. 

شاید حجم انبوه حملات پی در پی رسانه‌ای غرب طی دو هفته گذشته، به خوبی برای همه دردمندان انقلابی ثابت کرد، که حقیقتا جبهه مقاومت و انقلاب، دفتر و دستک و موسسه کارآفرین و آفتابه لگن‌های هفت دست و قس علی هذا، فراوان دارد؛ اما به معنای واقعی کلمه، هیچ قرارگاه رسانه‌ای با فرماندهان واقعا آشنای به رسانه ندارد.

با این وصف هرچند برای مخاطبان این کلام تلخ باشد؛ اما خواب خرگوشی بس است. 

منبع: جوان آنلاین