نیویورک تایمز نوشت: "ما دیگر نمی توانیم بی تفاوت باشیم!" این جمله ای است که رئیس جمهور چین؛ شی جین پینگ اوایل ماه گذشته با اشاره به خطرات بهداشت عمومی در مورد خوردن حیوانات وحشی گفت. در 24 فوریه ، سیزدهمین کنگره ملی مردم، قانون "ممنوعیت تجارت غیرقانونی حیوانات وحشی ، از بین بردن عادات بد در مصرف حیوانات وحشی و محافظت از سلامتی و ایمنی مردم"  را صادر کرد. این قانون جدید و ممنوعیت قبلی در بازارهای حیوانات وحشی پاسخ مستقیم به نگرانی های بهداشتی پیرامون ویروس کرونا بود. چرا که حدس زده می شود ویروس کرونا از خفاش ها  یا پنگولین ها به انسانها رسیده است و در نتیجه ممکن است این ویروس از طریق یک حیوان وحشی که برای فروش در بازار ووهان وجود داشته به انسانها منتقل شده باشد.

 تجزیه و تحلیل های ژنتیکی تا کنون نشان از مقصر بودن گونه ای مشخص پیدا نکرده اند ، اما در میان مظنونان اصلی ، پنگولین ها حضور دارند. پنگولین ها از جمله پستانداران شناخته شده در منطقه جنوب شرق آسیا محسوب می شوند که بدنی پوسته پوسته و ظاهری مشابه با مورچه خوار دارند. این حیوان تقریباً در غرب ناشناخته است ، اما در چین به عنوان یک حیوان محبوب با خواص درمانی به رسمیت شناخته می شود.

بنابراین اکنون ، با این ظن که احتمالاً  این حیوان باعث کرونا شده است، باید پرسید آیا ممنوعیت خرید و فروش پنگولینها درست است یا خیر؟چین به مدت سه دهه ممنوعیت تجارت حیوانات وحشی را در قوانین خود داشته است ، اما این قوانین مکتوب، مانع از مبادله پنگولینها به عنوان پستاندارانی محبوب بین چینی ها نشده است.

اولین قانون حمایت از حیات وحش کشور چین به اواخر دهه 1980 میلادی باز می گردد که شامل یک فهرست رسمی از حدود 330 گونه در معرض خطر است. به عنوان مثال شکار غیرقانونی ، قاچاق یا تجارت پنگولین می تواند مدت حبسی طولانی داشته باشد. در سال 2000 ، چین مقررات مفصلی را برای بیش از 1700 گونه محافظت شده در نظر گرفت که ارزش بیولوژیکی ، علمی یا درمانی دارند. 

در سال 2007 ، فروش پنگولین و محصولات تهیه شده با آن، خارج از بیمارستان ها و کلینیک های دارای مجوز ویژه، غیرقانونی بود. در سال 2018 ، استان هوبی ، که ووهان در آن قرار دارد ، حدود 300 منطقه حفاظت از حیوانات وحشی را ایجاد کرد و شکار و تجارت بدون مجوز را سرکوب کرد.

اما هیچ یک از این ها به پنگولین ها کمک نکرده است. در ژانویه سال 2019 ، یک محموله 9 تنی از پنگولینها، که تصور می شد حاوی حدود 14000 حیوان بوده است، در هنگ کنگ کشف و ضبط شد. ماه بعد ، 33 تن گوشت پنگولین در مالزی کشف شد و در ماه آوریل نیز 14 تن دیگر در سنگاپور. براساس گزارشی که در سال 2016 توسط گروه وکالت حیات وحش WildAid منتشر شد، بیش از یک میلیون پنگولین در دهه گذشته شکار شده اند. گفته می شود که این رقم، حدود 20 درصد از کل تجارت غیرقانونی حیوانات وحشی را تشکیل می دهد.

طبق گزارش شبکه جهانی نظارت بر تجارت حیات وحش ، از سال 2007 تا 2016 حدود90 هزار پنگولین به چین قاچاق شده است. در سال 2017 ، ممنوعیت تجارت بین المللی هر هشت گونه شناخته شده از پنگولین ها طبق کنوانسیون تجارت بین المللی گونه های در معرض خطر جانوران وحشی (چین در آن عضو است) به مرحله اجرا درآمد. به گفته گروه حفاظت از تنوع زیستی و توسعه سبز چین ، تا سال گذشته ، پنگولین چینی "از لحاظ آماری" منقرض شده محسوب می شد.

