مشرق_ دعای روز بیست و نهم ماه مبارک رمضان: اللَّهُمَّ غَشِّنِی فِیهِ بِالرَّحْمَةِ وَ ارْزُقْنِی فِیهِ التَّوْفِیقَ وَ الْعِصْمَةَ وَ طَهِّرْ قَلْبِی مِنْ غَیَاهِبِ التُّهَمَةِ یَا رَحِیماً بِعِبَادِهِ الْمُؤْمِنِین‏.
ای خدا، در این روز مرا به رحمت خود درپوشان و هم توفیق و حفظ از گناهان روزی فرما و دلم را از تاریکی‌های شکوک و اوهام باطل، پاک دار، ای خدای مهربان بر اهل ایمان.

اللَّهُمَّ غَشِّنِی فِیهِ بِالرَّحْمَةِ
مرا با رحمت خود فراگیر کن که رحمتت همه وجود مرا بگیرد .

یأس از رحمت خدا ممنوع:‏
یکی از آیات امید بخش قرآن آیه 53 سوره زمر می‌باشد، خداوند متعال در این آیه می فرماید: «قُلْ یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلی‏ أَنْفُسِهِمْ لاتَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ‏»
بگو: «ای بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده ‏اید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را می ‏آمرزد، زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است.

«جوانی گریان، خدمت پیامبر «صلی الله علیه و آله» آمد و سخت ناراحت بود، می‏گفت: از خشم خدا می ‏ترسم.
حضرت فرمود: شرک آورده ‏ای؟!
گفت: نه.
فرمود: خون ناحق ریخته‏ ای؟
عرض کرد: نه.
فرمود: خدا گناه تو را می‏آمرزد هر قدر زیاد باشد.
عرض کرد: گناه من از آسمان و زمین و «عرش» و «کرسی» بزرگ‏تر است.
فرمود: گناهت از خدا هم بزرگ‏تر است؟!
عرض کرد: نه، خدا از همه چیز بزرگ‏تر است.
فرمود: برو (توبه کن) که خدای عظیم گناه عظیم را می ‏آمرزد.
بعد فرمود: بگو ببینم گناه تو چیست؟
عرض کرد: ای رسول خدا صلی الله علیه و آله از روی تو شرم دارم که بازگو کنم.
فرمود: آخر بگو، ببینم چه کرده ‏ای؟!
عرض کرد: هفت سال نبش قبر می‏ کردم، و کفن‏ های مردگان را برمی ‏داشتم تا این که: روزی به هنگام نبش قبر، به جسد دختری از «انصار» برخورد کردم، بعد از آن که او را برهنه کردم، دیو نفس در درونم به هیجان در آمد ... (سپس ماجرای تجاوز خود را شرح داد).
هنگامی که سخنش به اینجا رسید، پیامبر «صلی الله علیه و آله» سخت برآشفته شده فرمودند: این فاسق را بیرون کنید، و رو به سوی او کرده اضافه نمود: تو چقدر به دوزخ نزدیکی؟!
جوان بیرون آمد، سخت گریه می‏ کرد، سر به بیابان گذاشت و عرض می‏ کرد: ای خدای محمّد «صلی الله علیه و آله»! اگر توبه مرا می‏ پذیری، پیامبرت را از آن با خبر کن، و اگر نه آتشی از آسمان بفرست و مرا بسوزان و از عذاب آخرت برهان، اینجا بود که پیک وحی خدا بر پیامبر (ص) نازل شد و آیه «قُلْ یا عِبادِیَ الَّذِیْنَ اسْرَفُوا ...» را بر آن حضرت خواند؛ تفسیر ابوالفتوح رازی»، ج نهم، ص 412 ».

البته این گونه اشخاص که بار سنگین از گناه را به دوش می ‏کشند، مسئولیت سنگین ‏تری در مقام جبران از طریق اعمال صالح خود دارند.

وَ ارْزُقْنِی فِیهِ التَّوْفِیقَ وَ الْعِصْمَةَ
و توفیق عصمت بده که گناه نکنم و من را از گناهان حفظ کن.

وَ طَهِّرْ قَلْبِی مِنْ غَیَاهِبِ التُّهَمَةِ
خدایا قلب من را از آلودگی های شک، پاکیزه کن ؛ از اتهام به دیگران و این‌که دیگران مرا نیز متهم کنند، یا این‌که من دیگران را متهم کنم، این‌که خود انسان به دیگری تهمت بزند، مشکل است .تهمت زدن به بی‌گناه از زشت‏ترین کارهایی است که اسلام آن را به شدت محکوم ساخته است.
از پیامبر اسلام «صلّی اللّه علیه و آله» نقل شده که فرمود: «کسی که به مرد یا زن با ایمان تهمت بزند و یا در باره او چیزی بگوید که در او نیست، خداوند در روز قیامت او را بر تلّی از آتش قرار می‏دهد تا از مسؤولیت آن‌چه گفته است در آید». در حقیقت رواج این کار ناجوانمردانه در یک محیط، سبب به هم ریختن نظام و عدالت اجتماعی و آلوده شدن حق به باطل و گرفتار شدن بی‌گناه و تبرئه گنهکار و از میان رفتن اعتماد عمومی می‏شود.