درمان جسمانی به افراد کمک می‌کند حرکت خود را بهبود ببخشند. افراد با درمان جسمی بعد از آسیب ورزشی یا بعد از انواع خاصی از جراحی آشنا هستند اما از درمان اختلالات عصب‌شناختی در این روش اطلاعی ندارند.

اختلالات عصب‌شناختی بر مغز، نخاع یا سیستم عصبی تأثیر می‌گذارد و در حال حاضر بیش از 1000 بیمار عصب‌شناختی مانند اسکلروز جانبی آمیوتروفیک، آلزایمر، فلج مغزی، صدمه مغزی، صرع، میگرن، مولتیپل اسکلروزیس، دیستروفی عضلانی، پارکینسون، آسیب نخاعی، سکته مغزی و آسیب تروماتیک مغز شناسایی شدند.

بر اساس گزارش منتشرشده در نشریه سالانه  Neurology، حدود 100 میلیون آمریکایی در سال 2011 تحت تأثیر اختلالات عصب‌شناختی قرار گرفتند که این تعداد احتمالا  با افزایش سن جمعیت، زیاد می‌شوند.

بر اساس آمار مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری، سکته مغزی و آلزایمر چهارمین و پنجمین عامل مرگ در ایالات‌متحده در سال 2017 بودند.

آنه آلدریچ، متخصص بالینی، دارای بورد تخصصی در درمان جسمانی کودکان در بیمارستان کودکان اورنج کانتی CHOC می‌گوید: درمانگران جسمانی، متخصصان آموزش‌دیده و دارای مجوزی هستند که تمرکزشان روی معاینه و درمان مشکلات تأثیرگذار بر هر نوع حرکت است.

جولی آ. بلانک، صاحب مرکزخدمات  درمانی در ساراسوتای فلوریدا گفت: درمانگران جسمانی به بهبود حرکت کمک می‌کنند، بنابراین افراد می‌توانند کارهای موردعلاقه خود را خیلی آسان‌تر انجام دهند.

درمان جسمانی برای بسیاری از مبتلایان به اختلالات عصب‌شناختی مناسب است زیرا  آنان ممکن است درحرکت مشکلاتی داشته باشند و این مشکل بر اساس نوع بیماری عصب‌شناختی که فرد دارد، با پیشرفت بیماری  بدتر شود. این مورد در بیماری‌هایی مانند آلزایمر، پارکینسون و ALS رخ می‌دهد.

چگونه درمان جسمانی می‌تواند کمک‌کننده باشد

آلدریچ گفت: میزان این اختلالات متفاوت است و می‌توانند تأثیر متفاوتی نیز در توانایی فرد برای حرکت داشته باشند.

آلیسون ام. لیچی. مدیر مرکز درمان جسمانی عصب‌شناختی  در ویرجینیا گفت: درمانگران جسمانی مراقبت‌های خود را برای هر بیمار متناسب می‌کنند. این بدان معناست که درمانی که یک نفر دریافت می‌کند با درمانی که فرد دیگر دریافت می‌کند، بسیار متفاوت خواهد بود.

اهداف درمان جسمانی نیز برای هر شخص متناسب است و به همین ترتیب تناوب جلسات درمان جسمانی نیز برای افراد مختلف مناسب با درمان وی است.

این جلسات هم‌چنین می‌توانند در یک سالن ورزشی، آسایشگاه، کلاس درس یا یک زمین‌بازی (مناسب کودکان) برگزار شوند.

بلانک اظهار کرد: درمان جسمانی زودهنگام مهم است. درمان جسمانی نمی‌تواند شرایط یا عواقب بیماری بر حرکت را به‌طور کامل متوقف کند، اما می‌تواند به کند شدن پیشرفت بیماری کمک کند.

بلانک خاطرنشان کرد: "ما می‌توانیم به حفظ مواردی مانند وضعیت خوب، تعادل و قدرت کمک کنیم اما اگر درمان جسمانی دیر شروع شود، نتیجه خوب به‌سختی حاصل می‌شود. "

درمانگران جسمانی به بیماران خود کمک می‌کنند تا با تمرینات منظم و تکراری، بهتر شوند. تمرینات جسمانی شامل تعادل، تقویت و کشش است. این تمرینات کمک می‌کنند تا ماهیچه‌ها و مغز باهم کار کنند.

درمان جسمانی برای کودکان مبتلابه اختلالات عصبی کمی متفاوت است زیرا جلسات می‌تواند به‌صورت زمان بازی تنظیم شود. برای مثال، یک درمانگر ممکن است کودک را مجبور کند به یک اسباب‌بازی برسد تا به آنان در غلت زدن یا تعادل روی یک‌پا هنگام بازی با حلقه در استخر، کمک کند.

آلدریچ گفت: "این روش می‌تواند درمان جسمانی کودکان را برای کودکان و والدین آنان سرگرم‌کننده و رضایت‌بخش کند."

لیچی اظهار کرد: "بخش مهمی از درمان جسمانی تمرینی است که در خارج از جلسات درمانی انجام می‌شود و بیماران لازم است بدانند که چگونه در خانه فعالیت‌ها را انجام دهند."

توصیه‌های درمانی

اگر شما یا شخصی که از او مراقبت می‌کنید، نیازمند درمان جسمانی برای کمک به شرایط عصب‌شناختی هستید به چند نکته باید توجه داشته باشید:

در مورد تجربه درمانگر در زمینه اختلالات عصبی مطلع شوید.

درمانگران جسمانی دارای تخصصی به نام تخصص بالینی عصبی یا NCS هستند.

با مشکل خود به‌راحتی ارتباط برقرار کنید.

اگر در زمان اولین دیدار با درمانگر جسمانی مشکل حرکتی شما مشخص نمی‌شود، سعی کنید از وضعیت خود عکس یا فیلم  داشته باشید و آنها را با خود نزد درمانگر ببرید.

اگر نیازمند مراقبت بیشتر هستید، به درمانگر اطلاع دهید.

بلانک می‌گوید، بسیاری از بیماران در سیستم مراقبت‌های بهداشتی امروز احساس می‌کنند که مراقبت آنان به آنچه بیمه حاضر به پرداخت آن است، محدود می‌شود. این می‌تواند منجر به احساس ناامیدی شود، به‌خصوص اگر بیماران هنوز احساس کنند نیازمند مراقبت بیشتری هستند. اجازه دهید درمانگر شما  از وضعیت شما آگاه باشد تا با شما در این مورد همکاری ‌کند.

تمرینات معین خود را در خانه انجام دهید

اگر شما شرایط بدتری دارید، انجام تمرینات معین در خارج از جلسات درمان می‌تواند تفاوت زیادی در بازسازی قدرت شما  داشته باشد و از بدتر شدن حرکات شما جلوگیری کند.