مشرق_ دعای روز بیست و هفتم ماه مبارک رمضان: اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی فِیهِ فَضْلَ لَیْلَةِ الْقَدْرِ وَ صَیِّرْ أُمُورِی فِیهِ مِنَ الْعُسْرِ إِلَی الْیُسْرِوَ اقْبَلْ مَعَاذِیرِی وَ حُطَّ عَنِّیَ الذَّنْبَ وَ الْوِزْرَ یَا رَءُوفاً بِعِبَادِهِ الصَّالِحِین.

ای خدا، در این روز فضیلت لیلة القدر را نصیب من گردان و تمام‏امور و کارهای مشکل مرا آسان گردان و عذرهایم را بپذیر، گناهم را محو و نابود ساز، ای رئوف و مهربان در حق صالحان.

اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی فِیهِ فَضْلَ لَیْلَةِ الْقَدْرِ
در این ماه فضیلت شب قدر را به من عنایت کن، شب قدر به احتمال قوی شب 23 ماه رمضان است و به احتمال دیگری شب بیست هفتم است که- در آن شب قرآن نازل شده است‏- ، لذا از خدا در این شب توفیق درک شب قدر را خواهانیم.

وَ صَیِّرْ أُمُورِی فِیهِ مِنَ الْعُسْرِ إِلَی الْیُسْرِوَ
خدایا کارهایم را در این ماه از مشکل به سمت آسانی ببر، یعنی گاهی هر چقدر بخواهیم کاری را انجام دهیم و مشکلات را دور کنیم، باز مشکلی دیگر ایجاد می‌شود، بنابراین از خدا بخواهیم که این امور را بر ما آسان کند

اقْبَلْ مَعَاذِیرِی
خدایا عذر من را بپذیر ؛ همه ما باید به خاطر گناهان مان به درگاه الهی عذر تقصیر آوریم و بگوئیم: خدایا اشتباه کردم، و بدانیم که خدا، سر چشمه مهربانی و رحمت است و ما را در آغوش لطف خود قرار خواهد داد.

بنده همان به که ز تقصیر خویش
عذر به درگاه خدای آورد
ور نه سزاور خداوندیش
کس نتواند که بجای آورد

خطا مکن و عذر مخواه‏

بجاست که در اینجا به حدیثی از امام حسین علیه السلام اشاره شود، حضرت در روایتی می فرماید :«إِیَّاکَ وَما تَعتَذِرُ مِنْهُ فَانَّ الْمُؤْمِنَ لا یُسِیئیُ وَ لا یَعْتَذِرُ وَالْمُنافِقُ کُلَّ یَوْم یُسِیئیُ وَ یَعْتَذِرُ ؛ تحف العقول، صفحه 177.»
کار بدی مکن که ناگریز از عذرخواهی باشد، زیرا انسان با ایمان، نه بدی می ‏کند و نه عذر می ‏خواهد؛ ولی منافق همه روز بد می‏ کند و پوزش می‏ طلبد.
از هرکسی خطا ممکن است سر بزند، ولی افراد با ایمان و منافق در این‏جا یک فرق با هم دارند، افراد با ایمان می‏کوشند که کمتر خلاف کنند تا نیازی به عذر خواستن نداشته باشند؛ زیرا می‏دانند عذرخواهی- بالاخره- رو را سفید نمی‏کند، ولی منافقان پروایی از بدی و تخلّف ندارند و پی در پی پوزش می‏طلبند، و این خود یکی از نشانه‏های نفاق است که ظاهر آن به حکم عذر خواهی، دلیل بر ندامت است، و باطن آن به حکم تکرار، دلیل بر عدم پشیمانی.

وَ حُطَّ عَنِّیَ الذَّنْبَ وَ الْوِزْرَ
خدایا گناهانم را محو کن و در نامه عملم اثری از گناهانم باقی نگذار

یَا رَءُوفاً بِعِبَادِهِ الصَّالِحِین

ای خدایی که به بندگان صالحت مهربانی، این ها مصداق محبت است، یعنی فضیلت لیلة‌القدر را می‌دهی و کارهایم را آسان می کنی و ... اینها از مصادیق رأفت الهی است.