پس از بررسی نتایج آزمایشها بر روی واکسنی که بسیاری را برای مصونسازی در برابر ویروس اچآیوی امیدوار کرده بود، مشخص شده که تزریق این محلول مانع از انتقال ویروس زمینهساز بیماری ایدز نمیشود.
پس از بررسی نتایج آزمایشها بروی واکسنی که بسیاری را برای مصونسازی در برابر ویروس اچآیوی امیدوار کرده بود، مشخص شده که تزریق این محلول مانع از انتقال ویروس زمینهساز بیماری ایدز نمیشود. با وجود این محققان میگویند نباید ناامید شد.
این تحقیق که بروی ۵۰۰۰ نفر در آفریقایجنوبی در حال انجام بود و به نام طرح اچویتیان ۷۰۲ شناخته میشد متوقف شده است.
محققان ضمن اعتراف بر حس "سرشکستگی شدید" ناشی از ناکام ماندن این تحقیق تاکید کردهاند که تلاشها برای یافتن واکسن موثر اچآیوی باید ادامه یابد.
واکسن مورد آزمایش مانند واکسنهای کلاسیک، حاوی نسخه ضعیف شده ویروس اچآیوی نبود و به این لحاظ تهدیدی برای شرکت کنندگان در این تحقیق ایجاد نکرده است.
واکسن حاوی چه بود؟
این واکسن در حقیقت نسخه جدیدی از نخستین واکسن معرفی شده برای پیشگیری از ابتلا به ویروس اچآیوی بود که تا حدودی دریافت کننده را در برابر این ویروس محافظت میکرد و در یک تحقیق بالینی در تایلند تحت عنوان آر.وی ۱۴۴ مورد آزمایش قرار گرفته بود.
ویروس اچآیوی انواع مختلفی دارد و این واکسن نسخهای بود که برای یکی از زیرمجموعههای این ویروس که در آفریقای جنوبی بسیار شایع است تهیه شده بود.
آفریقای جنوبی یکی از بالاترین نرخهای ابتلا به آچآیوی را دارد.
بسیاری از دانشمندان امیدوار بودند که با اثربخش بودن این واکسن جدید نمونههای مشابه آن را برای انواع دیگر ویروس اچآیوی در نقاط دیگر جهان تهیه کنند.
در جریان تحقیق چه اتفاقی افتاد؟
تحقیق به این شکل تهیه شده بود که داوطلبان به کلینیک های شرکت کننده در تحقیق می رفتند و واکسن دریافت می کردند؛ برخی از آنها واکسن واقعی دریافت می کردند و برخی بدون این که بدانند محلولی بیاثر (پلاسیبو) دریافت میکردند.
نتایج اولیه نشان داد که:
۱۲۹ مورد اچآیوی مثبت در میان دریافت کنندگان واکسن روی داده بود
۱۲۳ مورد اچآیوی مثبت هم در میان دریافتکنندگان واکسن بیاثر (پلاسیبو) مشاهده شد
بدینترتیب نتایج نشان داد که تزریق واکسن جدید تاثیری در پیشگیری از ابتلا به ویروس اچآیوی نداشته است.
با وجود این هنوز واکسنهای دیگری در نقاط مختلف جهان در حال آزمایشاند و به همین دلیل محققان میگویند نباید ناامید شد.
هم اکنون درمان دارویی تحت عنوان روش پروفیلاکسی (پیشگیری دارویی) برای جلوگیری از دریافت اچآیوی برای کسانی که تاکنون در معرض ویروس قرار نگرفته اند موثر شناخته شده است اما مشکل آن این است که باید به طور دائمی تجویز شود و مانند واکسنهای کلاسیک که یک بار یا چند بار تززیق آنها کافی است عمل نمیکند.
در کشورهایی که چنین درمانهای دارویی ترکیبی در دسترس همگان نیست بهترین راه پیشگیری استفاده از کاندوم به هنگام رابطهجنسی و پرهیز از روابط جنسی ناایمن است.
همزمان روش های درمانی و داروهای جدید هم طول عمر و امید به زندگی در میان کسانی که با ویروس اچ آی وی زندگی میکنند را به طور چشمگیری افزایش داده است.