مدارس و محیط‌های آموزشگاهی تعطیل شده، بیرون رفتن‌های غیرضروری حذف شده، هر کسی تا حد امکان تلاش دارد تا در شهر و خانه خودش قرنطینه شود و ... . در این بین، فشار روانی و ترسی که به جان مردم افتاده و شبکه‌های اجتماعی که بعضا به شکل نادرست و غرض ورزانه به این وحشت مردم دامن می‌زنند، شرایط بسیار سختی ایجاد کرده است. جا دارد چالش‌های احتمالی را که بین زن و شوهرها و دیگر اعضای خانواده در این شرایط ایجاد می‌شود بررسی و راهکارهایی برای حل این چالش‌ها پیشنهاد کنیم.

بیشتر شدن مداخله‌ها را مدیریت کنید

قرنطینه‌خانگی به شکل طولانی‌مدت، روال عادی سبک‌زندگی خانواده‌ها را تغییر می‌دهد. تصور کنید خانواده‌ای که فرزند یا فرزندانش مدرسه می‌رفتند، شوهر خانواده شغلی مثل معلمی داشته و شاید زن هم شغلی داشته که به یک باره و ناگهانی باید همگی یا بیشتر آن‌ها در این شب و روزها خانه‌نشین شوند. خانه‌نشینی که حتی نتوان به گردش، مهمانی و ... رفت. به طور کلی، همیشه ذهن انسان به یک روال عادی روزانه عادت می‌کند و خودش را با آن شرایط تطابق می‌دهد. قرنطینه خانگی این روال عادی را به هم زده است. واقعیت این است که وقتی زمان طولانی تمام افراد خانواده در یک‌جا و پیش هم در محیط خانه بمانند، چالش‌هایی به وجود خواهد آمد. ممکن است بیشتر در کار یکدیگر مداخله کنند، پا پیچ هم شوند، والدین بیشتر به بچه‌ها اعتراض کنند و کلافگی و گستاخی بچه‌ها در مقابل والدین بیشتر شود. همچنین در چنین مواقعی، زن و شوهر بیشتر همدیگر را کنترل می کنند مثلا چک کردن تلفن همراه و ... .

صبر و تحملی که زودتر طاق می‌شود

بودن تمام وقت در کنار یکدیگر و اختلاف سلیقه‌ها، گاهی باعث می‌شود که صبر و طاقت اعضای خانواده مخدوش شود. با وجود کرونا، مشکلات اقتصادی زیادی گریبان افرادی را که شغل آزاد دارند گرفته و همین مسئله روحیه فرد را تضعیف می‌کند و نگران کننده است. سال نو نزدیک است و اگر زن یا شوهر بر خلاف میل همسر خود تاکید داشته باشد که حتما باید عید دیدنی انجام شود و به توصیه‌های ایمنی اهمیت ندهد و ... این هم شروع یک بحث جدی دیگر می‌شود. موارد مطرح شده می‌تواند بخش کوچکی از مشکلات خانواده‌ها در این روزهای خاص باشد.

قدر با هم بودن را بدانید

برای هر اتفاقی که در زندگی می‌افتد، می‌توانیم انتخاب‌های متفاوتی داشته باشیم که دست خودمان است. هم می‌توانیم این با هم بودن را به شرایطی غیر قابل تحمل تبدیل کنیم و هم می‌توانیم از این موقعیت به خوبی استفاده کنیم. به همین دلیل، توصیه می شود این مسئله را بپذیریم که برای یک دوره‌ای باید این قرنطینه انجام شود که در نهایت به نفع خودمان است و باید همگی به سلامت کل جامعه و خودمان کمک کنیم. واضح است که این دوره هم می‌گذرد و بدانیم هیچ چیز دایمی نیست. سعی کنیم که قدر با هم بودن‌ها و این لحظاتی را که در کنار یکدیگر هستیم بیشتر بدانیم. تا حد امکان سعی کنیم به جای گیر دادن و پاپیچ هم شدن و تمرکز روی نکات منفی هم به مثبت‌ها نگاه کنیم.

فرصت‌ برای گفت‌وگو را از دست ندهید

بیشتر پیش هم بودن‌های اجباری می‌تواند زمان خوبی باشد که زن و شوهر در فضایی امن با هم صحبت کنند و بیشتر به هم نزدیک شوند اما متاسفانه بیشتر ما عادت کردیم که این با هم بودن‌ها و صحبت کردن‌ها را به کام هم تلخ‌تر از زهر کنیم. این مسئله که چگونه از این موقعیت به شکل بهینه‌ای استفاده کنیم، یک سری مهارت‌های جدی می‌طلبد. مثل این که یاد بگیریم بدون قضاوت و نصیحت و بد زبانی گفت‌وگو کنیم و ببینیم که ما زن و شوهر هستیم که در کنار یکدیگریم با یک مقصد مشترک نه دشمن هم!

آلبوم‌های قدیمی را دربیاورید!

حالا که زمان بیشتری در کنار یکدیگر هستیم، سعی کنیم ادب و نزاکت کلام را   هم رعایت کنیم. قدر سالم بودن خودمان و فرزندمان را بدانیم و از خداوند سپاس‌گزار باشیم. همچنین آلبوم‌های قدیمی‌مان را بیرون بیاوریم و از خاطرات شیرینی که به یاد ما می‌آورد، با دیگر اعضای خانواده صحبت کنیم و حال روحی خودمان و خانه را نو کنیم. بپذیریم که هر کدام از اعضای خانواده حق دارند اوقاتی را با خودشان تنها باشند. مزاحم خلوت شخصی هم نشویم. گذشت و چشم‌پوشی از خطاهای یکدیگر را هم نباید فراموش کرد.

بچه‌هایمان را بیشتر بشناسیم

اضطراب و ترس را به هم و به خصوص به بچه‌ها منتقل نکنیم. از اخبار سالم و نه از شبکه‌های اجتماعی اوضاع را در حد معقول پیگیری کنیم. وقت شاد بودن و بازی با بچه‌ها را مشخص کنیم. به جای سرزنش کردن و سرکوفت زدن به آن‌ها، راه‌های ارتباط بهتر و شناخت بیشتر بچه‌ها را یاد بگیریم. توصیه آخر من هم هرچند کلیشه‌ای است اما بیایید بیشتر کتاب بخوانیم و سهم مطالعه را در خانه افزایش دهیم.