احمد زید آبادی در مورد موضوع کرونا در کانال تلگرامی خود نوشت:

انسانی که از چند قرن پیش تصور می‌کرد با کشف قوانین علمی، بر طبیعت سلطه‌ای بی چون و چرا خواهد یافت و از جهان "راززدایی" خواهد کرد، اینک حیاتش با یک ویروس به خطر افتاده است!

طبیعت را قوانینی است که البته می‌توان کشف‌شان کرد و طبق آنها تکنولوژی ساخت و زندگی انسان‌ها را راحت‌تر یا از جهتی سخت‌تر کرد، اما سلطه بر طبیعت، خیال عبثی است و ای بسا که تلاش بشر برای تحقق این سودای خام، زندگی بر روی زمین را به جهنم تبدیل کند!
دولت قدرتمندی و متمرکزی مانند چین، نتوانست مانع پیدایش ویروس کرونا شود و در کنترل آن نیز تاکنون موفق نبوده است. پس کرونا خواه ناخواه مرزهای جغرافیایی را در می‌نوردد و اگر به سرعت واکسنی برای آن کشف نشود، در جوامع فقیر با دولت‌های ضعیف و ناکارآمد، ترس و وحشت و مرگ و میر گسترده به بار می‌آورد.
ایران کشوری است که مسئولان آن، چنان سخن گفته بودند که گویی پای کرونا به خاک آن باز نمی‌شود و اگر هم بشود، در موارد نادری در سطح کشورهای دارای قدرتِ کنترل بالا خواهد بود!
یک شب اما از خواب برخاستیم و کرونا را بیخ گوش‌مان دیدیم، آن هم نه در موردی نادر بلکه به صورتی که برخی خبرهای غیر قابلِ راستی‌آزمایی و در عین حال غیر قابلِ اغماض، در بارۀ شیوع آن با سرعتی بدتر از هر نقطۀ دیگر جهان به جز کشور مبدأ ویروس، هشدار می‌دهند.

مسئولان ایرانی تا کنون در مورد چگونگی سرایت کرونا به ایران اطلاعات روشنی ارائه نکرده‌اند. این ویروس قاعدتاً نمی‌تواند خاستگاهی مستقل از محل مبدأ آن داشته باشد و طبعاً مستقیم یا غیرمستقیم از چین وارد کشور شده است.
در حالی که عموم کشورهای جهان از بیم ورود ویروس کرونا مراودات خود را با چین قطع کردند و یا به شدت کاهش دادند، برخی خبرها حکایت از ادامۀ پروازهای شرکت هواپیمایی ماهان به آن کشور تا همین روزهای اخیر دارد. چینی‌ها از اینکه کشورها مبادلات خود را در زمینه‌های مختلف با آن کشور قطع کنند، اظهار نارضایتی می‌کردند. آیا همین نارضایتی سبب نشده است که دولت ایران به دلیل اتکای بیش از اندازۀ سیاسی و اقتصادی‌اش به چین به علت تحریم‌های آمریکا، فشار پنهان آن کشور برای ادامۀ مراودات و مبادلات تهران - پکن را تاب نیاورده و حتی به رغم میل خود، مجبور به ادامۀ این کار شده است؟

اگر این گمانه‌زنی درست باشد، در آن صورت آیا شیوع ویروس کرونا در کشور ما، عوارض و آسیب‌های سیاست خارجی مبتنی بر "نگاه به شرق" را یکجا به نمایش نمی‌گذارد و زنگ‌های‌ خطرِ اتکا نامتوازن به چین و یا نوعی وابستگی اقتصادی به آن کشور را به صدا در نمی‌آورد؟
مهمتر از این اما نیاز به کنترل سریع ویروس در داخل کشور است. کنترل ویروس به مدیریت بسیار کارآمد و علمی و اعتماد متقابلِ بین مردم و دولت نیاز دارد. در غیاب مدیریت کارآمد و بخصوص اعتماد مردم به دولت، شایعات که در چنین محیطی به سرعت شکل می‌گیرند، زمینۀ پذیرش گسترده‌ای از سوی تودۀ مردم می‌یابند و با پذیرش شایعات، ترس و وحشت ناموجه بر افراد مستولی می‌شود و این به نوبۀ خود، عوارض روانی و اجتماعی و اقتصادی و حتی امنیتی فراوانی با خود به همراه دارد.
ویروس کرونا نشان می‌دهد که ادارۀ جوامع امروز از طریق سخت افزاری و اعمال قدرت فیزیکی امکانپذیر نیست، و یک ویروس ناچیز حتی قدرت مهیب و متمرکز حزب کمونیست چین را به چالش می‌کشد!