یه گزارش مشرق، ۲۷ اردیبهشت‌ماه تولد رضا امیرخانی رمان‌نویس شاخص این روزهای ماست. اردیبهشت۱۳۸۲بود. آن وقت ها حوزه هنری یک سایت درست و درمان داشت به نام لوح که پایگاهی بود برای شعر و داستان فارسی.
رضا امیرخانی از نویسندگان لوح بود و یکی از نقاط مهمی که امیرخانی از آنجا شروع و مخاطب پیدا کرد، همین سایت لوح بود. یادداشت‌های پراکنده آن موقع امیرخانی در لوح طرفداران بسیاری داشت و خیلی‌ها برای خواندنش لینک لوح را در آدرس بار اینترنت اکسپلوررشان تایپ می‌کردند.
عرض می‌کردم اردیبهشت ماه بود که امیرخانی یادداشتی در لوح منتشر کرد به نام «سیاهه صدتایی رمان» -به گفته خودش- به درخواست مخاطبانش، تعدادی رمان برای کتابخوان‌ها معرفی کرده بود. اکثریت کتاب‌های این معرفی که شامل ۱۰۸ عنوان بود(!) از نویسندگان خارجی بود، اما در انتهای فهرست چندتایی هم ایرانی می‌شد پیدا کرد.
امیرخانی بعدها این فهرست و بقیه یادداشت‌های لوح را در کتابی با عنوان «سرلوحه‌ها» در انتشارات سپیده‌باوران منتشر کرد.
در مقدمه سیاهه صدتایی رمان آمده است: «اولا صد تا بیشتر شد، گفتیم ۱۱۰ تا بشود تیمنا و تبرکا، آن هم نشد! می‌توانید خودتان تا ۱۱۰ را پر کنید. ثانیا برای بعضی از کتاب‌ها که ترجمه‌های متعدد داشت، ترجمه بهتر را -به انتخاب خودم!- برگزیدم. ثالثا، نه کسی با خواندن رمان بی دین می شود، نه دیندار، این هر دو، کار آخوند است!!! رابعا این‌چنین سیاهه‌ای را آن‌چنان که پیشتر گفته‌ام، قدیم‌ها ناصرزاده عزیز به ما -به دوستانم و نه به من!- پیشنهاد کرده بود، اما از آنجا که سیاهه وی را نیافتم، سیاهه خود را نوشتم که یحتمل حذف و اضافاتی دارد.»
در این فهرست نویسندگانی که بیشترین کتاب را دارند، عبارتند از: ایتالو کالوینو (نویسنده موردعلاقه امیرخانی)، جان اشتاین بک، سلینجر، مارگریت‌دوراس، ناتالیا گینزبورگ (یادم هست همان سال‌ها بود که شروع کردم به خواندن گینزبورگ که نمی‌دانم تحت تاثیر امیرخانی بود یا نه؟) ، هرمان هسه و محمود دولت‌آبادی! این فهرست تا مدت‌ها برای علاقه‌مندان امیرخانی که با توجه به «ارمیا»،«ازبه» و بقیه رمان‌هایش، اغلب مذهبی محسوب می‌شدند،مرجع رمان‌خوانی بود،اما امروز می‌توان با نگاهی دوباره در آن دقیق‌تر شد.
*جام جم