در طول دو دهه گذشته ، جمعیت پنگولین های مالایی 80 درصد کاهش یافته است و جمعیت نوع فیلیپینی و هندی نیز با کاهش 50 درصدی رو به رو شده اند. یک مشکل  بزرگ این است که چارچوب نظارتی، در چین مشخص نکرده است که حیات وحش به چه معناست. اجرای قوانین پیشگیرانه بسیار آرام بوده است و استثنائاتی در مورد خرده فروشان دارای مجوز مانند فروشگاههای وابسته به داروخانه های چینی و فروشندگان آنلاین وجود دارد. آخرین ممنوعیتهای قانونی دارای گاف هایی است که امکان تجارت حیوانات وحشی برای مصارف پزشکی یا تحقیقات را فراهم می آورد.

ممنوعیت تجارت و خوردن پنگولین ها به احتمال زیاد به آنها کمک نمی کند ، به خصوص با توجه به دیدگاههای سنتی درباره شفابخشی پنگولین ها. بنابراین شاید بهترین کار در حال حاضر، تغییر تصورات غلط و رویکردهای جدید درباره سلامتی باشد

افزون بر این ها، تقاضای زیادی برای خرید پنگولین ها وجود دارد. همین تقاضا، شکارچیان و فروشندگان را تشویق می کند به مزایای اقتصادی فکر کرده و قوانین را دور بزنند. قیمت پنگولین های زنده از حدود 7 دلار در دهه 1990 به حدود 300 دلار در این روزها افزایش یافته است.

خوراک داغ پنگولین یک خوراک اشرافی محسوب می شود و حتی مقامات شناخته شده گاهی سعی می کنند مهمانان سطح بالای را با یک  تکه گوشت پنگولین  تحت تأثیر قرار دهند. پنگولین بخارپز با زنجبیل از محبوب ترین خوراکی های چینی ها محسوب می شود. اما طعم این خوراک تنها دلیل محبوبیتش نیست. بسیاری از چینی ها معتقدند که پنگولین دارای خواص سلامتی است. در یک نظرسنجی در سال 2015 ، حدود  70 درصد از پاسخ دهندگان چینی گفتند که اعتقاد دارند پنگولین شفابخش است.

برخی چینی ها عمیقا باور دارند که مصرف پنگولین می تواند رماتیسم و بیماریهای پوستی را درمان کند و زخمها را بهبود بخشد.در هر صورت اعتقاد طب سنتی چین، بر این است که  گوشت پنگولین ها به درمان هر نوع بیماری کمک می کند.  اما حتی همین طب سنتی نیز تبصره هایی برای مصرف پنگولین دارد و مصرف گوشت این حیوان به همه توصیه نمی شود. "بیجی کیانجین یاوفانگ" ، مجموعه ای از نسخه های "سان سیمیااو" کیمیاگر سلسله تنگ را  گردآوری کرده است. این نسخه ها در سال 652 توصیه هایی جالب درباره پنگولین دارند. برای مثال در یک نسخه نوشته شده است: "در برخی بیماری های معده مصرف پنگولین مضر و آسیب زا است." لی شیزن" (1518- 1518)  گیاه شناس ، طبیعت شناس و پزشک  نیز  هشدار داده بود که افرادی که پنگولین می خورند ممکن است دچار اسهال مزمن شوند  و سپس به تشنج افتاده و تب کنند.

متون باستانی چین درباره خوردن تعداد زیادی از حیوانات وحشی دیگر ، از جمله مارها و گرازها ، هشدار می داد. هشدارهایی  که امروزه تصور می شود همان هشدار انتقال بیماری های حیوان به انسان بوده اند. با این حال داده های بزرگ به دست آمده از بایدو(سرویس چینی مشابه  گوگل ) نشان می دهد که بیش از یک دهه قبل از شیوع  کرونا، بین 2009 و 2019 ، کلمه پنگولین 23 درصد از کلیدواژه های مهمی را که جستجو می شد به خود اختصاص داده بود.

از زمان ممنوعیت ماه گذشته چین بر روی نوعی از «زبادها، خفاش ها، مارمومت ها و پنگولین ها، جستجو در شبکه های اجتماعی چینی در مورد اینکه کدام حیوان وحشی را همچنان می توان خورد، به شدت داغ شده است.  «آیا غورباقه (بول فراگ) همچنان موجود است؟»، «گوزن چطور؟ و بلدرچین و تخم بلدرچین؟»؛ از جمله سرچ هایی است که انجام می شود.

آیا پنگولین ها، کرونا را به انسان منتقل کردند؟ آیا Covid-19 انتقام آنها از ما است تا ما را با خطر انقراض مواجه کنند؟ در هر صورت ، ممنوعیت تجارت و خوردن پنگولین ها به احتمال زیاد به آنها کمک نمی کند ، به خصوص با توجه به دیدگاههای سنتی درباره شفابخشی پنگولین ها . بنابراین شاید بهترین کار در حال حاضر، تغییر تصورات غلط و رویکردهای جدید درباره سلامتی باشد.