مشرق- واعظ دیلمی در ارشاد القلوب: رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم ... به هر کس برخورد می ‏نمودند، از بزرگ و کوچک، ثروتمند و فقیر، سلام می‏‌کردند و اگر به جایی حتی برای خوردن خرمایی خشک دعوت می ‏شدند، آن را کوچک نمی‏‌شمردند.

زندگیشان کم هزینه بود، بزرگ طبع، خوش معاشرت و گشاده رو بودند، بی آن‏که بخندند، همیشه متبسم بودند.

بی‏ آن‏که اخمو باشند، محزون بودند، بی ‏آن‏که از خود ذلّتی نشان دهند، متواضع بودند، می ‌بخشیدند ولی اسراف نمی‏ نمودند، دل نازک و نسبت به تمام مسلمانان مهربان بودند.

متن حدیث:

کانَ النَّبیُّ صلی الله علیه و آله و سلم ... یُسَلِّمُ عَلی مَنِ اسْتَقْبَلَهُ مِنْ کَبیرٍ وَ صَغیرٍ وَ غَنیٍّ وَ فَقیرٍ و لا یُحَقِّرُ ما دُعِیَ اِلَیهِ و لو اِلی خَشفِ التَّمْرةِ وَ کانَ خَفیفَ المَؤونَةِ کَریمَ الطَّبیعَةِ، جَمیلَ المُعاشَرَةِ، طَلِقَ الوَجهِ، بَشّاشا من غَیرِ ضِحکٍ، مَحْزونا مِن غَیرِ عَبوسٍ، مُتَواضِعا مِنْ غَیْرِ مَذَلَّةٍ، جَوادا مِن غَیْرِ سَرَفٍ، رَقیقَ القَلبِ، رَحیما بِکُلِّ مُسْلِمٍ... ؛
 

"ارشاد القلوب، جلد 1، صفحه 115"