به گزارش مشرق، نمی دانیم این چه اصرار بیهوده ای است که زورکی باور کنیم استعفای علی فتح الله زاده سرپرست موقت باشگاه استقلال، به دلیل بیماری بوده است؟ از این اصرار بیهوده چه کسانی منتفع می شوند؟
اگر به ما در این زمینه اصرار می کنید صادقانه خواهیم گفت شرمنده؛ ما اهل باور کردن این خبرها نیستیم و هیچ وقت نمی پذیریم فتح الله زاده که برای بازگشت به استقلال این همه عطش داشت، ناگهان به دلیل یک سرماخوردگی شدید (به گفته خودش) به این نتیجه رسیده که با طول درمان ۲۰ روزه نمی تواند به استقلال کمک کند!
بیشتر بخوانید:
فتح‌الله‌زاده: من و ترس؟ مرگ را به چشم دیدم
جل الخالق! حاجی استقلال از کی تا حالا اینقدر منطقی به قضایا نگاه کرده است؟ او اگر می خواست به همین سادگی صندلی ریاست را به یک نفر دیگر تعارف کند از ابتدا خودش را جلو نمی انداخت، با هیئت مدیره وارد مذاکره نمی شد، وزیر را مجاب به صدور حکم نمی کرد و با خیال راحت از در ساختمان باشگاه استقلال رد نمی شد؛ به نظر شما عجیب نیست که فتح الله زاده این گونه از استقلال می رود و برای این رفتن، اصرار به باور شدت بیماری اش از سوی ما دارد؟
اصلا فرض بر این که ما آدم های زودباوری هستیم و گول همه این بازی ها را به سادگی می خوریم. گیریم ما آفریده شده ایم برای باور این خبرهای دم دستی، اما با استعفای انصاری فرد چه کنیم؟ یعنی دو سرپرست برای باشگاه های پرسپولیس و استقلال انتخاب شدند که اولی حدود ۶ ماه به کارش ادامه بدهد، دومی هم فقط یک عکس با صندلی مدیرعاملی بگیرد و بعد هم برود؟
عجب، گاهی زودباور بودن چقدر خوب است؛ حداقل این که آدم به هیچ چیز فکر نمی کند!