مشرق_ به خواست خدای متعال، همزمان با ماه مبارک رمضان، همه روزه مجموعه‌ای از احادیث موضوعی اهل‌بیت علیهم‌السلام با نام «ره‌توشه معرفت» تقدیم مخاطبین می‌شود. امیدواریم از نظرات و پیشنهادهای سازنده‌تان برخوردار شویم.
بزرگی گناه:
1. جنگ با خدا و رسول: «ألَمْ یعْلَمُوا أَنَّهُ مَنْ یحادِدِ اللهَ وَ رَسُولَهُ فَإنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِداً فِیها» (1) ؛ «آیا نمی‌دانند که هر کس با خدا و رسولش دشمنی کند، آتش جهنم برای اوست که در آن جاودانه خواهد ماند.»
2. بزرگی خدا: عن النبی صلی الله علیه و آله أنَّهُ قالَ: «یا أباذَرِّ! لاتَنْظُرْ اِلَی صِغَرِ الْخَطِیئَةِ وَ لَکِنِ انْظُرْ إِلی مَنْ عَصَیتَهُ (2) ؛ای اباذر! به کوچکی گناه، نگاه مکن بلکه به بزرگی کسی که نافرمانی‌اش را کرده‌ای نگاه کن.»
برخی از آثار گناه:
1. تغییر نعمتها: عن رسول الله صلی الله علیه و آله أنَّهُ قالَ: «اَلذُّنُوبُ تُغَیرُ النِّعَمَ (3) ؛ گناهان نعمتها را تغییر می‌دهند.»
2. قساوت قلب: عن امیرالمؤمنین علیه السلام أنَّهُ قالَ: «مَا جَفَّتِ الدُّمُوعُ إلاَّ لِقَسْوَةِ الْقُلُوبِ وَ ما قَسَتِ القُلُوبُ إِلاَّ لَکَثْرَةِ الذُّنُوبِ؛ (4) اشکها خشک نمی‌شود مگر به خاطر قساوت قلبها و قلبها قسی نمی‌شود مگر به واسطة زیادی گناهان.»
3. دوری از رستگاری: عن ابی عبدالله علیه السلام أنَّهُ قالَ: «إذا أذْنَبَ الرَّجُلُ خَرَجَ مِنْ قَلْبِهِ نُکْتَةٌ سَوْداءُ فَإن تابَ إنْمَحَتْ وَ إن زادَ زَادَتْ حَتَّی تَغْلِبَ عَلَی قَلْبِهِ فَلایفْلِحُ بَعْدَها اَبَداً (5) ؛ هنگامی که کسی گناه می‌کند در دلش نقطة سیاهی خروج می‌کند. حال اگر توبه کند آن نقطه سیاه پاک می‌شود. اما اگر باز هم گناه کند آن نقطه سیاه بزرگتر می‌شود تا سراسر قلبش را فرا می‌گیرد و از آن به بعد هرگز رستگار نمی‌شود.»
بدترین گناهان:
عن ابی جعفر علیه السلام أنَّهُ قالَ: «ألذُّنُوبُ کُلُّها شَدیدَةٌ وَ أشَدُّها مَا نَبَتَ عَلَیهِ اللَّحْمُ وَ الدَّمُ لأنَّهُ إمَّا مَرْحُومٌ وَ إمَّا مُعَذَّبٌ وَ الجَنَّةَ لایدخُلُها إِلاَّ طَیبٌ؛ (6) گناهان همگی سخت هستند و سخت‌ترین آن، گناهی است که از آن، گوشت و خون [بر بدن] روئیده باشد. حال او یا بخشیده می‌شود و یا عذاب می‌گردد، ولی به هر حال در بهشت جز انسان پاک وارد نمی‌شود.»
.....
[1]. توبه/63.
[2]. مجموعه ورام، ج 2، ص 53.
[3]. مستدرک الوسائل، ج 12، ص 334.
[4]. بحار الانوار، ج 70، ص 55.
[5]. اصول کافی، ج 2، ص 271.
[6]. اصول کافی، ح 3، ص 371.