سمانه بهزادپور روانشناس و مشاور درباره آسیب‌های بی‌توجهی والدین به کودکان، اظهار کرد: پدر و مادرها از روی عمد نسبت به فرزندانشان بی تفاوت نیستند و معمولا این کار غیرعمد توسط آن‌ها صورت می‌گیرد.

این روانشناس با بیان اینکه وقتی که کودک نیاز دارد والدینش برای او وقت بگذارند، آن‌ها این کار را انجام نمی‌دهند و  سرگرم کارهای دیگری می‌شوند، بیان کرد: در چنین موقعیت‌هایی والدین حتی نمی‌دانند که نسبت به کودکشان بی‌توجه هستند، به همین دلیل انجام چنین رفتاری را ادامه می‌دهند.

وی با بیان اینکه ارتباط بین والدین و فرزندان باید از همان دوران کودکی به طور صحیح شکل گیرد، ادامه داد: باید بین والد و فرزند یک دلبستگی امن ایجاد شود تا کودک به پدر و مادرش اعتماد و احساس امنیت را از آن‌ها دریافت کند، انجام چنین کاری مستلزم پاسخگویی و حساسیت نسبت به نیاز‌های کودک است، لذا در زمانی که نیاز به توجه دارد باید این کار را انجام دهیم، چراکه باعث می‌شود دلبستگی ایمن در کودک شکل گیرد.

بهزادپور افزود: اگر مجموعه‌ای از عوامل باعث شود که کودک احساس امنیت از ما دریافت نکند و اعتماد  لازم را به ما نداشته باشد، می‌تواند بر تصویر کودک از خود و روابط اجتماعی‌اش در آینده تأثیرگذار باشد.

این روانشناس تصریح کرد: سنگ بنای رابطه کودک با دیگران، در رابطه‌‌اش با والدین شکل می‌گیرد، پس اگر والدین به کودکشان بی توجهی کنند و آن پذیرش بی قید و شرطی که او نیاز دارد را منتقل نکنند، کودک احساس منفی نسبت به خود پیدا می‌کند و باعث می‌شود عزت نفسش زیر سئوال برود، کودکی که عزت نفس کافی نداشته باشد در بزرگسالی نمی‌تواند خودش را نشان دهد و ابراز وجود کند و این مسئله زیر بنای اختلالاتی مانند افسردگی و اضطراب است.

وی افزود: هنگامی که حس دوست نداشتنی بودن در کودک ایجاد شود، او انتظار طرد شدن از طرف مقابل را دارد، این در روابط کودک با دیگران تأثیرگذار است و می‌تواند او را به سمت روابط ناسالم بکشاند.

بهزادپور بیان کرد: برای داشتن رابطه سالم با فرزندان باید به آن‌ها توجه کنیم، درواقع این باعث می‌شود رابطه خوب و یک دلبستگی ایمن شکل گیرد و دیدگاه کودک را نسبت به خود، زندگی و دیگران تغییر دهد، اگر ارتباط خوب برقرار نشود، کودک در آینده مشکلات رفتاری خواهد داشت و با رفتار‌های منفی، توجه والدین را جلب خواهد کرد.

این روانشناس خاطرنشان کرد: والدین باید بدانند که آیا اهمیت کافی به فرزندانشان می‌دهند و یا تنها امکانات رفاهی را برای آن‌ها فراهم می‌کنند؟ گاهی والدین تنها سرمایه گذاری مالی کرده و نسبت به سرمایه گذاری عاطفی بی توجه هستند، لذا باید پدرها و مادرها به نیاز‌های کودک خود حساس باشند تا فرزندشان رشد شناختی خوبی داشته باشد.