مسعود پزشکیان، وزیر بهداشت دولت خاتمی و نایب رییس کنونی مجلس می‌گوید که کرونا شوخی گرفته شده ست و باید بسیار جدی‌تر با آن برخورد کرد. او از لزوم برقراری جدی قرنطینه سخن گفته و ضمن انتقاد از عدم قرنطینه‌ی قم، به وزارت بهداشت توصیه می‌کند که دستوری، قاطع و نظامی با این ویروس برخورد شود و اگر هم به برنامه‌ی و گوشزدهای وزارتخانه عمل نمی‌شود اما برای اتمام حجت بایداین مسائل را اعلام کند.

از سوی دیگر این نماینده‌ی مجلس با توجه به برخی انتقادات از انجام تست کرونای تعدادی از نمایندگان، درحالیکه بسیاری از مردم عادی چنین امکانی ندارند، می‌گوید که این حرف علمی نیست و در این مورد توضیحاتی ارائه می‌دهد.

 پزشکیان درباره‌ی قرنطینه‌ی قم گفت: من اگر جای وزارتخانه بودم روز اول قم را قرنطینه می‌کردم و اجازه نمی‌دادم بیرون بروند.؛ اگر هم قبول نمی‌کردند الان که این مشکلات پیش آمده می‌گفتم ما تکلیف‌مان این بود که به شما بگوییم، شما قبول نکردید و حالا تاوانش را هم بدهید. چون بالاخره این بیماری شوخی‌بردار نیست که ما اینگونه با آن برخورد می‌کنیم. مدام می‌گوییم که نترسید و ما می‌جنگیم! بنظر من باید کسی که گرفتار است قرنطینه شود، با کسانی که در ارتباط بوده قرنطینه شوند، تا دیگران را آلوده نکند.

من خودم مهم نیستم و می‌گویم که نمی‌ترسم، ولی من با کاری که دارم می‌کنم ۱۰ نفر دیگر را گرفتار می‌کنم، گناه آنها چیست؟ اینکه کشور را ۱۵ روز تعطیل می‌کردند بهتر از این بود که الان کلا تعطیل شود. الان بیمارستان‌ها برای مریض‌ها جا ندارند، روزبه‌روز هم بدتر خواهد شد. اقتصاد و همه‌چیز مملکت را هم بنظر من بهم خواهد ریخت؛ مگر اینکه بصورت جدی و نظامی با آن برخورد کنند، شوخی بردار نیست. ۱۵ روز مملکت را تعطیل می‌کردند، مثل عید که ۲۰ روز تعطیل است، چه می‌شد؟ ولی متاسفانه نکردند و این گرفتاری در اکثر استان‌ها پیدا شده است. بحث ویروس و بیماری‌های واگیر شوخی بردار نیست؛ ما متاسفانه با آن جدی برخورد کردیم.

پزشکیان در پاسخ به اینکه «اما همه‌ی کشورها تعطیل نکردند»، گفت: آن شهری که گرفتار بود را تعطیل کردند؛ ما تعطیل نکردیم و همه‌ی شهرهای‌مان را آلوده کردیم؛ در صورتیکه اگر آن کار را اول می‌کردیم، دیگر همه‌ی کشور را اینگونه آلوده نمی‌کردند.

این نماینده‌ی تبریز در مجلس، در مورد آمار و ارقام این بیماری باتوجه به اینکه خود پزشک است، گفت: عدد و رقم‌ها واقعی نیست، چون یک تعداد از این بیماران اصلا علامت ندارند که ما تست کنیم؛ ۹۵ نفر را پیدا می‌کنیم و دو نفر می‌میرند، بعد هم می‌گوییم از ۱۰۰ نفر اینقدر نفر آدم مرده، درحالیکه از ۱۰۰ نفر نیست؛ شاید از ۱۰ هزار دو درصدش مرده باشد.

