این واکسن زمانی که با برچسبی [پچ] اندازه نوک انگشت روی موش‌ها آزمایش شد، آنتی بادی‌های اختصاصی ویروس جدید کرونا را در مقادیری تولید کرد که برای خنثی کردن فعالیت ویروس کفایت می‌کرد. نتایج این تحقیق در مجله ای‌بایو‌ مدسین30118-3.pdf) منتشر شده است.

محققان توانستند به سرعت در تولید این واکسن وارد عمل شوند چراکه زمینه‌های این کار در شیوع‌های قبلی انواع دیگر ویروس کرونا فراهم شده بود.

اندره‌آ گامبوتو، استادیار جراحی دانشگاه پزشکی پیتسبورگ و یکی از نویسندگان این مقاله گفت: «ما در سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۱۴ تجربه قبلی درباره سارس SARS-CoV و مرس MERS-CoV [انواع دیگر ویروس کرونا] داشتیم. هر دو این بیماری‌ها ارتباط نزدیکی با نوع جدید ویروس کرونا دارند.»

وی افزود: «ما در مطالعه‌ها دریافتیم که یک پروتئین خاص با نام پروتئین سنبله برای القای ایمنی در برابر ویروس مهم است. ما دقیقا می‌دانستیم در کجا با این ویروس جدید مقابله کنیم.»

وی تاکید کرد که برای همین تامین اعتبار تحقیقات مربوط به این واکسن بسیار مهم است: «شما هرگز نمی‌دانید که شیوع بعدی کجا اتفاق می‌افتد.»

لوئیس فلو، استاد و رئیس بخش درماتولوژی دانشکده پزشکی پیتسبورگ نیز گفت: « توانایی ما برای توسعه سریع این واکسن نتیجه‌ همکاری دانشمندانی با تخصص‌های مختلف برای رسیدن به یک هدف مشترک بود.»

واکسنی که در این پژوهش درباره آن توضیح داده می‌شود و آن را پیتکوواک PittCoVacc نامیده‌اند، در مقایسه با واکسن mRNA که به تازگی آزمایش‌های بالینی آن آغاز شده است، رویکرد شناخته شده‌تری را دنبال می‌کند. در این واکسن، از قطعات پروتئین‌های ویروسی ساخته شده در آزمایشگاه، برای ایجاد مصونیت در بدن استفاده شده است. در واقع این پروتئین ویروسی چنین واکنشی را در بدن ایجاد می‌کند. به گفته محققان این پژوهش، نحوه عملکرد این واکسن به مانند واکسن‌های فعلی آنفلوآنزا است.