به گزارش مشرق، «هادی محمدی» در یادداشت روزنامه «جوان» نوشت:
سخنرانی اخیر اردوغان در قبال رخدادهای عراق، سوریه و لیبی، نوعی دستپاچگی و علنی کردن ماهیت سیاست‌های ترکیه را نشان داد، چراکه بی‌پروا از یک نگاه عثمانی به جغرافیای سیاسی منطقه نام برد. وی از اینکه تروریست‌های جبهه‌النصره و چندملیتی از قفقاز و آسیای مرکزی و ایغورهای چینی از بخش مهمی از شرق ادلب و غرب حلب تار و مار می‌شوند، به بهانه اینکه این تروریست‌ها با سرازیر شدن به ترکیه، امنیت آن‌ها را به خطر می‌اندازد، به‌خود حق می‌دهد که رفتاری مداخله‌گرانه و اشغالگرانه در سوریه از خود نشان دهد. خصوصاً اینکه به‌رغم خط و نشان برای ارتش سوریه، با موضع محکم روسیه مواجه شده و تعداد زیادی از نظامیان ترکیه در بمباران‌های هوایی روسیه در ادلب کشته و زخمی شده‌اند. اردوغان با شرایط نامطلوبی در داخل کشورش روبه‌روست و تقریباً تمامی طیف‌های سیاسی ترکیه او را سرزنش می‌کنند. در ابعاد خارجی هم نه ناتو و نه امریکا، فراتر از مواضع کلامی، اقدام عملی مهمی در حمایت از ترکیه در دستور کار ندارند و حداکثر برای اینکه ترکیه را از روند آستانه و مصوبات آن و یا چسبندگی به روسیه، جدا کنند، حاضرند اطلاعات کاربردی برای درگیر شدن در باتلاق سوریه را در اختیار ترکیه قرار دهند. اردوغان به‌خوبی درک کرده که در همکاری با ناتو و امریکا، مزیت و امتیازی کسب نمی‌کند و تنها باید ابزار تسلیم شده‌ای در دست آن‌ها باشد تا آینده سیاسی‌اش تا حدودی تضمین شود.
خصوصاً اینکه اولویت امریکا در ترکیه از حزب عدالت و توسعه عبور کرده و برای دوره بعد از اردوغان، بر احزاب ملی - مذهبی استوار است؛ لذا اردوغان در آخرین تماس تلفنی با پوتین پذیرش چارچوب‌های سوچی و آستانه و اجرای آن را پذیرفته است و نشست احتمالی سران روسیه، ایران و ترکیه در تهران می‌تواند به روشن شدن اوضاع مناطق اشغال شده توسط تروریست‌ها در ادلب و شمال حلب و همچنین پذیرش حق حاکمیت سرزمینی دولت سوریه و نهایتاً پایه‌گذاری روابطی سودمند برای ترکیه و سوریه با میانجیگری ایران منجر شود. هیچ یک از قواعد بین‌المللی به اردوغان اجازه نخواهد داد به بهانه‌های تروریستی، حضور اشغالگرانه و مداخله حمایتگر از تروریست‌ها را توجیه نماید. باقیماندن بر قواعد بازی تعریف شده در سوچی و آستانه و ریل‌گذاری چشم‌انداز آینده در سوریه و به ویژه مناسبات ترکیه با سوریه می‌تواند منافع و متانت و وقار ترکیه را بیشتر از یک رویکرد اصرار بر اشغالگری در سوریه تأمین نماید.
اردوغان باید به خوبی درک کند که یک تلاش گسترده و پنهان از سوی امریکا، رژیم صهیونیستی و سعودی در حال اجرای کودتای نرم علیه اوست و ترکیبی از ملی‌گراها و اندیشه‌های گولن، بهترین گزینه امریکا برای جایگزینی اردوغان هستند و به همین دلیل و دلایل راهبردی در امریکا، هیچ‌گونه حمایت عملیاتی از ترکیه برای درگیری بیشتر ترکیه با روسیه و ارتش سوریه از خود نشان نمی‌دهند، چراکه نزدیک شدن به مرزهای درگیری با روسیه در اولویت امریکا و ناتو نیست و فراتر از حمایت‌های نیابتی برای درگیر کردن تروریست‌ها یا ترکیه نخواهند رفت.
تغییر رویکرد و رفتار ترکیه و اردوغان در سوریه می‌تواند منافع و امنیت کشورهای منطقه و ترکیه را بیش از پیش تضمین و آینده سیاسی وجاهت اردوغان در رقابت‌های داخلی ترکیه را افزایش دهد.