عدد و رقم‌ها واقعی نیست، چون یک تعداد از این بیماران اصلا علامت ندارند که ما تست کنیم؛ ۹۵ نفر را پیدا می‌کنیم و دو نفر می‌میرند، بعد هم می‌گوییم از ۱۰۰ نفر اینقدر نفر آدم مرده، درحالیکه از ۱۰۰ نفر نیست؛ شاید از ۱۰ هزار دو درصدش مرده باشد

اینکه اینقدر می‌میرند و اینها می‌گویند ما این تعداد را پیدا کردیم، نباید این تعداد باشد و آمار بهم نمی‌خواند. بعضی از اینها علامت ندارند یا یک سرماخوردگی است و نمی‌آیند و یا تست نمی‌کنیم و متوجه نمی‌شویم.

پزشکیان درباره‌ی آماری که امیرآبادی برای قم اعلام کردو با واکنش روبرو شد، در پاسخ به اینکه آیا روی حساب و کتابی بود، گفت: نه، در بیمارستان الان آمار دارند و می‌گویند تعداد بیشتری می‌گیرند، راست هم می‌گویند. و حالا این تعداد مرگی که هست و اینکه آیا از این بیماری است یا نه قابل بحث است؛ چون ما آمار نداریم نمی‌توانیم بگوییم که اینطور هست یا نه. وزارت بهداشت راست می‌گوید که آمارش اینقدر است، اما این آمار تمام آنهایی نیستند که گرفتارند؛ چون آمار آنها را نمی‌تواند داشته باشد و تست‌شان را نگرفته. ما خیلی‌ها را نشناختیم و تست نکردیم اما مریض هم هستند. نماینده‌ها را آمدند تست گرفتند و تازه از آن تعدادی که تست دادند و خیلی کم هستند، تعدادی‌شان الان گرفتارند؛ ۵-۶ نفرشان حسابی گرفتارند.

البته خانم دکتر آقاپور می‌گفتند که تعداد دیگری هم را هم زدند. من آمار ندارم اما به هرحال مجلسی که همه ظاهرا سالم بودند و همینجوری تست داده‌اند، الان تعداد قابل توجهی‌شان مثبت است؛ در جامعه هم وضعیت همین است و فقط تست نداده‎اند، اگر تست می‌دادند آنهاهم مثبت می‌شدند. با این مسئله باید جدی برخورد کرد که ما شوخی گرفته‌ایم. باید نظامی با همه جا برخورد کنند و قرنطینه کنند. می‌گویند «من دلم نمی‌خواهد فلان کار را بکنم»، مگر به خواست من و شماست؟ مثلا من بگویم که من خودکشی می‌کنم –که نمی‌توانم بگویم- اما با رفتارم تعداد زیادی را آلوده می‌کنم. آیا من حق چنین کاری را دارم؟ در نتیجه سیستم نباید اجازه دهد که اینها در جامعه بگردند، اما ما اجازه می‌دهیم که اینها در جامعه بگردند، اجازه می‌دهیم مسافرت کنند؛ دیگرانی که الان جای دیگری هستند چه گناهی دارند که اینها می‌روند و آلوده‌شان می‌کنند.

