به گزارش مشرق، استاد رضا بابایی، نویسنده، پژوهشگر و استاد حوزه و دانشگاه، سحرگاه دیروز دوشنبه ۱۸ فروردین‌ماه پس از یک دوره یک ساله مبارزه با سرطان در قم درگذشت. حاتم ابتسا از فعالان عرصه فرهنگ و کتاب، درباره او یادداشتی در اختیار مشرق گذاشت:
من «رضا بابایی» را هیچ‌گاه از نزدیک ندیده‌ام اما همین اول صحبت بگویم که او را استاد خودم می‌دانم؛ استادی نادیده. اولین بار با او از راه یکی از یادداشت‌هایش آشنا شدم. نقدی جدی و به نظرم درست درباره فیلم «محمد (ص)» مجید مجیدی نوشته بود که نشان از تسلط او بر تاریخ صدر اسلام و مفاهیم ادبی داشت. بعدتر کانال تلگرامی‌اش را پیدا کردم و با افتخار عضوش شدم. چند تا از کانال‌هایی که دنبال می‌کنم نه به‌خاطر محتوای آن‌ها که به‌خاطر قلم شیوا و روان نویسندگان آن‌هاست و به شخصه دوست دارم متن‌هایی که می‌خوانم اصولی باشند و قوانین و قواعد درست‌نویسی را رعایت کرده باشند تا مثالی عملی باشند برای درست‌نوشتن و از آن‌ها یاد بگیرم.
راستش خیلی با حرف‌های استاد بابایی در کانالشان به نام «یادداشت‌ها» با موضوع «دین، ادبیات، فرهنگ» ارتباط برقرار نمی‌کردم و البته در حدی نیستم که بگویم قبولشان دارم یا نه ولی مثلاً نگاه سیاسی ایشان را اصلاً نمی‌پسندیدم؛ ولی یادداشتی نبود که ایشان در کانالشان منتشر کنند و من آن را بارها و بارها آن را نخوانم و از نوع استدلال، جمله‌بندی، استخدام کلمات و فراز و فرود آن لذت نبرم و توشه‌ای برندارم.
یادداشت‌های آن بزرگوار کلاس درسی است برای آن‌ها که می‌خواهند بدانند وقتی از یادداشت حرف می‌زنیم منظورمان چیست و چطور می‌شود چند خط متن بدون ادا اطوارهای علمی، بدون ارجاع و بدون کلمات درشت و سنگین نوشت و با ادبیات ساده و همه‌فهم و شیرین چیزهایی گفت که ملت سوادشان بالا برود. شاید بتوانم بگویم او بهترین یادداشت‌نویسی است که تا کنون شناخته‌ام که تسلطش بر یادداشت‌نویسی شگفت‌انگیز بود.
مجموعه یادداشت‌های او در حوزه دین و فرهنگ را انتشارات آرما در کتابی به نام «دیانت و عقلانیت» گردآورده است که چون از آنچه در فضای مجازی منتشر می‌کردند تروتمیزتر و شسته‌رفته‌تر است ارزش دوباره‌خوانی دارد. او خود را نواندیش دینی می‌دانست و به نظر این کمترین واقعاً هم همین بود.
استاد رضا بابایی کلاس‌های شرح مثنوی هم داشت که متأسفانه هیچ‌گاه فرصت نکردم در آن حضور یابم و از راه فضای مجازی پیگیر آن جلسات بودم.
استاد بابایی مدرس ویرایش هم بود و خیلی از نویسندگانی که می‌شناسم شاگرد درس او بوده‌اند. کتاب خواندنی و فوق‌العاده‌اش به نام «بهتر بنویسیم» را انتشارات دانشگاه ادیان‌ومذاهب درآورده که شاید اگر ناشرش دیگری بود این کتاب خیلی بیش از این‌ها می‌ترکاند. حاصل سال‌ها تجربه‌ی او در حوزه‌ی آموزش و تأمل در نگارش و درست‌نویسی شده بهتر بنویسیم که عصاره‌ای است از نکات ارزنده و حتی نایاب. خواندنش را به هر که می‌خواهد درست بنویسد یا می‌خواهد ویراستار شود اکیداً پیشنهاد می‌کنم.
به هر حال این روزها که استاد رضا بابایی بعد از تحمل یک دوره بیماری جان به جان‌آفرین تسلیم کرده برای از دست دادنش واقعاً غمگینم و حسرت ندیدنش را می‌خورم. اما دلخوشم که نوشته‌های او هست و می‌خوانم تا بهتر بنویسم.