یک مشاور از دیگر رفتارهای پرخطر در زندگی زناشویی را وابستگی دو سویه زن و شوهر به والدین خود دانست و عنوان کرد: زن و شوهر پیش و بیش از آنکه نقش همسر را ایفا نمایند همچون فرزند والدین خود رفتار می‌نمایند.
یک مشاور، روان‌درمانگر و متخصص مداخله در رابطه زوجین و خانواده، با اشاره به در خطر بودن رابطه همسران به دلیل دخالت‌های نابجای خانواده زن و شوهر گفت: گاه اعضای یک خانواده همچون زن، شوهر و فرزندان برای کاهش بار فشار ناشی از تنش‌ها و مشکلات خانوادگی، رخدادهای داخل خانواده را همچون درد دل و گلایه به خارج از خانواده انتقال داده و زمینه را برای دخالت خانواده‌های دو طرف فراهم می‌آورند.
ناصر یوسفی اظهار کرد: متاسفانه خواسته یا ناخواسته دخالت اعضای خارج از خانواده، به یکی از دلایل اصلی بالاگرفتن کشمکش ها و طلاق بدل می‌شود.
وی از دیگر رفتارهای پرخطر در زندگی زناشویی را وابستگی دو سویه زن و شوهر به والدین خود دانست و عنوان کرد: زن و شوهر پیش و بیش از آنکه نقش همسر را ایفا نمایند همچون فرزند والدین خود رفتار می‌نمایند. در برابر، والدین فرزند خود را به جای فردی مستقل که خانواده جداگانه‌ای برپا ساخته، بیش و پیش از هر چیز همچون فرزند خود می‌انگارند.
یوسفی در ادامه به ادراک نابرابری سهم توجه، محبت و حمایت والدین اشاره کرد و افزود: گاهی اوقات فرزندان از عادل بودن والدین در رسیدگی روانی- اجتماعی به فرزندان خود ناراضی بوده و در رابطه با همشیران خود طرد، تعارض و ستیزه جویی را می‌آزمایند.
وی تصریح کرد: در پاره‌ای از موارد والدین بر پایه دلسوزی، از فرزند ضعیف خود نسبت به سایر فرزندان حمایت بیشتری کرده و حتی دیگر فرزندان خود را به پشتیبانی از او تشویق می‌نمایند و یا برای نشان دادن رضایت خود از رفتار و برخورد یک فرزند به اشتباه می‌کوشند که برای همنوا ساختن سایر فرزندان با او، رفتار فرزند مطلوب را به رخ آن‌ها کشیده و در نتیجه این مقایسه احساس حقارت و نابرابری را در سایر فرزندان ایجاد می‌کنند.
دانشیار دانشگاه کردستان، مسئول انگاشتن همسر برای رفتار نامناسب خانواده همسر را یکی از آفات روابط زناشویی دانست و ادامه داد: در مواردی که هر یک از همسران در رابطه با اعضای خانواده همسر خود از عهده ارتباط توام با مهارت بر نیاید، همسر خود را در مقابل تنش به وجود آمده مقصر دانسته و همسر خود را برای ابراز موضع جانبدارانه تحت فشار قرار می‌دهد.
ناصر یوسفی با اشاره به اینکه نباید به هیچ وجه فرزندان خود را مجبور به گزینش محبوب از میان پدر و مادر کرد تاکید کرد: والدین با عیان ساختن مشاجره و ستیزهای خود در فضای خانواده، فرزندان را به میدان جنگ کشیده و چه بسا فرزند برای از دست ندادن امتیازهای ناشی از تعامل با حامی اصلی ادراک شده، خود را در جبهه او قرار داده و برپایه ارزنده سازی از روی استیصال او، یک تنفر کذایی را نسبت به دیگری نمود می‌دهد.
وی با اشاره به تصور نادرست از تلقی خانه پدری همچون پناهگاهی برای هنگام ستیز، طرد و قهر بیان کرد: بر پایه میدان دادن خانواده‌های مرکز به بدگویی و غیبت درباره همسر، خانواده فرزند خود را همچون یک قربانی در چنگ عروس یا داماد خود انگاشته و زمینه را برای قهر و طرد موقت و در پاره‌ای از موارد برای جدایی آن‌ها فراهم می‌سازند.
یوسفی با اشاره به نحوه پرورش فرزندان همچون سرباز جنگی و سرباز ستون پنجم در جدال‌ها و ستیزهای گوناگون خانوادگی تصریح کرد: پدر و مادرهای نابالیده از دید هیجانی و اجتماعی، در واکنش به ناکامی‌های میان فردی و اجتماعی احساس‌های منفی و بدخواهی خود را درباره اعضای خانواده گسترده در جمع همسر و فرزندان خود نمود داده و بر پایه ساز و کار ائتلاف در برابر غیر، فرزندان را برای جبران کمبودها و کاستی‌های اجتماعی خود پرورش می‌دهند.
وی درخصوص پذیرش ارزش "ازدواج به مثابه نجات از تنگنای اقتصادی" گفت: هستند خانواده‌هایی که نگرش و باورهای آن‌ها چندان از ناکامی‌های اقتصادی متاثر گشته که برجسته‌ترین ملاک فرزندان آن‌ها در ارزیابی‌های وابسته به گزینش و پذیرش همسر چنین بوده است که " وضعش خوب بود".
این روان درمانگر در ادامه اظهار کرد: مصادیق درج شده تنها نمود پاره‌ای از مشکلات خانواده‌هایی است که با تنش‌های خانوادگی درگیر، و با اشفتگی و سستی و از هم‌پاشیدگی دست و پنجه نرم می‌کنند.
وی افزود: شمار دیگری از مشکلات عمده و جزئی در میان بوده‌اند که گریبان‌گیر اعضای خانواده مراجعین بوده ولی از آن میان نابسامانی‌های موجود در رابطه و ارتباطات خانواده هسته‌ای با خانواده گستره همسران، همچون عاملی هشدار آمیز، بسیار برجسته تظاهر یافته است.
یوسفی خاطرنشان کرد: متاسفانه آزموده‌های بالینی نشانگر تاثیر منفی این رابطه و ارتباطات در پدیدآیی یا تشدید بسیاری از مشکلات خانواده‌ها است، از این رو افزایش آگاهی خانواده‌ها در این باره سزاوار توجه و مداخلات ویژه است.
وی در پایان یادآور شد: بهره گیری از همفکری و مشاوره با متخصصین مشاوره خانواده می‌تواند همچون یکی از راهکارهای پیشگیری از نفوذ و گسترش این عامل تباهگر کارساز گشته و برای بهره‌مندی از آموزه‌ها و فنون متمرکز بر غنی سازی رابطه و بهبود جو شناختی، هیجانی و تعاملی خانواده سودمند کند.