پزشکیان در پاسخ به اینکه «انتقادی برای تست دادن نمایندگان درحالی که مردم عادی چنین امکانی را ندارند مطرح است، این نقد را وارد می‌دانید؟» گفت: آنها که ارتباطات متعدد مردمی دارند احتمال اینکه گرفتار باشند خیلی بیشتر از آدمی است که مغازه‌دار است، کارمند اداره است و مراجعات اداری دارد؛ نمایندگان با همه‌ی اقشار در تمامی سطوح ارتباط دارند. معلوم است اینها در ریسک بالاتری هستند و در نتیجه اگر قرار به گرفتن تست است باید از آنهایی بگیرند که مشکوک‌اند. مثلا یک کارمند معمولی و حتی یک خبرنگار آنقدر در معرض نیست که یک نماینده هست. نماینده با انواع و اقسام آدم‌ها سروکار دارد، کسی مریض است و می‌آید می‌گوید مریضم و بستری‌ام نمی‌کنند،معتاد است وکارمند است و… بخصوص در این انتخابات هم اینهمه مراوده داشتند، اگرنه چطور این تعداد گرفتار شدند؟ اگر با آمار نماینده‌ها که گرفتارند، باقی مردم هم گرفتار باشند، معنی‌اش این است که در این مملکت چندین میلیون نفر باید درگیر باشند. اینگونه است؟ نه! چون نماینده‌ها در معرض گرفتاری بیشتری قرار دارند تا مردم عادی؛ تست هم همین را نشان داد دیگر. کسی که در معرض و در خطر است باید آزمایش دهد و نه کسی که در خطر نیست.

من اصلا تست ندادم، اما احتمال اینکه من مثبت باشم بیشتر از این است که مثلا خواهر یا بردارم مثبت باشند. این حرف‌ها زیاد علمی نیست. آنچه علمی است این است که ما نباید اجازه دهیم اینها راحت در خیابان‌ها بچرخند؛ ولی ما اینکار را نکردیم. ما قم را قرنطینه نکردیم؛ همین الان هم باید کسانی که بیمار شدند، خانواده‌شان و خودشان را قرنطینه کنیم تا بعد از رفع خطر. این بنفع مملکت و آنهاست. سپاه و ارتش و بسیج باید بسیج شوند؛ ماسک هم اگر لازم است باید آنها که در خط‌‌ند برخورد کنند، نه اینکه در این مملکت به همه ماسک دهیم، ماسک که مشکلی را حل نمی‌کند؛ گرفتاری‌ها شکل دیگری است. ما جدی برخورد نمی‌کنیم.

من با وزارت بهداشت صحبت کردم و گفتم باید با این مسئله بصورت کاملا قاطع، دستوری و نظامی برخورد کرد. نیروهای نظامی باید بیایند وسط، این باور من است و اگر نیایند روز به روز مشکلات کشور بیشتر خواهد شد. باید چنان بیایند که هرکسی –هرکه می‌خواهد باشد- تخلف کند. چون اگر مثلا من تخلف کنم ۱۰ نفر دیگر را گرفتار می‌کنم. من حق ندارم به خیابان بیایم ومردم را آلوده کنم، هرکسی گرفتار است مثل بمبی است که در خیابان می‌گردند. عین این است که ما اجازه دادیم کسی که مسلح است و می‌خواهد مردم را بزند در خیابان بگردد. کرونا اینگونه است، کسی که حامل ویروس است معنی‌اش این است که وقتی در خیابان می‌گردد انگار افراد دیگر را هم با تیر می‌زند. نباید اجازه دهیم این کار را بکنند، هرکسی که می‌خواهد باشد؛ این قاعده‌ی برخورد با این بیماری است.

او در پاسخ به اینکه این کارها دست وزارت بهداشت نیست، گفت: اعلام کند، اگر گوش نداند و فردا مشکلی پیش آمد بگوید که من حرفم را زدم؛ یعنی ممکن است گوش ندهند اما بگوید که من گفتم و شما گوش ندادید.

الان کادر پزشکی دارند فداکاری می‌کنند واقعا، در ریسکی قرار گرفتند که گناهش با اینها نبوده و بخاطر عدم سیاستگذاری صحیح الان اینها افتاده‌اند در خطر و مجبورند با هرکسی که این ویروس را دارد بنشینند کنار هم و درمان‌شان کنند. و نقدر هم امکانات نیست و چون نیست ممکن است پزشک یا پرستاری به بیماری بخواهد کمک کند و جان خودش را به خطر بیندازد؛ گناه اینها به گردن کیست؟ اوضاعی درست کردیم! وقتی غیرعلمی برخورد نکنیم اوضاع همین است که می‌بینیم.